Αγαπημένη μου μαντάμ Σουσού,
σου γράφω γιατί η συμβουλή σου μου είναι στ ‘αλήθεια πολύτιμη. Μια κ αυτο το βράδυ όπως κ τόσα βράδια δεν κοιμάμαι, άκου το πρόβλημα μου.
Είμαι 26 κι έχω 6 χρόνια σχέση με κάποιον τον οποίο ειμαι τρελά και παλαβά ερωτευμένη. Κι εκείνος το ίδιο φυσικά, αφού είναι παντρεμένος. Και τι καλύτερο απο έναν 40άρη να κυκλοφορεί μια μικρή.
Δεν είναι στο στυλ μου να τα λέω ωμά τα πράγματα, αλλά τελευταία δεν μπορώ να είμαι ακόμα στα ροζ συννεφάκια για το δικό μου το καλό.
Ο Γ. λοιπόν ήταν ειλικρινέστατος από την αρχή και μου είπε ότι δεν πρόκειται να χωρίσει, έχει κι ένα παιδί. Εγώ φταίω εξ ολοκλήρου λοιπόν, που το ξεκίνησα για μια ξεπέτα και κατέληξα εδώ που κατέληξα.
Η σχέση μας είναι ιδανική, ονειρεμένη, αλήθεια. Με εξόδους, εκδρομές και πολύ πάθος και έρωτα ακόμα και σήμερα. Σαν ζηλιάρα εγώ τα 3 πρώτα χρόνια του έκανα λίγο κόλαση τη ζωή με τις υστερίες μου, χωρίς να μου δίνει όμως δικαίωμα, απλά τρωγόμουν με τα ρούχα μου και τις σκέψεις τις διάφορες.
Αν ήταν ελεύθερος πιστεύω θα τον παντρευόμουν από τον πρώτο χρόνο. Επειδή όμως δεν είναι και φτάσαμε σε ένα σημείο που ειδικά για μένα δεν πάει άλλο, πήρα μια απόφαση.
Να χωρίσουμε λοιπόν τώρα σε ενα μήνα που κλείνουμε αυτά τα 6 κατα τα άλλα ωραία χρόνια. Και να χωρίσουμε αρμονικά. Και λέω αρμονικά γιατί είμαι άνθρωπος που δεν μπορώ τις εντάσεις.
Το ξέρει εννοείται κι αυτός το έχουμε συζητήσει και συμφωνεί, αφού γνωρίζει φυσικά ότι πρέπει κάποια στιγμή κι εγώ να συνεχίσω τη ζωή μου! Είχαμε και προηγούμενους χωρισμούς βεβαίως βεβαίως αλλά δεν κρατούσαν ούτε μια μέρα, ο έρωτας μας ξεπερνούσε και τη ζήλια και τα πάντα!
Τι ιδάνική σχέση ε;
Εδώ λοιπόν θέλω την βοήθεια σου.
Πώς ξεπερνιέται κάτι τέτοιο μου λες;
Πως θα ξανασταθώ στα πόδια μου όταν όλη μου η ζωή περιστρέφεται γύρω του; Πως θα συνεχίσω όταν 6 χρόνια είμαι θεόπιστη, όχι απλά πιστή σ’αυτόν, έχω πολλές φίλες δίπλα μου αλλά μόνο και μόνο η απουσία του από τώρα νιώθω ότι με σκοτώνει.Κι αυτός έτσι θα είναι μέσα στη στεναχώρια, το ξέρω αφού από τώρα εκδηλώνεται και είναι χάλια. Θέλω να χωρίσουμε καλά, να τον βλέπω αργότερα και να είναι μια όμορφη ανάμνηση, δεδομένου ότι είναι ο έρωτας της ζωής μου.
Πώς γίνεται να μη πονέσει πολύ πες μου; Ήδη με τη σκέψη υποφέρω.
Ευτυχώς κανόνισα ταξίδι στο Παρισι με την κολλητή μου μετά τον επικείμενο χωρισμό, αλλά τι να μου κάνουν 5 μερες;
Περιμένω σύντομα απάντηση σου.
Μαρία
Μαρία μου, Μαράκι μου, Μαριω μου,
έχεις πραγματικά πέσει στα πατώματα, επειδή πήρες την απόφαση -και καλά έκανες- να χωρίσεις έναν παντρεμένο που τραβιέστε και σου πουλάει έρωτα εδώ και έξι χρόνια;
Πραγματικά όμως, πώς ακριβώς είναι ιδανική η σχέση σας, όταν
- υπάρχει γυναίκα και παιδί στη μέση,
- ετοιμάζεσαι να τον χωρίσεις γιατί δε σε καλύπτει
- δε σε καλύπτει γιατί ξέρει και ξέρεις ότι δεν υπάρχει μέλλον γιατί υπάρχει το 1.
εκτός αν εννοείς οτι είναι ιδανική κατά τα άλλα. Υπάρχει δηλαδή έρωτας, πάθος, εντάσεις και πόθος.
Για να είναι μια σχέση ιδανική Μαρία μου, Μαράκι μου, Μαριω μου, πρέπει κατ’ αρχήν να είσαι καλά με τον εαυτό σου μέσα σε αυτήν. Να σε κάνει να αισθάνεσαι καλά εσύ δηλαδή σαν κομμάτι της σχέσης αυτής.
Προφανώς και ο Γ. θα είναι ειλικρινής, σε κάποια σημεία, απέναντί σου. Όχι σε όλα.
Έχει τη γυναίκα του, έχει το παιδί του, έχει και τη γκομενίτσα του και όλα καλά. Αν χρειαστεί να επιλέξει και όταν χρειαστεί σου έχει κάνει ξεκάθαρη την επιλογή του. Και αυτή δεν είσαι εσύ. Στο ‘χει κόψει από την αρχή αυτό.
Το ότι στεναχωριέται και αυτό λογικό είναι αφού θα χάσει το πιπινάκι του, απλά στο περνάει σαν έρωτα.
Εσύ από την άλλη τόσο καιρό πας γυρεύοντας να τη φας και την έφαγες.
Την επόμενη φορά να είσαι πιο επιλεκτική.
Αν επιμένεις να είσαι το τρίτο πρόσωπο σε σχέσεις αν μη τι άλλο θα ταξιδέψεις κι άλλο.
Bon voyage.
Συντάκτης: Μαντάμ Σουσού
