Σε υποδέχεται μ’ ένα μπαλόνι, χοροπηδώντας πίσω απ’ την πόρτα, χτυπώντας τ’ αφράτα χέρια της με ενθουσιασμό. Κάνει όλες τις επαναστάσεις με τη σειρά για να διεκδικήσει τ’ απαραίτητα· είναι ολόκληρη μια επανάσταση. Πάντα θα προχωράει ένα προστατευτικό βήμα μπροστά από ‘σένα. Πρωτοπόρος σ’ όλα της, μέχρι και τ’ ότι γεννήθηκε το έκανε πρώτη. Γεννήθηκε μικροσκοπική και ζαρωμένη, με μια ροδαλή καρδιά για χείλη. Σε καμία περίπτωση δεν της το ‘χες ότι θα εξελισσόταν έτσι· στη μεγαλύτερη αδερφή της φαμίλιας.
Αν ήταν ταινία, θα λεγόταν «Ο άνθρωπος με τα πολλά πρόσωπα». Αν ήταν βιβλίο, οι σελίδες του θ’ απαριθμούσαν δεκάδες κατορθώματα. Αν ήταν τραγούδι, κάθε ρεφρέν του θα τραγουδιόταν διαφορετικά. Η μεγαλύτερη αδερφή υιοθετεί πολλούς ρόλους, τόσους που χρειάζονται και τα δύο χέρια για να τους μετρήσεις.
Έχει πρώτα και πάνω απ’ όλα τον τιμητικό τίτλο του ονόματός της. Τα μεγαλύτερα παιδιά της οικογένειας θα πάρουν την πρώτη αγάπη, τα πρώτα τραγούδια, τα πρώτα κανακέματα. Θ’ ακούσουν τους πρώτους λάθος στίχους, θα φάνε τα πρώτα ανάλατα φαγητά, θα φορέσουν τα πρώτα λάθος νούμερο ρούχα.
Η μαμά σου μεγάλωσε το μητρικό της ένστικτο παράλληλα με τη μεγαλύτερη αδερφή σου. Ο μπαμπάς σου έμαθε ν’ ακούει για περίοδο και νόστιμα αγόρια χάρη σ’ εκείνη. Η αδερφή σου εκπαίδευσε τους γονείς να είναι οι εξελιγμένοι τους εαυτοί που παρέλαβες εσύ στην αίθουσα αναμονής της γέννησής σου.
Έπειτα, μια μεγαλύτερη αδερφή –κι αυτό είναι κάτι που θα στο επιβεβαιώσει μία προς μία, όποια και να ρωτήσεις– είναι ταυτόχρονα και μια μικρή μάνα. Έχει φιλήσει λαιμουδάκια, έχει πλύνει φορμάκια από φρουτόκρεμα, έχει διώξει μπαμπούλες από ντουλάπες, έχει μαγειρέψει. Σ’ έχει ταΐσει τοστ στην πόρτα πριν φύγει με τις φίλες της για ξενύχτι, σου έχει φτιάξει δυναμωτικό σπανακόρυζο στην εξεταστική, τρως ακόμα απ’ τα χέρια της κοτόπουλο Κυριακής με πατάτες στον φούρνο, όταν τα δικά της παιδιά σβήνουν τα πρώτα τους κεράκια.
Σαν μαμά ταΐζει και νουθετεί σαν μπαμπάς. Τι θες να γίνεις στη ζωή σου; Πώς τη φαντάζεσαι μετά; Τα λεφτά δεν είναι το παν, να κοιτάς πρώτα να το χαίρεται η ψυχή σου. Το ροζ δεν πάει με το κόκκινο και κοίτα να σε προσέχεις και να μην αναλώνεσαι μ’ ανθρώπους και καταστάσεις. Να μη συμβιβάζεσαι εκεί που θες πολύ· να ορμάς, να βουτάς και να κάνεις δικά σου. Κανείς δεν πρόκειται να στα δώσει διαφορετικά. Εκείνο τ’ αγόρι σε γλυκοκοίταξε, η άλλη η κοκόνα δε σε θέλει πραγματικά.
Κι αν κάποιο αγόρι και κορίτσι σε πληγώσει, γίνεται μεγάλος αδερφός. Θα ψάξει, θα βρει, θ’ αγριέψει. Θα κόψει πόδια, θα τσακίσει κόκαλα κι όλα εκείνα τα λόγια που αφήνονται στον αέρα κι όμως για κάποιον λόγο πάντα λαμβάνονται τοις μετρητοίς και κάνουν τη δουλειά τους.
Μ’ εσένα είναι πάντα αρνάκι. Εσύ είσαι το χαϊδεμένο της. Στον ελεύθερο χρόνο της σου μαθαίνει μουσικές πρωτάκουστες στ’ αυτιά σου και με ποιο κόλπο τερματίζεις τη δύσκολη πίστα που σε κολλάει τόσον καιρό.
Στο τέλος-τέλος, η μεγαλύτερη αδερφή είναι μια φίλη. Θα μιλήσετε για νύχια, για πολιτική και για κατσίκι με κριθαράκι στον φούρνο. Θα βγείτε για ψώνια και θα γυρίσεις σπίτι μ’ ένα καινούριο παντελόνι ή το πρώτο σου αυτοκίνητο. Όταν χρειαστεί, μέχρι και τα παιδιά της θα σου δανείσει να κάνουν baby sitting στα δικά σου, να βγεις μια βραδινή βόλτα με τον άντρα σου.
Είναι ο άνθρωπος με τα πολλά πρόσωπα. Ανά πάσα στιγμή μπορεί να ξυπνήσει οποιοδήποτε της προκαλέσεις. Θέλει κότσια να κρατάς στα δάχτυλά σου τόσες προσωπικότητες. Θέλει ταλέντο η εναλλαγή. Θέλει πειθαρχία να τραβάς τόσο πολλές γραμμές γύρω απ’ τον εαυτό σου. Για να ‘σαι μεγαλύτερη αδερφή, θέλει να είσαι αντράκι.
Επιμέλεια Κειμένου Μαίρης Ρήγα: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Μαίρη Ρήγα
