Σ’ ένα πράγμα είμαστε όλοι καλοί. Στο να επιβεβαιωνόμαστε. «Είδες που στα ‘λεγα;» Φράση μισητή κι υπέροχη, τα πάντα-όλα. Αναλόγως αν τη λες ή στη λένε. Ένα και μοναδικό πράγμα έχει τη δύναμη να ξεπεράσει ακόμα κι αυτή τη μεγαλειώδη λαμπρότητα της επιβεβαίωσης· η διάψευση.
Το πούστικο το ένστικτο είναι μεγάλος δάσκαλος. Σε κρατάει γερά απ’ το χέρι και σε μαθαίνει: «Λόλα, να ένα μήλο». Μη φας, είναι μπολιασμένο με τις συμφορές του ανθρώπινου γένους και σε πετάει έξω απ’ τον παράδεισο. Το ξέρω ότι λαμποκοπάει και το λιγουρεύεσαι, αλλά εσύ δεν είσαι ατσούμπαλη Χιονάτη να στραβοκαταπιείς. Έχεις το ένστικτο που σε χτυπάει στην πλάτη. Φάε το άλλο με τα σημαδάκια. Πλύνε το με φροντίδα, ξεφλούδισέ το με προσοχή κι όταν φτάσεις στη σάρκα του, θα δεις τι θησαυρό έκρυβε για γεύση.
Το ένστικτο ξέρει να σου δείξει. Δεν είναι λογική που σφάλλει και καρδιά που πλανάται. Το ένστικτο είναι δουλεμένο μέσα από χρόνια εμπειριών και βιωμάτων. Συγκεντρώνει τις προτιμήσεις σου, αυτά που σε δυσαρεστούν, αυτά που έμαθες ότι πληγώνουν, τα πάθη, τις αδυναμίες σου, ό,τι σε κάνει ευτυχισμένο. Είναι όλη η σοφία σου για τη ζωή, συμπυκνωμένη σε μία λέξη.
Έτσι, όταν γνωρίζεις έναν άνθρωπο, το ένστικτό σου τον ζυγίζει, τον μετράει και του παίρνει ιστορικό. Στο τέλος, ισιώνοντας τα γυαλιά πάνω στη μύτη του, θα σε καθίσει απέναντι και θα σου πει με πλήρη σοβαρότητα το επιστημονικό του πόρισμα – αν ταιριάζετε, αν είναι υλικό για σχέση, αν έχει αγαθές προθέσεις, αν ανταποκρίνεται στις εκάστοτε ανάγκες σου. Ό,τι άλλο κι αν έχει μεσολαβήσει, το τελικό οκ για να περάσει ο άλλος την πόρτα της ζωής σου, το έχει το ένστικτο.
Κάπου στην πορεία ο χρόνος σε παίρνει τηλέφωνο και σου λέει «Συγχαρητήρια, κερδίσατε!» Η αρχική σου υπόθεση ότι με αυτό τον άνθρωπο θα κάνετε χωριό γίνεται πραγματικότητα. Μέρα με τη μέρα όσα πράγματα είχες δει στο μέλλον σας γίνονται παρόν. Το ένστικτο λάλησε ορθά για άλλη μια φορά κι εσύ απολαμβάνεις ωραία και καλά την ικανοποίηση της επιβεβαίωσης.
Υπάρχουν, όμως, και κάποιοι άνθρωποι, που την εξεταστική σου αυτή ματιά την κατουράνε. Τους γυρνάς από ‘δω, τους γυρνάς από ‘κει, τους κοιτάς στα δόντια και βγάζεις ένα συμπέρασμα. Ξεκινάς να πορεύεσαι μ’ αυτό κι εκείνοι αντί σε κάποια φάση απλώς να το φτάσουν, παίρνουν φόρα, πατάνε ένα σπριντ και τερματίζουν τις προσδοκίες σου σε μαραθώνιο κι όχι στα εκατό μέτρα που τις είχες υπολογίσει.
Σ’ αυτές τις σχέσεις ξεκινάς για πέντε και τελικά βρίσκεσαι με δέκα. Το ένστικτό σου σε είχε προετοιμάσει ότι θα είναι κάτι καλό, αλλά όχι πόσο καλό. Ο τρόπος που συνυπάρχετε, τα επίπεδα που ανεβαίνετε, το δέσιμο που δυναμώνετε, τα αισθήματα που βιώνονται, είναι όλα αυτό που είχες προβλέψει, αλλά στη νιοστή. Η εξέλιξή σας σε αφήνει άφωνο. Θες να κόψεις τα πτυχία σου κομματάκια και να τα φας. Η πολύχρονη έρευνά σου στα άδυτα των ανθρώπινων σχέσεων δε σου είχε μάθει ότι οι άνθρωποι δεν απογοητεύουμε μόνο, αλλά μπορούμε να εκπλήξουμε κι ευχάριστα.
Πίσω απ’ το θαύμα αυτών των ανθρώπων κρύβεται συνήθως μια ατάκα του τύπου αν σου αρέσει το «λίγο» τους, τότε θα σε γνωρίσουν και στο «πολύ» τους. Σου βάζουν στην άκρη της γλώσσας μια σταλιά να δοκιμάσεις κι αν αντιδράσεις θετικά, τότε σου βάζουν μπροστά ολόκληρο το πιάτο. Θέλει υπομονή και μαεστρία ν’ αποκαλύψεις αυτούς τους ανθρώπους. Να καθαρίσουν ένα-ένα όλα τα σημάδια τους, να ξεφλουδίσουν τους ενδοιασμούς τους και να σταθούν με σάρκα κι οστά μπροστά στα μάτια σου. Να σου δείξουν τι θησαυρό έχουν για ψυχή. Να σε γνωρίσουν στο «πολύ» τους.
Κι εσύ που είδες το λίγο κι ενθουσιάστηκες, συναντάς το πολύ κι εκστασιάζεσαι. Βλέπεις τη σχέση σου να πετυχαίνει στο κέντρο ένα-ένα τα ιδανικά σου και ξαφνικά γίνεται το καλύτερο δημιούργημά σου. Θέλεις να τη γιορτάσεις, να τη γυρίσεις στους δρόμους και να τη δείξεις στους ανθρώπους. Θέλεις όλοι να μάθουν πόσο έξω έπεσες στους υπολογισμούς σου.
Οι αρχικές σου προσδοκίες ξεπεράστηκαν κατά πολύ. Οι εκτιμήσεις σου ήταν λανθασμένες. Η διάψευση σε χαστουκίζει δυνατά και της γυρνάς ενθουσιασμένα και το άλλο μάγουλο για να το ξανακάνει. Το να πέφτεις έξω τελικά αξίζει πολύ περισσότερο.
Είδες που στα ‘λεγα;
Επιμέλεια Κειμένου Μαίρης Ρήγα: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Μαίρη Ρήγα
