Άνθρωπος που παλεύει με την κατάθλιψη μπορεί να είναι ο συνάδελφός σου που λέει τις πιο τρελές ατάκες, μπορεί να είναι αυτός που γελάει τόσο δυνατά που τον ακούνε μέχρι τον πάνω όροφο ή ακόμα και το πειραχτήρι της γειτονιάς. Μπορεί να είναι ο αγαπημένος σου κωμικός ηθοποιός που πάντα νομίζεις πως περνά ώρες ατέλειωτες με φίλους και ‘χει διαρκώς ανθρώπους γύρω του, ενώ στην πραγματικότητα είναι εντελώς μόνος.
Εάν προσέξεις καλά θα δεις ότι καθώς το χαμόγελο αυτού του ανθρώπου σβήνει σιγά-σιγά από τα χείλη, μια βαθιά μελαγχολία παίρνει θέση στα μάτια του που στην πραγματικότητα δε φεύγει ποτέ. Δε σημαίνει ότι ένας άνθρωπος που έχει κατάθλιψη είναι πάντα κακοντυμένος και αξύριστος, με απεριποίητα νύχια ή μαλλιά, κοιτάζοντάς σε με μάτια βουρκωμένα ή απ’ το παράθυρο μιας κλινικής.
Η κατάθλιψη -εκτός αν είναι μεμονωμένο επεισόδιο- δε θεραπεύεται εύκολα κι αυτό το ξέρουν όλοι όσοι ζουν μαζί της. Σε κάποιες περιπτώσεις απλώς μαθαίνεις πώς να συνυπάρχετε και προχωράς προσπαθώντας να κρυφτείς από φίλους, συναδέλφους, οικογένεια. Αποδέχεσαι την κατάσταση και την παίρνεις αγκαλιά σαν να είναι μια πολύ καλή σου φίλη που ξέρεις ότι θα είστε μαζί μέχρι το τέλος. Και αυτή με τη σειρά της, σε αποδέχεται. Περνάς πολύ συχνά φάσεις που έχεις την ανάγκη να απομονωθείς και να τα βρεις με τον εαυτό σου, θέλεις πάντα να έχεις το χώρο και το χρόνο σου και σου αρέσει η μοναξιά σου, αφού πλέον την αγαπάς. Έχεις υιοθετήσει μια ρουτίνα, την οποία λατρεύεις και ξέρεις ότι θα υπάρχουν στιγμές που θα είσαι μόνος. Έχεις ευαισθησίες που προτιμάς να μη δείχνεις, αφού οι περισσότεροι θεωρούν ότι δε θα ‘πρεπε. Και όταν κάτι σε πληγώσει, χάνεσαι για μέρες στις σκέψεις σου μέχρι να συνέλθεις.
Η κατάθλιψη στις μέρες μας ίσως να είναι κάτι συνηθισμένο. Κάποιοι μπορεί να το ζουν σε μεγαλύτερο βαθμό και άλλοι λιγότερο έντονα. Η ζωή όμως είναι τόσο παράξενη που ό,τι γεύση και να σου δώσει, αξίζει τον κόπο. Μαθαίνεις από αυτά που βιώνεις σε κάθε φάση της και είσαι προετοιμασμένος για ό,τι προκύψει. Όσο δύσκολα και αν φαντάζουν κάποια γεγονότα την ώρα που τα ζούμε, δεν έχουμε και πολλές επιλογές. Ή θα αφήσουμε το χρόνο να απαλύνει τον πόνο μας ή θα μάθουμε να ζούμε με αυτό τον πόνο που θα φαίνεται πάντα στα μάτια και στο γέλιο μας.
Ο καθένας από εμάς δίνει καθημερινά τη δική του μάχη. Για κάποιους τα προβλήματά μας μπορεί να είναι ασήμαντα, για κάποιους άλλους αστεία και για μερικούς αβάσταχτα. Ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να κουβαλά κάποιος στο μυαλό και την ψυχή του. Όταν κλείσει η πόρτα ενός σπιτιού, δεν μπορείς να ξέρεις τι γίνεται εάν δεν είσαι από τη μέσα πλευρά! Όσο κοντά και να είσαι στον άνθρωπο που πάσχει, ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις την αλήθεια του. Γι’ αυτό ποτέ μη λες ποτέ και μην κρίνεις τους ανθρώπους τόσο εύκολα, να είσαι ευγενικός και να μη φέρνεις τους άλλους σε δύσκολη θέση.
Συντάκτης: Νάταλη
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
