Η απιστία έχει πολλές μορφές και πλέον μπορεί να λάβει διαφορετικές διαστάσεις αναλόγως το πού εντοπίζεται. Υπάρχει στο πίσω μέρος του μυαλού μας ότι ένα είδος απιστίας είναι πιο εύκολο να συγχωρεθεί από κάποιο άλλο; Φήμες λένε πως ναι και πρόκειται για την απιστία χωρίς καθόλου επαφή, δηλαδή την ανταλλαγή μηνυμάτων μέσω των social media. Ο λόγος γιατί λίγο-πολύ όλοι κάνουν το φλερτάκι τους στα σόσιαλ, ενώ ό,τι δεν είναι απτή απόδειξη αμφισβητείται πιο εύκολα, άρα αφού δεν ακουμπούν τα σώματα και δεν μπλέκονται τα χέρια, μικρό το κακό. Αυτό στην επιφάνεια. Χρειάζεται όμως να πέσει φιλί, χάδι και τα σχετικά για να θεωρηθεί κέρατο; Αυτή τη γραμμή πού την τραβάμε- αυτό προσπαθούμε να απαντήσουμε.
Ζούμε σε μια εποχή που η απιστία έχει απομυθοποιηθεί και ταυτόχρονα με την κατάρρευση της μονογαμίας, δύσκολα μπορούμε να πούμε πως πετυχαίνεται η αποκλειστικότητα. Πλέον ο καθένας μας έχει τόσες επιλογές αλλά και τέτοια ελευθερία κινήσεων που του επιτρέπουν να μπορεί να διαλέγει πιο άμεσα και πιο απλά τους έρωτές του. Κι αυτό, διότι όλα είναι πιο εύκολα στις γνωριμίες μας, τουλάχιστον σε πρώτο πλάνο κι όχι για κάτι πιο βαθύ. Μπορούμε με μεγάλη άνεση να γνωρίσουμε νέους ανθρώπους. Σ’ αυτό σαφώς μεγάλο ρόλο έχει παίξει η επίδραση αλλά και η ραγδαία εξάπλωση του διαδικτύου. Μέσα από ένα προφίλ έχουμε τη δυνατότητα να γνωρίσουμε όποιον θέλουμε, σε όποιο μέρος κι αν βρίσκεται και το κυριότερο, χωρίς δεσμεύσεις, χωρίς να καταλάβει κανείς τίποτα.
Ως εδώ όλα μάλλον συντελούν στο να είναι ελεύθερος ο έρωτας και να μην καταπιεζόμαστε κι αυτό είναι κατάκτηση των σημερινών σχέσεων, σίγουρα. Είναι όμως και η συντροφικότητα, που λείπει. Είναι η επιλογή, που δε συμβαίνει. Είναι η ανάγκη να μην ψάξεις κάτι άλλο μόνο και μόνο επειδή υπάρχει διαθέσιμο. Είναι η αγάπη, που διεκδικεί και διεκδικείται. Κι ένα μήνυμα, μια ερωτική συζήτηση, ίσως να θεωρείται πταίσμα, δεν παύει όμως να είναι συναισθηματική προδοσία. Πρέπει ν’ αναλογιστούμε τι σημαίνει απιστία για εμάς κι αν στην τελική μετράει ο τρόπος και το μέσο που θα επιλέξει κανείς. Η αλήθεια είναι πως την απιστία δεν την καθορίζει μόνο η επαφή, αλλά και η σκέψη, η ανάγκη να δοθείς συναισθηματικά αλλού, να φλερτάρεις, να μοιραστείς τον ερωτισμό σου. Σε τι διαφέρει αν ο άλλος περιοριστεί στη σκέψη, φτάσει έως τα μισά απ’ το να το κάνει τελικά πράξη;
Ενδεχομένως να είμαστε σε θέση να συγχωρέσουμε πιο εύκολα μια απιστία μέσω μηνυμάτων, καθώς δεν τη θεωρούμε αληθινή, δεν έχει αποκτήσει μορφή. Αλλά στην ουσία, μόνο εικονική δεν είναι. Κι ας λένε πως είναι πιο εύκολο να το προσπεράσουμε διότι δε θίγεται άμεσα ο εγωισμός μας, απ’ τη στιγμή που δεν υπήρξε σαρκική επαφή, άρα με ένα ντιλίτ κι ένα μπλοκ είναι σαν να μην έγινε. Προσπαθούμε να πείσουμε τον εαυτό μας πως δε σημαίνει τίποτα απ’ τη στιγμή που δεν προχώρησε περισσότερο. Όμως υπήρξαν σκέψεις που οδήγησαν τον άλλον σ’ αυτή την κατάσταση και δημιουργήθηκε η ανάγκη για ερωτικές επικοινωνίες, απλώς και μόνο γιατί υπήρχε η δυνατότητα να γίνουν. Κι αυτό από μόνο του είναι δύσκολο να το δεχτεί ο ερωτευμένος ως πραγματικότητα.
Δεν ήταν τίποτα, δεν είπαν και πολλά, μα έτσι κάνουν όλοι, δε σημαίνει ότι δε θέλει εμένα. Μπορούμε να δημιουργήσουμε δικαιολογίες για να ρίξουμε νερό στο κρασί μας κι ίσως και να τις πιστέψουμε στο τέλος. Ο σύντροφός μας απλώς ήθελε να νιώσει καλύτερα αλλά και ν’ ανέβει η αυτοπεποίθησή του- σημασία έχει πως έμεινε στα μηνύματα. Οκ δεκτό. Ερώτηση: Εσύ θα το έκανες; Εκεί παίζονται όλα. Όταν η δικαιολογία γίνει ερώτηση που θα φέρει την πιο σκληρή απάντηση.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Μελίνα Κοσμίδου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
