Ο έρωτας είναι η κινητήριος δύναμη στη ζωή κάθε ανθρώπου και δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν υπακούει ούτε σε δικούς μας κανόνες ούτε σε όρους που δεν παραβιάζονται. Κινεί τα νήματα και όλες τις αισθήσεις άλλοτε σαν ήπιο κι άλλοτε σαν σκληρό ναρκωτικό, εξαρτάται πάντα από το πόσο ευάλωτος είναι ο καθένας ή απ’ το κατά πόσο βρίσκει ανταπόκριση. Από την άλλη μεριά πάλι, ο έρωτας δε λειτουργεί σαν casting από ταινία, για να μπεις στη διαδικασία να τον απορρίψεις ή να τον εγκρίνεις, τουλάχιστον όχι στην αρχή, ούτε μπορούν οι αμφιβολίες για το αν είναι όλα εξίσου αμοιβαία, να σε αποτρέψουν από το να παραδοθείς ολοκληρωτικά. Όταν ερωτεύεσαι πραγματικά, η μόνη επιθυμία είναι να είσαι τόσο σημαντικός στη ζωή του άλλου, όσο είναι κι εκείνος για σένα και να το δείχνεις με όποιον τρόπο μπορείς.
Ακόμα και στην περίπτωση που έχουμε πληγωθεί ή έχουμε πληγώσει στο παρελθόν, όταν έρωτας ξαναβρεί τον τρόπο του να τρυπώσει στη ζωή μας, δεν κάνουμε δεύτερες ή και τρίτες σκέψεις για το αν θα πρέπει να αφεθούμε. Ίσα-ίσα που μπαίνουμε με την άγνοια του πρωτάρη για άλλη μια φορά και στόχος είναι η αποπλάνηση και συνάμα η κυριαρχία μας. Ο έρωτας άλλωστε είναι και λίγο ταυτόσημος με την απάτη, υπό την έννοια πως τόσο εμείς όσο και το άτομο απέναντί μας αγωνιούμε σιωπηλά για την πορεία και την επικράτηση. Αλλά όταν κι αν έρθει η στιγμή που η καρδιά χτυπήσει σε ρυθμό ξεκούρδιστου κρουστού, είτε το θέλουμε είτε όχι, ο στόχος ξαναγίνεται ο ίδιος. Η κατάκτηση και η κυριαρχία μας στη ζωή του άλλου. Όμως το παιχνίδι αυτό θέλει δύο και θα ήταν κάπως χλιαρό και βαρετό αν κατακτούσαμε χωρίς να κατακτηθούμε κι εμείς.
Στόχος είναι ο έρωτας να σημαδέψει και τους δυο κι ας μην παραδεχτεί ποτέ ο ένας στον άλλον πως μπήκε στη ζωή του για να γκρεμίσει τα όρια και να περάσει πέρα από αυτά. Το παιχνίδι της κατάκτησης γίνεται όλο και πιο εθιστικό, ειδικά από τη στιγμή που αντιληφθούν και οι δυο πως όροι δεν υφίστανται αλλά καταγράφονται κάθε στιγμή και αποτυπώνονται διαρκώς. Επομένως για να υπάρξει έρωτας, πρέπει να υπάρχει ενδιαφέρον και από τις δυο πλευρές. Είναι μια μάχη ανάμεσα στους δυο εραστές, με πιθανότητα δυο νικητών ή δυο ηττημένων κι αυτό κάνει τη σχέση ακόμα πιο ενδιαφέρουσα. Πόσο έντονο θα ήταν άλλωστε να έπαιζες μια παρτίδα σκάκι με έναν αντίπαλο που θα σου έδειχνε από τα πρώτα βήματα τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να σε συντρίψει;
Σκέψου πως ο έρωτας είναι σαν το σταυρόλεξο και κάθε ερώτηση που έχεις μπροστά σου θα σε βοηθήσει να ολοκληρώσεις μια ακόμα λέξη, έτσι ώστε να κάνεις ένα βήμα τη φορά. Άλλωστε ένα μεγάλο κομμάτι της αίγλης του, είναι η άγνωστη πορεία που θα ακολουθήσει, έτσι δεν είναι; Αυτή που δεν ξέρεις σε ποια μονοπάτια θα σε βγάλει, ποιον άλλον εαυτό σου θα σε φέρει να ανακαλύψεις. Η συναισθηματική αποπλάνηση είναι μέρος του φλερτ, αλλά το μέτρο είναι καλό να μη χάνεται στην προσπάθεια να κατακτήσουμε το άτομο απέναντί μας. Ίσως κατά βάθος, αυτή η πορεία να θες να είναι και λίγο σκοτεινή, λίγο λακωνική, για να μπορείς να εμφανίσεις ένα-ένα τα γράμματα στο σταυρόλεξο.
Κι αυτό γιατί όταν ερωτεύεσαι, τα ίδια ακριβώς πράγματα που έβλεπες πριν, τα βλέπεις πλέον με άλλα μάτια και δε θέλεις να σκέφτεσαι τίποτα απολύτως. Σε αυτά τα πρώτα ραντεβού λοιπόν, που ανυπομονείς να κερδίσεις τον άλλον ολόκληρο, ψυχή τε και σώματι, τοποθετείτε και οι δυο τα πιόνια στη σκακιέρα, ξέροντας πως από την αρχή μέχρι το τέλος η παρτίδα θα είναι φουλ στην επίθεση και άκρως ανταγωνιστική. Δυο παίκτες άλλωστε που δε γουστάρουν τα εύκολα και αναζητούν το βαθμό δυσκολίας, καταφέρνουν να αφεθούν στους όρους ενός μυστήριου και άτυπου παιχνιδιού που φέρει τη δική τους υπογραφή.
Ο έρωτας είναι ένα αέναο παιχνίδι που δεν ξέρεις πώς θα λήξει και δε σε ενδιαφέρει κιόλας αν θα χάσεις ή αν θα κερδίσεις. Και αν μιλήσουμε με αθλητικούς όρους, η ισοπαλία είναι σπάνια, όχι όμως αδύνατη. Μπαίνεις στη μάχη με όσα όπλα διαθέτεις γιατί ξέρεις πως στο τέλος αυτό που θα μείνει, όπως και να έρθουν τα πράγματα, είναι η διαδρομή που κάνατε μέσα από τις μάχες που δώσατε. Και μετά από χρόνια αυτό που θα θυμάστε είναι ο τρόπος που κατακτηθήκατε αλλά και κατακτήσατε.
Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Ρουσσάκη