Aξίζει τελικά να τα νιώθουμε όλα στο κόκκινο;

Τι κοινό έχει ο έρωτας με το ουράνιο τόξο; Αν μη τι άλλο το κόκκινο χρώμα που εκτός από το ότι είναι ένα από τα εφτά που έχουμε τη δυνατότητα να διακρίνουμε, είναι και το πρώτο το οποίο δεσπόζει στις παλέτες και των δυο φαινομένων. Αν βέβαια με τα μάτια της ψυχής μπορούμε να εντοπίσουμε περισσότερες από εφτά αποχρώσεις στον ουρανό, τότε η παλέτα του ουράνιου τόξου εμφανίζει περισσότερη ποικιλία απ’ ό,τι μπορεί να διακρίνει με την πρώτη ανάγνωση το ανθρώπινο μάτι. Ίσως κάπως έτσι λειτουργούν τα πράγματα και στον έρωτα, ίσως δηλαδή να μπορούμε τελικά, αν παρατηρήσουμε σε βάθος τις αποχρώσεις του, σύμφωνα με τη στιγμή που συμβαίνει κάτι, να δούμε πως δεν είναι καθολικά κόκκινος· ή μήπως είναι;

Συνήθως βέβαια η πρώτη σκέψη, το πρώτο χρώμα που μας έρχεται στο μυαλό όταν βιώνουμε κάτι έντονο, όταν είμαστε πολύ ερωτευμένοι, πόσο μάλλον όταν έχουμε να κάνουμε με έναν ανεκπλήρωτο έρωτα, είναι το κόκκινο. Το κόκκινο της φωτιάς και του αίματος που όπως λένε κι οι επιστημονικές έρευνες, διεγείρει τις αισθήσεις του ανθρώπου. Είναι ένα τόσο εμφανές στο ανθρώπινο μάτι χρώμα, όσο ο έρωτας που δεν μπορεί να κρυφτεί.

Συνδέεται με την έντονη σεξουαλικότητα, την έντονη επιθυμία, το πάθος, τη χαρά, την ευαισθησία και την έντονη αγάπη. Από την άλλη μεριά δηλώνει την επιθετικότητα, την απαγόρευση, τον πόλεμο αλλά έχει και υψηλό δείκτη ορατότητας, γι’ αυτό και από το 1830 η Βιομηχανία Βρετανικών Σιδηροδρόμων άρχισε να το χρησιμοποιεί στους φωτεινούς σηματοδότες για να σημάνουν τον κίνδυνο στους διερχόμενους. Βέβαια ένας έρωτας μπορεί να μην ακολουθεί πιστά ούτε τη σειρά των χρωμάτων, ούτε αυτές καθ’ αυτές τις αποχρώσεις του ουράνιου τόξου. Μπορεί να είναι μόνο κόκκινος. Άραγε υπάρχει κάποιος που έχει αξιοποιήσει αυτή την ικανότητα σα να είναι ζωγράφος στον καμβά του έρωτά του; Έχει προσθέσει άλλα χρώματα;

Αν λοιπόν το κόκκινο διεγείρει τις αισθήσεις και σημαίνει τον κίνδυνο, το πορτοκαλί αναζωογονεί και προκαλεί τις εγκεφαλικές δραστηριότητες κι αυτά τα δύο μαζί, εντείνουν το σεξουαλικό πάθος και την επιθυμία. Το κίτρινο πάλι, συνδέεται τόσο με τη χαρά και την ενέργεια όσο και με τη ζήλεια, εξαρτάται πόσο σκούρο χρώμα θα βάλεις στο πινέλο του έρωτα.

Το πράσινο το έχουμε συνδέσει με τη φύση, με την εκκίνηση, την αρμονία και τη γονιμότητα. Εκτός των άλλων, είναι ένα γαλήνιο χρώμα και γι’ αυτό έχει την ιδιότητα να ξεκουράζει τόσο το βλέμμα, όσο και τον νου. Κι ενώ το κόκκινο της φωτιάς μπορεί να σε κάψει, το πράσινο έχει εξαιρετική επουλωτική δύναμη, δημιουργεί ασφάλεια και είναι το χρώμα της ελεύθερης διόδου.

Το μπλε της θάλασσας και του ουρανού, συμβολίζει την ελευθερία, την αγάπη χωρίς όρια, τη σταθερότητα, την εμπιστοσύνη και την ειλικρίνεια, ιδιότητες για να σταθεροποιηθεί ο έρωτας, μακριά από θαμμένους εγωισμούς και σύνδρομα κατωτερότητας.

Το μωβ χρώμα, ή αλλιώς το χρώμα του μυστηρίου, συνδυάζει τη σταθερότητα που έχει το μπλε και την ενέργεια του κόκκινου χρώματος. Μπερδεμένες μεταξύ τους αυτές οι αποχρώσεις, απελευθερώνουν από τα δεσμά του πάθους και των έντονων συναισθημάτων κι εντείνουν τη νηφαλιότητα και την αυτοκυριαρχία. Το βιολετί, τέλος,  είναι η ονειροπόλος διαφυγή από την πραγματικότητα, άρρηκτα συνδεδεμένο με τον κόσμο της φαντασίας.

Ένας καλλιτέχνης ζωγράφος, σιωπηλά και μέσω της τέχνης του περνάει μηνύματα, ξέροντας πώς να χρησιμοποιήσει παραπάνω από ένα χρώμα στο καμβά του. Κανένα δεν του περισσεύει και τα δοκιμάζει όλα. Όλα έχουν λόγο ύπαρξης γιατί κάθε ένα από αυτά συντελεί σε ένα άρτιο αποτέλεσμα. Δημιουργεί διαφορετικά συναισθήματα στον θεατή, ακόμα κι αν εκείνος επιλέξει να εστιάσει σε ένα συγκεκριμένο τμήμα του έργου του.

Άραγε μπορούμε να γίνουμε στον έρωτα τόσο δημιουργικοί και να εναρμονίζονται τα χρώματα μεταξύ τους, όπως αυτός ο καλλιτέχνης ζωγράφος; Είναι άραγε στο χέρι μας να μετατρέψουμε τον έρωτα σε ουράνιο τόξο και να παίξουμε με τα χρώματα; Αλλά, ακόμα και στη περίπτωση που αυτό το ουράνιο τόξο είναι μια οφθαλμαπάτη, ή σε λάθος οπτική γωνία, παρ’ όλο που χρησιμοποιήθηκαν με μέτρο τα χρώματα, δεν πειράζει. Οι αποχρώσεις του θα είναι πάντα εκεί για να τις δοκιμάσουμε μία προς μία.