Αγαπημένη μου Σουσού!
Εδώ και περίπου 7 μήνες βγαίνω με έναν τύπο που δεν είναι καν του γούστου μου, αλλά κάτι με τραβάει σ’ αυτόν. Το θέμα είναι ότι εκείνος από την αρχή είχε ξεκαθαρίσει ότι δε θέλει κάτι πιο σοβαρό, αλλά ταυτόχρονα ζητούσε και την αποκλειστικότητα στη ζωή μου, όπως μου επιβεβαίωνε ότι έχω κι εγώ στη δική του ζωή. Παρ’ όλα αυτά, έμαθα ότι δυο φόρες πήγε με άλλη. Έτσι αποφάσισα να φύγω, αν και δεν ήταν η πρώτη φορά που το έκανα αυτό, άλλα εκείνος με γύριζε πάντα πίσω, τονίζοντάς μου βέβαια ότι δεν είναι στα σχέδιά του η δέσμευση. Αν κι εγώ έλεγα ότι δε θέλω κάτι σοβαρό μ’ αυτόν τον άνθρωπο, μέσα μου νομίζω ότι τελικά συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Όμως πλέον έχω κουραστεί· από τη μια θέλω να φύγω και να μην κοιτάξω πίσω, άλλα από την άλλη νιώθω ότι δεν μπορώ να το κάνω. Το θέμα είναι, τελικά, αξίζει ν’ ανεχτώ όλη αυτή τη συμπεριφορά και τα ψέματά του μόνο και μόνο για μια καψούρα;
Με αγάπη, η ερωτευμένη-μπερδεμένη
Αγαπημενότατη Άγνωστή μου Χ,
Αυτό το «ό, τι αξίζει πονάει» που έχεις κατά νου κάθε φορά που αποφασίζεις να γυρίσεις για μια ακόμα προσπάθεια, είναι μόνο τίτλος τραγουδιού των Πυξ Λαξ και τίποτε άλλο. Όταν κάτι αξίζει δεν πονάει και δεν είναι δύσκολο. Κι αν είναι δύσκολο, είναι λόγω συνθηκών κι όχι επειδή το κάνουμε εμείς. Από κει και μετά δεν είναι ζήτημα αξίας αλλά μαζοχισμού.
ΥΓ. 1: Του γούστου σου δεν είναι, σοβαρά δε θέλει να σε δει, εσύ σοβαρά δεν τον βλέπεις όπως λες, αλλά όλο εκεί μου είσαι.
ΥΓ. 2: Αυτό το «είχε ξεκαθαρίσει ότι δε θέλει κάτι σοβαρό» με το «ήθελε αποκλειστικότητα», αντιλαμβάνεσαι ότι δε λέγονται στην ίδια πρόταση και για το ίδιο πρόσωπο από τον ίδιο αποστολέα, έτσι;
ΥΓ. 3: Δύο φορές πήγε με άλλη. Και λογικά ήθελε κι από κείνη αποκλειστικότητα. Γλυκούλης.
ΥΓ. 4: Όταν λες «αποφάσισα να φύγω» και μετά σε γύριζε αυτός, κάνω εικόνες από εκείνο το βιντεοπαιχνίδι με εκείνον τον κίτρινο νίντζα που έριχνε σκοινί, σε θηλύκωνε και σε τραβούσε πίσω από το λαιμό.
ΥΓ. 5: Δε θα συζητήσουμε άλλο για το πόσο φάσκει κι αντιφάσκει ο γλυκούλης, γιατί όσο το κάνει αυτός με σένα, άλλο τόσο το κάνεις κι εσύ με μένα, αναιρώντας στην ίδια κιόλας πρόταση όσα γράφεις μια σειρά παραπάνω.
ΥΓ. 6: Εμένα τη φτωχή Σουσού ρωτάς αν αξίζει; Αυτό το ξέρεις εσύ. Απλά έχε κατά νου ότι όταν ξέρεις κι εξακολουθείς ν’ ανέχεσαι (έστω και για μια καψούρα), δε θυσιάζεις μόνο τη διάθεση αλλά και την αξιοπρέπειά σου.
Φιλιά στα μούτρα,
Η Σουσού σου
Συντάκτης: Μαντάμ Σουσού
