Ζούμε σε μια εποχή που οι άλλοι τριγύρω μας είναι αυτοί που καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό τις ζωές μας, είναι αυτοί που λένε με τόση ευκολία τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνεις. Ο κοινωνικός μας περίγυρος, πολλές φορές, επιβάλλει τα δικά του ιδανικά, νομίζοντας ότι όλοι πρέπει να τα ακολουθούν πιστά. Ο καθένας από εμάς έχει ακούσει πολλές φορές ότι «πρέπει» να κάνει αυτό ή «δεν πρέπει» να κάνει κάτι άλλο, ότι δεν είναι σωστό να πράττουμε κατά μόνας, γιατί τι θα πουν οι άλλοι για τις επιλογές μας, φτιάχνοντας έτσι τον βασικό άξονα ολόκληρης της ζωής μας.
Γιατί όλοι έχουμε την ανάγκη να ακούμε τη γνώμη των άλλων; Τι είναι αυτό που μας κάνει να δεχόμαστε τόσους περιορισμούς κι υποδείξεις για τη ζωή μας; Είμαστε εγκλωβισμένοι χωρίς να το έχουμε συνειδητοποιήσει. Ζούμε μια ζωή, όπως την έχουν φανταστεί οι υπόλοιποι για εμάς κι αφήνουμε απ’ έξω τα δικά μας θέλω. Κρύβουμε τις επιθυμίες μας μέσα στα «μη» των άλλων γιατί ποιος θέλει την ευθύνη όταν μπορεί να την αναλάβει άλλος; Και το κάνουμε τόσο συχνά που φτάνουμε στο σημείο να πιστέψουμε ότι τελικά ήταν δικές μας αποφάσεις.
Πόσες ευκαιρίες μπορεί να χάσαμε γιατί δεν ακούσαμε το ένστικτό μας; Το μόνο που καταφέρνουμε είναι να κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας. Κάνουμε επιλογές που δε θα ακολουθούσαμε, απορρίπτουμε ανθρώπους μόνο και μόνο επειδή δε θα τους ενέκριναν οι φίλοι και η οικογένειά μας. Και πιστεύουμε ότι κάποια στιγμή αυτό θ’ αλλάξει, ότι μια μέρα θα βρούμε τη δύναμη να πάρουμε εμείς τις αποφάσεις για τη ζωή μας κι απλώς τώρα πάμε με το ρεύμα γιατί, είναι λιγάκι πιο εύκολο να μη χρειάζεται να αποδείξεις την ορθότητα των επιλογών σου.
Αυτή η μέρα λοιπόν δεν ορίζεται σαν εθνική εορτή. Κατακτάται λίγο-λίγο, μέρα με τη μέρα με μικρές προσωπικές νίκες. Με οριοθέτηση και κριτική σκέψη. Με συνείδηση. Όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε, τόσο πιο εύκολα θα αλλάξουμε αυτή την κακή συνήθεια, παίρνοντας την ευθύνη μας χωρίς φόβο.
Αν όλα αυτά τα εφαρμόζαμε νωρίτερα, τότε η ζωή μας θα ανέπνεε έναν αναζωογονητικό αέρα ελευθερίας, γιατί θα ήταν απόλυτα δική μας. Θα επιλέγαμε εμείς το βαθμό δυσκολίας αλλά κι ευκολίας μας. Αντ’ αυτού όμως, θεωρώντας πως πράττουμε για το συμφέρον μας, φτάνουμε να βάζουμε εμπόδια στον ίδιο μας τον εαυτό. Δεν επιτρέπουμε στα πράγματα που προορίζονται για εμάς να έρθουν. Κάνουμε επιλογές που δε μας κάνουν ευτυχισμένους, που δε μας προσφέρουν τίποτα απ’ όλα εκείνα που θέλουμε.
Δεν είναι ποτέ αργά για να το αλλάξουμε αυτό. Αρκεί να γίνει η αρχή. Κι η αρχή θα γίνει μόνο όταν αποφασίσουμε τι από όσα κάνουμε μας προκαλεί απόλαυση και γιατί. Όταν βρούμε τις αιτίες, όταν ό,τι κάνουμε έχει λόγο που τον γνωρίζουμε κι αν δεν έχει, είναι γιατί εμείς το επιλέξαμε. Να την απολαύσουμε τη ζωή μας, ελεύθεροι, όχι με την κλισέ της σημασία, αλλά με την πιο ουσιαστική, εκείνη της αυτοδιάθεσης. Διότι, ακόμα και τα λάθη που θα κάνουμε, θα είναι και πάλι δικά μας. Προλαβαίνουμε να το διορθώσουμε, δεν είναι ποτέ αργά για να τ’ αλλάξουμε όλα.
Συντάκτης: Μελίνα Κοσμίδου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
