Δεν ξέρω για ‘σένα. Εγώ μια φορά προληπτική δεν είμαι. Περνώ σφυρίζοντας κάτω από σκάλες, τις μαύρες γάτες τις βρίσκω σικ και το δεκατρία είναι ο αγαπημένος μου αριθμός. Τι εννοείς «έτσι όπως σε βρει η χρονιά, έτσι θα σε πάει»; Διαβασμένοι άνθρωποι το πιστεύουν; Σοβαρά τώρα, ν’ αγχωθώ;
Δηλαδή, τι; Αν χωρίσεις, ας πούμε, στην αλλαγή του χρόνου, θα μείνεις μπάκουρος όλο το έτος; Κατ’ αρχάς ποιος επιλέγει απ’ όλες τις στιγμές τη συγκεκριμένη για να χωρίσει. «Αχ, να χωρίσω θέλω. Ας του το πω του άλλου κάτω από ένα γκι, να του καταστρέψω όλες τις ρομαντικές χριστουγεννιάτικες εικόνες τελείως και για πάντα.»
Αν παραβλέψουμε αυτή την –εύστοχη παρ’ όλα αυτά– ένσταση, διαπιστώνουμε την καταστροφή μεγατόνων που προμηνύει μια τέτοια πεποίθηση. Βρίσκοντάς σε η χρονιά σαν το κομμάτι βασιλόπιτας μετά το ξεκοίλιασμα και την αφαίρεση του φλουριού, σε καταδικάζει σ’ ένα δωδεκάμηνο ξηρασίας. Αυτό σημαίνει ότι η επόμενη αλλαγή χρόνου θα σε βρει ξανά σόλο και καπάκι άλλο ένα ίδιο δωδεκάμηνο. Έχουμε μπροστά μας έναν αέναο, αμείλικτο κύκλο μπακουροσύνης, που δεν πρόκειται να κλείσει ποτέ. Το βλέπουμε όλοι, έτσι;
Τι, δηλαδή; Αν σε πετύχει το τέλος του χρόνου μ’ ένα μπούτι κοτόπουλο στο χέρι, όλο το έτος που έρχεται θα μασουλάς; Πολύ πιθανό σενάριο, μεταξύ μας, αφού στο ρεβεγιόν μαμάδες-γιαγιάδες δίνουν ρέστα στην κουζίνα. Πάνε οι στόχοι της νέας χρονιάς για αδυνάτισμα, πάνε οι δίαιτες από Δευτέρα. Φαΐ χωρίς έλεος και με το τέλειο άλλοθι, εδώ που τα λέμε. Τελικά δεν ακούγεται και τόσο κακό. Τούτη η εφαρμογή μοιάζει ιδανική κι ίσως μόνο γι’ αυτό αξίζει να ισχύει.
Αυτή η φίλη μου, που δεν την ξέρετε, έκανε πρωτοχρονιά μισή μέσα και μισή έξω. Ανέβαιναν μεγάλη παρέα στην ταράτσα να χαζέψουν τα πυροτεχνήματα κι εκείνη δεν πρόλαβε να περάσει την πόρτα ολόκληρη προτού τελειώσει η αντίστροφη μέτρηση. Αυτό θα σήμαινε τα πάντα μισοτελειωμένα για μία χρονιά – μισές δουλειές, μισές σχέσεις, μισά βαμμένα νύχια. Μπα, τα νύχια της βαμμένα ήταν πάντα και στα δύο χέρια.
Τι, δηλαδή; Αν σε βρει ο νέος χρόνος τσακωμένο, ελπίδες συμφιλίωσης θα έχεις μετά την πάροδο δωδεκαμήνου; Λες κι έχεις υπογράψει συμβόλαιο. Να φοβάσαι να φιλιώσεις νωρίτερα, μπας και βρεις κανέναν μπελά. Βρε παιδάκι μου, μην πας και τσακώνεσαι χριστουγεννιάτικα σε μια πρώτη φάση. Μην τσακώνεσαι γενικότερα. Αγάπα τους γύρω σου, αγάπα το πετσί σου, μην τρώγεσαι συνέχεια. Αν πάλι ανήκεις σ’ εκείνα τα ζώδια τ’ αλανιάρικα, τα οξύθυμα, τι να πω. Τράβα πιάσε καβγά να δούμε τι θα καταλάβεις. Κι αν μετά δυσκολεύεσαι να τα ξαναβρείς, το στραβό σου το κεφάλι θα φταίει πιθανότατα, που μάλωσες εξαρχής.
Δηλαδή, τι; Αν το έτσουξες λίγο παραπάνω κι άρχισες ν’ αγαπάς του ανθρώπους κάπως περισσότερο, θα σ’ ακολουθεί μια μεθυσμένη επιλογή για όλη τη χρονιά; Εδώ το πράγμα αρχίζει να σοβαρεύει. Έσβησαν τα φώτα, να ένα γκι στην κάσα της πόρτας, τσουπ και μια φιγούρα από κάτω, ας φιληθούμε λίγο μέσα στα σκοτάδια, είναι για το καλό. Ανάβουν τα φώτα και καταλαβαίνεις πόσο κακό ήταν τελικά. Γέρε χρόνε, μην είσαι τόσο κυνικός κι είρωνας· άσε μας να ευχαριστηθούμε αμφότερα το μεθύσι και το φιλί μας. Μη μας φορτώνεις μ’ έγνοιες για τις συνέπειες.
Το μοναδικό πράγμα που δε θα μπορούσα να φανταστώ να με κυνηγάει για μία ολόκληρη χρονιά είναι η γαστρεντερίτιδα, για παράδειγμα. Είναι της μόδας τώρα τελευταία, γι’ αυτό φυλάξου μην την τσιμπήσεις πουθενά. Αν έχεις άρρωστο αμόρε, χώρισε για δύο βδομάδες. Αν έχεις άρρωστη μάνα, αποκλήρωσε τον εαυτό σου και μετακόμισε χθες.
Αν υπάρχει έστω και μία περίπτωση το ρητό να ισχύει, δε θες να το δοκιμάσεις με το συγκεκριμένο τρόπο. Θα βρεις να σε περιμένει ένας χρόνος απ’ το ultimate μαρτύριο· τουαλέτα, καραντίνα ακόμα κι από μακρινούς συγγενείς στην Αυστραλία και φιδές. Άνοστος, ανάλατος, ανυπόφορος φιδές.
Πάντως, πολύ άγχος για το τίποτα, μου φαίνεται. Απίθανο μια χρονιά να πηγαίνει με βάση μία στιγμή. Ποιος τα πιστεύει αυτά ακόμα; Για κουτούς μας περάσανε; Αράξτε, αδέρφια. Θα χαλαρώσω κι εγώ, τσάμπα αγχώθηκα. Εγώ προληπτική δεν είμαι. Στο μπάνιο κοιτάζω το είδωλό μου στον καθρέφτη και μου χαμογελάω. Τσεκάρω για μαρούλι. Μετά ισιώνω το φρύδι και στρώνω μπούστο πριν βγω. Όλα στη θέση τους. Μα να με πάει μία χρονιά με μαρούλι στο δόντι; Το φαντάζεσαι;
Επιμέλεια Κειμένου Μαίρης Ρήγα: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Μαίρη Ρήγα
