Μαντάμ Σουσού καλησπέρα,
Πήρα το θάρρος να σου γράψω και εγώ. Mε λένε Μαρία και είμαι 24 ετών, εχω δυο χρόνια σχέση με ένα παλικάρι 28 ετών.Όλα καλά και όμορφα, βόλτες, γέλια, πειράγματα, σεξ, όλα τέλεια, έλα όμως που έρχονται και μέρες (ευτυχώς λίγες φορές τον χρόνο) που όλα αλλάζουν, ντύνεται με ένα μαύρο πέπλο μελαγχολίας, άνευ λόγου, δε θέλει πολύ να βρισκόμαστε και να μιλάμε, γίνεται απότομος, και όταν τον ρωτάω τι έχεις κτλ η απάντηση είναι ‘Τίποτα, απλά δεν έχω όρεξη”.
Πέρα από αυτό γίνονται πολύ συχνά σχόλια τύπου “4 – 5 κιλά να έχανες και θα γινόσουν απίστευτη”. Πιστεύω πως δε με αγαπάει , ή και αν μ αγαπάει δε με θέλει τόσο. Με πιάνουν και εμένα οι μελαγχολίες μου και η αυτοεκτίμηση μου πάει για βρούβες. Τώρα θα μου πεις να στείλω αυτόν για βρούβες, αλλά έλα που δε θέλω!!
Μαράκι μου γλυκό καλησπερούδια και σε σένα,
όλοι οι άνθρωποι έχουμε τις στιγμές μας. Τις καλές, τις κακές και τις μέτριες. Και αυτές με τη σειρά τους έχουν τα επίπεδά τους, την κλίμακά τους, αν θες.
Από ‘κει και πέρα, εσύ θα πρέπει να δεις κατά πόσο αυτές οι σχετικά λίγες φορές σε χαλάνε.
Σίγουρα από τους άντρες περιμένουμε να ακούμε κοπλιμέντα. Πόσο μάλλον από τους άντρες μας.
Ή στην τελική αν έχουν να πουν κάτι άλλο, πρέπει να ξέρουν πώς και να μην μας προσβάλουν.
Αυτό νομίζω θα πρέπει να του το εξηγήσεις γιατί τον κόβω λίγο εώς και πολύ γάιδαρο. Μάλλον πολύ.
Αν αυτός αισθάνεται σκατά, δε χρειάζεται να σε κάνει κι εσένα έτσι.
Αν πιστεύεις οτι δε σ’αγαπάει, τι κάνεις ακόμα μαζί του;
Αν πιστεύεις οτι δε σ’αγαπάει τόσο, όλα παίζουν. Αλλά πόσο ακριβώς θα ‘θελες και πώς;
Επίσης να σου θυμίσω πως οι άνθρωποι δεν αλλάζουν, ή δεν αλλάζουν πολύ.
Με αυτό σαν δεδομένο απάντησε τις παραπάνω ερωτήσεις και θα ξέρεις εσύ αν πρέπει να τον στείλεις για βρούβες ή όχι και πότε.
ΥΓ. Αν δεν μπορείς να τον πεις γάιδαρο, βάλε του το γράμμα σου στο ψυγείο.