Αν πάψεις να είσαι σίγουρος για μια φιλία, σκούρα τα πράγματα

Οι φίλοι είναι άνθρωποι που μας συμπληρώνουν και μας συνοδεύουν σε καλά κι άσχημα. Η διαφορά τους με άλλους κοινούς για εμάς είναι ότι είναι δίπλα μας ανεξαρτήτως συνθηκών. Με την ευθύτητα και την ωμότητα που μπορεί να τους χαρακτηρίζει, παρίστανται σε προσκήνιο και παρασκήνιο. Γνωρίζουν και ξέρουν πότε και γιατί μπορούν να μας μιλήσουν.

Η διαφορά αυτή που έχουν με κοινούς όμως είναι ότι εμείς τους προσδίδουμε ταμπέλες. Εμείς τους δίνουμε την ιδιότητα που έχουν για εμάς, είτε γιατί βλέπουμε τι άνθρωποι μέσα από εμπειρίες κι απόψεις, είτε γιατί έχουμε ανάγκη τη συντροφικότητα από θέματα παρέας. Στην πρώτη περίπτωση, σίγουρα έχει τύχει να τους τοποθετούμε στους ανθρώπους που μας στηρίζουν, χωρίς απαραίτητα να θέλουμε να παραδεχτούμε τα αρνητικά τους. Είμαστε υπεύθυνοι για τον τίτλο που τους δίνουμε αλλά όχι για την εξέλιξη της σχέσης μας μαζί τους. Αλλαγές γίνονται οι αρνητικές , που είναι αυτές που σπάνε συνδετικούς κρίκους.

Λένε ότι σε αρνητικές εκφάνσεις δε φταίει μόνο ένας. Σίγουρα κάποιος θα δώσει παραπάνω χώρο για να δει τι αλλάζει και να ρισκάρει να υπερβάλλει αναφορικά με την έκθεσή του. Άλλοι μπορεί απλά να απομακρύνουν αναίμακτα αρνητικές επιρροές κι άλλοι θέλουν να ξεκαθαρίζουν γιατί καταλαμβάνονται από ερωτηματικά. Οι αλλαγές συνήθως έρχονται από εξελίξεις που είτε μαθαίνουμε από τους ίδιους, είτε από άλλους. Αλλαγές μπορεί να επιφέρει και η προσωπική μας εξέλιξη όταν άλλοι παραμένουν σταθεροί και αλώβητοι σε εκδοχές που θα έπρεπε να έχουν ημερομηνία λήξης. Η αλλαγή είναι αναπόφευκτη, αλλά το μέγεθος είναι μεταβλητό.

Οι χώροι που δίνονται, σε επόμενες περιπτώσεις, δεν αναλογούν απαραίτητα με το τι έχει προσφέρει κανείς ή με το τι έχει πάρει. Καλώς ή κακώς ο καθένας ζυγίζει τις αρνητικές εκφάνσεις όταν το τέλος δεν έρχεται από κοινού και μετά από μια αναμενόμενη φθορά που υφίστανται οι σχέσεις εν γένει. Ζυγίζουμε ίσως γιατί τα ερωτήματα βρίθουν και δεν έχουμε αποφασίσει στο εκατό τοις εκατό να ξεκαθαρίσουμε εμείς το τοπίο γιατί βλέπουμε ένα θετικό στοιχείο. Γιατί έχουμε πίστη στη θετική αλλαγή των ανθρώπων όταν τους θέλουμε δίπλα μας, χωρίς να λογαριάζουμε χρόνο, αιτία και τα πιο πιθανά (αρνητικά) σενάρια. Δείχνουμε εμπιστοσύνη για να πάρουμε έστω και μια παραδοχή δική τους τόσο γι’ αυτούς τους ίδιους, όσο και για αυτά που τους έχουν πειράξει.

Ο,τι δίνεις, θες να το πάρεις. Όχι ως αντάλλαγμα αλλά γιατί έτσι συμβαίνει στις σχέσεις. Οι υποσχέσεις τους προέρχονται ίσως από την ανάγκη τους για συντροφικότητα, αλλά καθησυχάζονται γιατί κάτι δεν προχωράει. Είτε αυτοί, είτε άλλοι. Ερωτηματικά γεννιούνται όταν ο χρόνος κυλάει και οι σκέψεις συνεχώς αναπαράγονται για το ίδιο θέμα, την ίδια συνθήκη, αλλά πλέον με καμία ενοχή ότι ευθυνόμαστε εμείς. Οι θεωρίες είναι για κάποιους που φοβούνται την εξέλιξη μιας σχέσης. Που δεν εμπιστεύονται την εξέλιξη και την φυσική πορεία. Εξέλιξη, άλλωστε, δεν είναι μονάχα βελτίωση και αλλά και ο δρόμος για το επόμενο στάδιο κι αν δεν υπάρχει επόμενο, δεν υπάρχει τίποτα. Γιατί το τώρα κάποια στιγμή κάπου θα πρέπει να δώσει σκυτάλη.