Έχεις περάσει μια μέρα κόλαση απ’ το πρωί. Τον καφέ τον πίνεις σκέτο, αλλά η υπάλληλος μπερδεύτηκε και στον έκανε γλυκό -όλοι ξέρουμε ότι τα πρωινά στη δουλειά δεν παλεύονται χωρίς μια σωστή τζούρα γαμωκαφέ. Φόρεσες κοντομάνικο κι αποφάσισε να βρέξει για τρία βήματα απ’ την έξοδο μέχρι το αυτοκίνητό σου σε κλίμακα κατακλυσμός του Νώε -ο καιρός είναι bitch και με πολλά άλυτα ψυχολογικά. Ο τυπάς που σε προσπέρασε στο φανάρι με το Ν κολλημένο στον κώλο του αυτοκινήτου ήταν πράγματι ντουβάρι και το μεσαίο σου δάχτυλο τον χαιρέτησε τιμητικά όταν βρεθήκατε παράλληλα.
Γυρίζεις το κλειδί στην πόρτα και ταυτόχρονα το διακόπτη μέσα στο μυαλό σου. Μπαίνεις στο σπίτι κι ο ζεστός φωτισμός απ’ τα φωτάκια καλμάρει τ’ οπτικό σου νεύρο. Εντοπίζεις άμεσα το ψηλό ποτήρι κρασί μέσα στο χώρο και κάπου στο βάθος παίζει Coltrane. Πίτσα στο φούρνο είναι αυτό που μυρίζει; Το αμόρε σε πλησιάζει έχοντας το δεύτερο ποτήρι κρασί στο χέρι· φοράει τα αγαπημένα σου, τα μάτια και το χαμόγελό του. Ένα φιλί με γεύση τζαζ και κρασί, μερικές σπιτίσιες μυρωδιές κι όλα γίνονται έρωτας.
Ερωτευόμαστε ανθρώπους. Κατά βάση. Ας ξεκινήσουμε απ’ αυτό. Βλέμματα, χρώματα, χέρια, γωνίες προσώπου, καλοσχηματισμένες γάμπες, καλούς τρόπους, αλήτικους τρόπους, αισθήματα ασφάλειας, ρίσκο, φιλιά σε λαιμούς, πονηρά μηνύματα στην ουρά της ΔΕΗ. Αυτός ο έρωτας είναι ο προφανής, ο αναμενόμενος, ο ευκόλως αντιληπτός σε όλους. Γνώριμο το συναίσθημα και στοιχηματίζω ότι στις φάτσες σας έχει σταθεί από ένα ονειροπόλο χαμόγελο, καθώς ο νους τρέχει συνειρμικά σ’ ονόματα αγαπημένα.
Σ’ αυτή την έκφραση χαζομάρας και χαράς θέλω να σταθούμε. Τόσο ταιριαστές οι δύο καταστάσεις μεταξύ τους· αρκεί ν’ αφαιρέσουμε τέσσερα γράμματα απ’ την πρώτη για να έχουμε τη δεύτερη. Αφού ο συνδυασμός γαμάει τόσο, γιατί να μην τον επεκτείνουμε και σ’ άλλες πτυχές της ζωής; Δε λέω να γυρνάμε όλη την ώρα σαν αγγελοκρουσμένοι με βλέμμα αλλόφρον από έρωτα για τα πάντα. Ωστόσο, το να γουστάρεις τη ζωή σ’ όλες της τις λεπτομέρειες είναι ευλογία, που καθένας μπορεί να φτιάξει για τον εαυτό του.
