Περιτριγυρισμένοι από πολλές ταμπέλες, συχνά αισθανόμαστε την ανάγκη ν’ ανήκουμε σε μια κατηγορία. Θέλουμε κάθε μορφή σχέσης να την εντάξουμε σ’ ένα από τα ήδη υπαρκτά πρότυπα. Διότι αυτή η κατηγορία θα μας προσφέρει ένα είδος σιγουριάς κι ασφάλειας. Ή μήπως όχι; Μια ταμπέλα μπορεί να μας βοηθήσει να προχωρήσουμε καλύτερα ή είναι ικανή να μας στερήσει μια όμορφη εμπειρία στην προσπάθειά μας να δώσουμε έναν στερεοτυπικό ορισμό; Σου πέρασε μήπως απ’ το μυαλό την επόμενη σχέση σου, ό,τι μορφή κι αν έχει, να την αφήσεις απροσδιόριστη;
Πιστεύουμε ότι οι ταμπέλες είναι αυτές που προσδιορίζουν μια σχέση και που μας προσφέρουν μεγαλύτερη σιγουριά. Το άγνωστο και το διαφορετικό τείνει να μας φοβίζει και να μας απομακρύνει. Οπότε, τι ποιο λογικό απ’ το να δώσουμε έναν τίτλο σε μια κατάσταση, σωστά; Δεν είναι όμως απολύτως ορθό. Βλέπεις, η ανάγκη μας ν’ ανήκουμε σε μια συγκεκριμένη κατηγορία είναι τόσο έντονη, που πολλές φορές μας κάνει να χάνουμε την ουσία. Έχει πράγματι σημασία, αλλάζει, προσθέτει κάτι στη σχέση ή μήπως την καθορίζει;
Στην πραγματικότητα δεν κάνει τίποτα απ’ τα παραπάνω, ίσως και να την καταστρέφει. Κάθε ανθρώπινη επαφή στηρίζεται σε διαφορετικά συναισθήματα, καθώς τα μέλη της μπορεί να βρίσκονται στην ίδια συναισθηματική συχνότητα ή σε ανόμοια. Όμως, μια ταμπέλα έχει τη δυνατότητα να μας στερήσει περισσότερα απ’ όσα νομίζουμε. Στην απόπειρά μας ν’ αποσαφηνίσουμε το είδος της σχέσης μας σε δεδομένη στιγμή, καταλήγουμε στο σημείο να χάνουμε τις χαρές που μπορεί να μας προσφέρει κι εστιάζουμε σε ασήμαντα πράγματα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, καταστρέφουμε κάθε ευκαιρία για κάτι απρόβλεπτο κι απομακρυνόμαστε από την αρχική αιτία που στάθηκε αφορμή για ν’ αρχίσει.
Δε θα έπρεπε να φοβόμαστε το διαφορετικό, αλλά τουναντίον να διαλύσουμε τα στερεότυπα και να δημιουργήσουμε νέους, δικούς μας κανόνες. Αυτοί που θα ταιριάζουν γάντι σ’ εμάς και στο πρόσωπο του ενδιαφέροντός μας. Μονάχα οι δυο γνωρίζουν, ποιο είναι αυτό που τους ταιριάζει και τους βοηθά να εκφραστούν ελεύθερα. Αν μας κάνει χαρούμενους, τότε γιατί να κινδυνεύσουμε να το χαλάσουμε;
Να μην ξεχνάμε ότι η ταμπέλα είναι απλώς ένα όνομα, δεν καθορίζει ούτε εμάς αλλά ούτε και τη σχέση μας. Ίσως, το μυστικό είναι ν’ αφήσουμε τους εαυτούς μας ελεύθερους να πράττουν όπως νιώθουν. Ξέρω καλά, ότι η απουσία μιας ταμπέλας είναι ικανή να μας μπερδέψει σε τέτοιο βαθμό που να νιώθουμε την επιλογή μας λάθος. Όμως, το σίγουρο είναι πως όλες οι μορφές σχέσεων περνούν από πολλά στάδια προκειμένου να εξελιχθούν. Ένας λόγος που αισθανόμαστε την ανάγκη να δηλώσουμε το είδος της, είναι επειδή πιστεύουμε ότι η μη απόδοση μιας ταμπέλας, είτε ανήκει σε κανονική σχέση είτε σε friends with benefits, έχει κάτι να δείξει για την ποιότητα αλλά και την πορεία της.
Στην πραγματικότητα, τίποτα δεν προσδιορίζει και δεν έχει να δηλώσει, καθώς καμιά σχέση δε θα έπρεπε να δημιουργείται βάσει άλλων παραδειγμάτων. Είναι κάτι που συμβαίνει, αλλά θα έπρεπε να μπει ένα τέλος σ’ αυτά τα πρότυπα. Σταμάτα ν’ ασχολείσαι με τις ταμπέλες, με το τι θα ήθελες να έχεις και τι δεν έχεις κι επικεντρώσου στο να ζήσεις το τώρα. Με ή χωρίς τίτλο.
Συντάκτης: Μελίνα Κοσμίδου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
