Άνθρωπος μόνος ψάχνει κι εν μέσω πανδημίας

Πριν από δυο χρόνια περίπου, κληθήκαμε να ζήσουμε και να αντεπεξέλθουμε σε πρωτόγνωρες συνθήκες. Για κάποιους φάνταζε ιδανική η καθημερινότητα τότε, αφού βρήκαν χρόνο για ν’ ασχοληθούν με την προσωπική τους ζωή, την οποία συνήθιζαν να παραμελούν λόγω του αυξημένου φόρτου εργασίας. Άλλοι βίωσαν τη θετική επίδραση που είχε η απομόνωση με τον σύντροφό τους. Άλλοι επηρεάστηκαν αφού διατηρούσαν σχέση από απόσταση και το κακό δεν περιοριζόταν σ΄αυτήν πλέον. Υπήρχαν κι εκείνοι, που ήταν μόνοι πριν χτυπήσει την πόρτα μας αυτή η νέα πραγματικότητα και παρέμειναν μόνοι κατά τη διάρκειά της. Πώς γίνεται άλλωστε να γνωρίσει κανείς κάποιον στη διάρκεια της πανδημίας; Και πώς μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να προχωρήσουν -ή μήπως πρόκειται για μια ανέφικτη κατάσταση λόγω των συνθηκών;

Μια πανδημία κατάφερε να παίξει τέτοιο καθοριστικό ρόλο που ανέτρεψε τις ζωές πολλών ανθρώπων. Όμως και κάποιες τις άφησε στάσιμες. Χωρίς να τους δώσει τη δυνατότητα να κυνηγήσουν, όχι μόνο τα όνειρά τους, αλλά και μια ευκαιρία στον έρωτα. Το πρώτο διάστημα, σίγουρα αυτό ήταν ούτως ή άλλως αδύνατο να πραγματοποιηθεί κι απλώς ο καθένας πορευόταν ως είχε. Όμως η υπομονή, ως γνωστών, έχει και τα όριά της. Κι όχι μόνο ξεπεράστηκαν αλλά έσπασαν κάθε προηγούμενο ρεκόρ στην πανδημία. Οι άνθρωποι που αναγκάστηκαν να βιώσουν μόνοι τους μια τέτοια δύστροπη εμπειρία, καλούνταν να την αντιμετωπίσουν μόνοι χωρίς ένα στήριγμα. Για κάποιους αυτό ήταν εντάξει. Υπήρχαν όμως κι εκείνοι, που ήθελαν κάποιον να περνάνε μαζί τις ατελείωτες ώρες μες στο σπίτι, να μαγειρεύουν μαζί, να βλέπουν όλες τις σειρές μαζί, να μοιράζονται και να επικοινωνούν καθώς αυτό ξαφνικά έγινε φοβερά αναγκαίο λόγω απομόνωσης. Φυσικά δεν μπορούσαν να το έχουν, διότι όλοι ήταν εγκλωβισμένοι μέσα στα σπίτια τους, με μόνη διέξοδο την οθόνη του κινητού τους. Αυτό ωστόσο, ανήκει πια στο παρελθόν, καθώς τα γεγονότα έχουν ελαφρώς διαφοροποιηθεί.

Τι γίνεται τώρα που επανήλθε κάπως η προηγούμενη ζωή με τις δυνατότητες που υπήρχαν; Πλέον, επέστρεψαν οι ζωές όλων σε τέτοιο επίπεδο, που δίνεται η δυνατότητα να βγεις έξω και να γνωρίσεις τον έρωτα που στερήθηκες τόσο καιρό. Αλλά τα πράγματα είναι το ίδιο εύκολα όπως πριν; Ή μήπως όλοι κάπως συνήθισαν τη μοναξιά τους και δεν είναι διατεθειμένοι να την αφήσουν πίσω τους; Όταν κανείς συνηθίζει πολύ τη μοναξιά μαθαίνει να ζει μ’ αυτήν, σε βαθμό που δε θέλει να εγκαταλείψει την ελευθερία που του προσφέρει. Κι αυτό αποτελεί ένα απ’ τα πιο βασικά ζητήματα. Ασφαλώς και δεν είναι εύκολη υπόθεση. Με κάποιες παρέες μπορεί να χάθηκες και με άλλες να είστε σε διαφορετικό μήκος κύματος.  Πρέπει να βρεις νέες επιλογές, οι οποίες θα σε οδηγήσουν προς τον δρόμο που επιθυμείς. Να μην ξεχνάς όμως, πως είναι πιο δύσκολο να γνωρίσεις κάποιον εάν δεν κυκλοφορείς αρκετά. Μειώνεις σημαντικά τις πιθανότητες που έχεις και χάνεις την ομορφιά του φλερτ από κοντά. Υπάρχει βέβαια κι ο άλλος τρόπος, αυτός των social. Αλλά δεν είναι ο ιδανικότερος, αφού είναι και πιο απρόσωπος.

Πόσες φορές μπορεί να σκέφτηκες ότι είναι εντελώς ανέφικτο να γνωρίσεις κάποιον και να προχωρήσεις μαζί του κατά τη διάρκεια της πανδημίας; Υποθέτω αρκετές, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι ισχύει κιόλας. Είναι μια νέα και δύσκολη πραγματικότητα, περιοριστική, με τις αρνητικές πλευρές της. Παρ’ όλα αυτά, κανείς δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο στην ανάγκη που ενδεχομένως αισθάνεσαι. Την ανάγκη για ανθρώπινη επαφή και μοίρασμα. Είναι δύσκολο αλλά αυτό δεν το καθιστά κι ανέφικτο. Τον σημαντικότερο ρόλο παίζει η ψυχολογία. Παρατήρησε αυτό που αισθάνεσαι κι αν δεν είναι καλό, άλλαξέ το. Όσο δύσκολο κι αν είναι, άλλο τόσο απλό είναι στ’ αλήθεια.

Μπορούμε να φέρουμε τούμπα τη χειμερία νάρκη του έρωτα που χτίστηκε όλο αυτό το διάστημα, μέρα με τη μέρα. Στρεφόμενοι απλώς προς την επιθυμία μας και να τον κυνηγήσουμε, θα δούμε πως όλα θ’ αρχίσουν να διαμορφώνονται όπως ακριβώς τα λαχταρούσαμε. Γιατί άνθρωπος μόνος ψάχνει κι εν μέσω πανδημίας. Πάντα.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!