Η δουλειά είναι σκοτούρες κι ευθύνες και το αφεντικό δεν έχει ψόφο ως καθαρόαιμο κακό σκυλί. Όμως, κάθε πρωί που ξυπνάς νιώθεις προσμονή να ξεκινήσει άλλη μια μέρα δημιουργίας. Ιδρώνουν οι παλάμες, όταν παρουσιάζεις στους ανωτέρους σου μια δική σου καινούρια ιδέα. Ανεβάζεις παλμούς σε κάθε επόμενη κορυφή που κατακτάς. Δεν είναι έρωτας αυτό;
Βάζεις ακουστικά, κλείνεις μάτια κι απομονώνεσαι απ’ τον υπόλοιπο κόσμο. Πατάς play κι η μουσική γεμίζει το μυαλό σου προχωρώντας αργά και γαργαλιστικά προς κάθε κύτταρο του κορμιού σου. Οι τρίχες στο σβέρκο σηκώνονται σε κάθε μουσική κορύφωση, μικρές εκρήξεις ηδονής συμβαίνουν στον εγκέφαλό σου σε κάθε κομμάτι που τελειώνει. Ο απόηχος του προηγούμενου ακολουθείται απ’ το ξεκίνημα του επόμενου και πριν το καταλάβεις βρίσκεσαι παρασυρμένος σ’ ένα μυστικό μέρος του εαυτού σου, όπου όλα είναι ωραία. Το καλύτερο είναι ότι κάθε φορά μπορείς να τη βρίσκεις με διαφορετικό είδος, κάτι σαν μουσικά one night stands. Έρωτες της μιας βραδιάς για όσους βαριούνται γρήγορα.
Κι αν βολεύεσαι καλύτερα με λογοτεχνία, σινεμά, σειρές, το ίδιο ισχύει και γι’ αυτά. Ν’ ανυπομονείς να πέσεις Παρασκευή βράδυ στο κρεβάτι αγκαλιά με τον αγαπημένο σου ήρωα, όπως ανυπομονείς να ξυπνήσεις Σάββατο πρωί για να πας στο καινούριο σου μάθημα.
Ξεκίνησες πάλι νέο χόμπι. Αλλάζεις δραστηριότητες όπως εραστές. Παθιάζεσαι απ’ την αρχή, σ’ εξιτάρει το ανεξερεύνητο. Τον περασμένο μήνα καβαλούσες μηχανές σε ανώμαλο δρόμο. Μέχρι που έσπασες πόδι κι ο «χωρισμός» ήταν μονόδρομος. Έμεινες σπίτι και τότε ήταν που μπήκε στη ζωή σου η νέα αγάπη, να ζωγραφίζεις γυαλιά στο χέρι. Έτσι είναι, κλείνει η μια πόρτα κι ανοίγει η άλλη. Τώρα όλοι σου οι φίλοι τριγυρνούν με τα χειροποίητα γυαλιά τους. Κόσμος τους σταματά και ρωτάει. «Μια τρελή τα φτιάχνει· κεράστε την καφέ και θα σας ζωγραφίσει». «Ένας περίεργος· πάρ’ του μια μπίρα και δώσ’ του τα γυαλιά σου μέχρι να την πιει».
Έρωτας είναι και τα πιο απλά πράγματα. Τόσο απλά που ούτε καν πάει ο νους. Ένας καναπές, μια κουβερτούλα φλις και μια κούπα σοκολάτα. Ή καφές. Ή τσάι, γκουαράνα, μπέρμπον, βρε αδερφέ. Ό,τι ζεσταίνει καλύτερα το μέσα, ενώ χαζεύεις το κρύο απ’ έξω. Ξάπλωσε πίσω κι άσε τον ουρανίσκο σου να κάνει όλη τη δουλειά. Ας σε πάρει κι ο ύπνος στο τέλος. Κι αν τρέξει λίγο σαλάκι, χαλάλι· δε χωράνε ντροπές στον έρωτα.
Τα πάντα στη ζωή είναι έρωτας. Όσο το πετυχαίνει κανείς στην καθημερινότητά του, τόσο πιο κοντά στην ευτυχία βαδίζει. Όταν έχει δοκιμάσει πώς είναι, γιατί να συμβιβαστεί με ο,τιδήποτε λιγότερο;
Κάποιοι θα πουν ότι δεν είναι όλοι φτιαγμένοι για να πηδούν από αεροπλάνα σ’ ελεύθερη πτώση. Τον κίνδυνο δεν μπορούν να τον διαχειριστούν όλοι.
Αν ο έρωτας είναι κι αυτός επικίνδυνος διαταράσσοντας τις ισορροπίες μας, τότε είναι ένα ρίσκο που θα ήθελα να παίρνω κάθε πρωί μαζί με τον καφέ μου.
Ερωτεύσου, μάνα μου· ζήσε επικίνδυνα. Γιατί αυτό είναι για όλους.
Συντάκτης: Μαίρη Ρήγα
