Κοιτάζει το μολύβι ανάμεσα στα δάχτυλά του. Είναι ξένο σώμα. Τον ενοχλεί το ξύλο. Γιατί η μύτη να ‘ναι πάντα τόσο μυτερή; Ύστερα, κοιτάζει το παράθυρο. Είναι στην άλλη άκρη της αίθουσας. Μακάρι να ‘ταν πιο κοντά, ένα έτσι θα ‘κανε και θα πετούσε το μολύβι απ’ έξω. Πάλι δεν πρόλαβε να τελειώσει το διαγώνισμα. Πάλι δεν έγραψε σωστά αυτό που υπαγόρευσε η δασκάλα. Πάλι τον λένε χαζό τ’ άλλα παιδάκια που μπερδεύει τα γράμματα στ’ όνομά του. Μα είναι δυνατόν κι αυτό ακόμα να το γράφει λάθος; Κι ας λέει συνέχεια η μαμά του πόσο έξυπνος κι ευφυής είναι.
Μπορεί να ‘σαι δυσλεκτικός, μπορεί κι όχι. Άνθρωποι κυρίαρχοι στις αδυναμίες τους, που σου μιλάνε μ’ εικόνες και συναισθήματα, ακόμη κι αν κάποιες φορές είναι λίγο μπερδεμένα. Η δυσλεξία δεν είναι ιδιαιτερότητα, είναι απλώς μια ιδιότητα.
Πολλά τ’ άτομα με δυσλεξία. Τίποτα το ιδιαίτερο, συνηθισμένοι άνθρωποι, συχνό το φαινόμενο. Οποιοσδήποτε μπορεί να την έχει. Πρόκειται για νευρολογική διαταραχή, ακόμα κι ατόμων από υγιή περιβάλλοντα και κατά τ’ άλλα κοινωνικά επιδέξιων. Ταυτόχρονα η δυσλεξία παρουσιάζεται με πάμπολλες μορφές. Δεν έχει σταθερή συμπτωματολογία κι ενιαία μορφή σαν κατάσταση, για να μπορέσεις να την οριοθετήσεις. Κάθε περίπτωση γίνεται, έτσι, ξεχωριστή. Ο καθένας είναι ξεχωριστά συνηθισμένος.
Χάνονται, λέει, συχνά κι αφαιρούνται. Πού το κακό; Να ‘χεις κάπου να πηγαίνεις, όταν το εδώ και το τώρα καταντάνε βαρετά. Σαν να βρίσκεσαι σε μια μόνιμη κατάσταση έρωτα, δηλαδή. Διαρκώς αφηρημένος και στον κόσμο σου. Κι ας είναι αυτός ο κόσμος ανοργάνωτος και χαοτικός. Καμιά φορά η τάξη υπάρχει απλώς για να δίνει υπόσταση στην αταξία.
Ο χρόνος τους δυσκολεύει. Δεν είναι καλοί διαχειριστές του, καθυστερώντας στα ραντεβού. Κάτι μου θυμίζει αυτό. Εμένα, εσένα, όλους μας. Ο χρόνος να μας κάνει τη χάρη. Εκείνος έχει το πρόβλημα, που δεν τα πάει καλά με κανέναν. Κοίτα πρώτα τον εαυτό σου, χρόνε, και μετά έλα να μας πεις τι κάνουμε λάθος εμείς.
Έχουν υψηλό αίσθημα δικαιοσύνης κι είναι πολύ ευαίσθητοι. Έχει αρχίσει και μ’ αρέσει αυτή η δυσλειτουργία. Από πότε το να ‘σαι απ’ τη φύση σου δίκαιος κι ευαίσθητος θεωρείται δυσλειτουργικό; Μήπως κατά τύχη ο κόσμος μας χρειάζεται μερικούς τέτοιους ανθρώπους ακόμα; Φύση, ρίξε λίγη δυσλεξία ακόμα στην κατσαρόλα! Ο πλανήτης μας μπορεί να επιβιώσει και με λιγότερη ορθογραφία, αν είναι η δικαιοσύνη κι η ευαισθησία να θριαμβεύσουν.
Το βασικότερο χαρακτηριστικό όλων στη δυσλεξία, όμως, είναι ότι χτυπάει τις λειτουργίες της γραφής, της ορθογραφίας και της ανάγνωσης, δηλαδή ό,τι έχει να κάνει με το γραπτό λόγο. Όσοι την κουβαλούν, βλέπουν βουνό το να γράψουν, ν’ αποτυπώσουν γραπτώς κάτι που άκουσαν, να μεταφέρουν τις σκέψεις τους σε χαρτί, να διαβάσουν ένα κείμενο και πολύ περισσότερο να το κατανοήσουν κιόλας. Ξέρεις, λοιπόν, τι κάνουν, για ν’ αντιμετωπίσουν ειδικά αυτό το τελευταίο πρόβλημα της ανάγνωσης; Μαντεύουν. Δημιουργούν. Εκεί που ο εγκέφαλος σκαλώνει, εφευρίσκει άλλη δίοδο για να ελιχθεί. Φτιάχνει μια δική του λέξη απ’ τα συμφραζόμενα, να ταιριάζει και να μπορεί επαρκώς να καλύψει το κενό. Πόσο, μα πόσο γαμάτο και φανταστικό μπορεί να ‘ναι αυτό;
Κοιτώντας την εικόνα απ’ ακόμα πιο ψηλά, είναι προσόν να μπορείς να συνυπάρχεις επί ίσοις όροις με κόσμο απ’ τον οποίο είσαι φτιαγμένος διαφορετικά. Να σε λέει ίσως χαζό, αλλά εσύ κάθε μέρα ν’ αποδεικνύεις σε κόντρα του ότι η ευφυΐα σου είναι πανταχού παρούσα και σε βοηθάει να προσαρμόζεσαι, να φέρνεις κοντά τις ιδιότητές σου με τις ανάγκες σου και τελικά να τις συμφιλιώνεις. Να δυσκολεύεσαι να βάλεις πέντε γράμματα στη σειρά κι όμως να γίνεσαι ένας εξαιρετικός καλλιτέχνης, ζωγράφος, ηθοποιός, πολιτικός, άνθρωπος που επηρεάζει, προβληματίζει, κινητοποιεί.
Ζεις κι αντιλαμβάνεσαι διαφορετικά τον κόσμο. Σου λείπει κάτι που ‘χουν όλοι οι άλλοι, αλλά έχεις κάτι που δεν έχει άλλος κανείς. Βλέπεις νοήματα κρυμμένα, ακούς συμφραζόμενα που δεν ειπώνονται ποτέ κι έχεις οξύτερη αντίληψη. Σκέφτεσαι μ’ εικόνες κι έτσι κατανοείς. Τι κι αν μια εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις; Εσύ καταφέρνεις χίλιες λέξεις να τις χωρέσεις όλες σε μία εικόνα. Άλλοι δεν το κατάφεραν ακόμα κι ας έχουν γράψει τόσα.
Επιμέλεια Κειμένου Μαίρης Ρήγα: Ιωάννα Κακούρη
Συντάκτης: Μαίρη Ρήγα
