Υπεραγαπημένη και μυστηριώδης Σουσού,
Μήνες τώρα σκέφτομαι αν θα σου γράψω και τι να σου πω. Δεν είναι ανοιχτή πια η πληγή μου αλλά ακόμη πονάει.
Λοιπόν ήμασταν μαζί ένα χρόνο περίπου, κι όταν χωρίσαμε ήμασταν ακόμη «μαζί» απλά χωρίς την ταμπέλα της σχέσης (για εκείνον τουλάχιστον, γιατί εγώ ήξερα ποιοι είμαστε και τι κάνουμε). Εκείνη ήταν η καλύτερη περίοδος της σχέσης μας. Ήμουν το πρώτο «σ’ αγαπώ» που είπε και ήταν ο πιο αληθινός και μεγάλος μου έρωτας.
Τέλος πάντων, όταν έφυγα εγώ μετά για σπουδές, υπήρχε επικοινωνία, ήμασταν μια καλά μια στα μαχαίρια αλλά μαζί δεν ήμασταν πια, είπαμε να προχωρήσουμε χωριστά. Κάναμε και οι δυο εφήμερες γνωριμίες και σχέσεις όσο περνούσε αυτή η χρονιά αλλά πάντα γύριζα πίσω και αυτός το ίδιο. Όλα αυτά συμβαίνουν δυο χρόνια τώρα πια.
Τώρα τα δεδομένα έχουν αλλάξει. Αυτός δε γυρίζει πίσω πια, παρόλο που με αγαπάει, το έχει πάρει απόφαση να προχωρήσει για τα καλά, χωρίς αυτά τα πισωγυρίσματα και μπράβο του. Αλλά εγώ; Εγώ που δεν τα καταφέρνω; Δεν το αντέχω άλλο, που τον βλέπω και πονάει η καρδούλα μου.
Δεν ξέρω πώς να τον ξεπεράσω χωρίς να τον ξεριζώσω από μέσα μου και να καταστρέψω την ανάμνησή του. Θα νιώθω έτσι για πάντα ρε γαμώτο; Δεν θέλω γιατί πονάει. Νισάφι πια! Σε παρακαλώ πες μου πώς να δώσω τέλος στη μιζέρια μου.(Όχι στη ζωή μου, να μην το παραχέ… κιόλας).
Τα φιλιά μου, η μόνιμα κολλημένη.
Αγαπημενότατη, Υπερτρισμέγιστη Μόνιμα Κολλημένη,
Αυτή η αγάπη έχει τελειώσει, αυτή η αγάπη έχει χαθεί, έγινε πια ανάμνηση γλυκιά και κάπως έτσι ο πρώην ιππότης σου το βιώνει και το βάζει στο παρελθόν του.
Τρία χρόνια πισωγυρίσματα, έφτασε μέχρι κι αυτός να βαρεθεί, παρόλο που η συνηθισμένη ιστορία είναι να πισωγυρνάει ο ιππότης και να τρώει μπούφλα επειδή η γυναίκα έχει ήδη πεταχτεί σε άλλο κλαδί. Εμείς λύνουμε και δένουμε, τη δικιά μας καρδιά λένε αγκινάρα, εμείς ξέρουμε να επουλώνουμε τις πληγές, αυτοί ξέρουν να τις γλείφουν.
Θλιμμένο μου κυκλάμινο, κάνατε ό,τι μπορούσατε. Από το να βρίσκεστε περιστασιακά μετά το χωρισμό, από εξ αποστάσεως πισωγυρίσματα, από κλάματα σε γράμματα, κι από ευχές σε αφιερώσεις. Όπως το λες κι εσύ, νισάφι.
Μην κάνεις το κλασικό λάθος που θέλει να τον ξεριζώσεις από μέσα σου. Αυτό είναι το εύκολο. Αυτό είναι το ανήθικο. Να τον μετατρέψεις είναι αυτό που χρειάζεσαι. Σε κάτι άλλο, σε κάτι γλυκό, σε κάτι που θα θυμάσαι όμορφα και που θα είναι μέτρο για τους επόμενους, πολύτιμο μάθημα και νοητικό καταφύγιο.
Τη φωτιά με τη φωτιά την πολεμάς, κι έτσι έχουμε μάθει να ξεπερνάμε τα πάντα. Μπράβο σου που δεν έβγαλες τον χειρότερο εαυτό σου, που δεν έκανες το πιθήκι να έχεις έτοιμη την καβάτζα πριν αλέκτωρ λαλήσει τρεις, αλλά χρειάζεσαι δυο φίλους, ένα ζεϊμπέκικο, μια μπουκάλα και μια καινούργια αγκαλιά.
Θα πονέσει λίγο ακόμα, μέχρι να αφεθείς στα παραπάνω φάρμακα. Ή μέχρι να πέσεις σε άλλα φάρμακα, που δε σου το προτείνω, γιατί έτσι τον τρέχαμε και τον ξάδερφο του Θανάση στα νοσοκομεία επειδή αποφάσισε να κάνει κοκτέιλ λονγκάιλαντ μπερδεύοντας αποστειρωμένο νερό, απορρυπαντικό σφουγγαρίσματος, χλωρίνη, μαγειρική σοδα και βιακάλ. Κι όλα αυτα, για μια ανάμνηση αδειανή, για μια τουαλέτα καθαρή, για μια Καλλιόπη.
Cosi fan tutte, καρδιά μου, cosi fan tutte.
Φιλιά στα μούτρα
Η Σουσού σου
Συντάκτης: Μαντάμ Σουσού
