Η σωματοποίηση του πόνου αποτελεί άμεση και χρονοβόρα διαδικασία που πολλοί θέλησαν να μελετήσουν κι ακόμα περισσότεροι το βίωσαν με εξαιρετικά έντονα αποτελέσματα. Ο πόνος μετά από βαθιά θλίψη και απώλεια μπορεί να παρασιτίσει στο σώμα και να το οδηγήσει στην εκδήλωση πολλών ασθενειών. Το σύνδρομο Takotsubo (broken-heart syndrome) προκαλεί και εντείνει ασθένειες και νόσους που σχετίζονται με το ανθρώπινο σώμα και τα συστήματα αυτού.
Το σώμα αποτελεί ένα φυσικό φαινόμενο για ένα μεγάλο εύρος επιστημών, το οποίο μελετάται διαρκώς εξαιτίας του διαμεσολαβητικού του χαρακτήρα. Αποτελεί εργαλείο που επιτελεί πληθώρα λειτουργιών και μεσολαβεί για την κοινωνική δράση. Είναι ο «καθρέφτης του χαρακτήρα μας» και προδίδει κάθε πιθανή καλή ή κακή αλλαγή που λαμβάνει χώρα σ’ αυτό. Η θλίψη είναι ένα συναίσθημα που συνδέεται με την υποκειμενικότητα. Με βάση το βαθμό πρόσληψης των γεγονότων που συμβαίνουν στον περίγυρό μας, τα συναισθήματά μας ταλαντεύονται μεταξύ άκρων και μέτρων. Η απώλεια για κάποιον άνθρωπο είναι επίσης θέμα υποκειμενικό και συνδέεται με συναισθήματα στεναχώριας και κατάθλιψης.
Δεν είναι λίγες οι φορές που κάτι φαινομενικά «μικρό» και ασήμαντο ως γεγονός μπορεί να μας αποσπάσει την προσοχή και να μας απομακρύνει από κάθε είδους δραστηριότητα στην οποία μετέχουμε. Κάθε είδους χωρισμός με ανθρώπους μας προκαλεί συναισθηματικές αντιξοότητες, αλλά πάντα κάποιες ελπίδες για πιθανή μελλοντική σύνδεση. Ο απολογισμός μας για σχέσεις που τελειώνουν είτε με δική μας προτροπή είτε άλλου έρχεται μετά από κάποιο χρονικό διάστημα. Όμως, η δυνατότητα να απολογηθεί κανείς και να συζητήσει για τα «κακώς γραμμένα κείμενα» είναι εφικτή. Συνεπώς, η απώλεια ατόμου για έναν άνθρωπο είναι τελείως διαφορετικό πράγμα.
Η σωματοποίηση του πόνου υφίσταται σε έναν βαθμό υπέρμετρο και μερικές φορές ανεξέλεγκτο. Η απώλεια σηματοδοτεί ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή για κάποιους. Δεν είναι εύκολη η συνειδητοποίηση της απώλειας ενός αγαπημένου ανθρώπου, γιατί έπειτα ο απολογισμός κοστίζει περισσότερο και τα σενάρια για περισσότερες στιγμές και ευκαιρίες πληθαίνουν.
Μετανιώνουμε για την προσοχή που δε δώσαμε, γιατί ξέρουμε ότι δεν μπορούμε να αλλάξουμε κάτι πλέον. Αν σκεφτεί κανείς πόσο μπορεί να επηρεάσει το σώμα μας η ψυχική μας ευημερία, άλλο τόσο μπορεί να φανταστεί πόσο μπορεί να το επηρεάσει η στεναχώρια και θλίψη ενός αποχωρισμού. Όσον αφορά τις επιπτώσεις στο σώμα μας, η κατάθλιψη μπορεί να επιφέρει δυσλειτουργίες σε πεπτικό ή νευρικό σύστημα κι όχι μόνο. Συναισθήματα θυμού καθώς και μια οξεία κυκλοθυμία είναι οι πιο γνώριμες εκφράσεις ατόμων που αντιμετωπίζουν τέτοιου είδους καταστάσεις.
Αλλά πολλά ταξίδια φαίνονται χωρίς επιστροφή, αλλά πιθανότατα να μην είναι. Η ανάγκη για εξωτερίκευση συναισθημάτων και έκφραση σκέψεων είναι μεγάλη και πρέπει να παραχωρείται χώρος και χρόνος για να ακουστεί κανείς. Αλλαγές σε διατροφικές συνήθειες και εκγύμναση εκτονώνουν τον σωματικό πόνο και αποφέρουν καρπούς σε μια αισθητική βελτίωση του σώματος, γεγονός που βελτιώνει την ψυχική υγεία του ατόμου. Αλλαγές στη ρουτίνα και η ενσωμάτωση δραστηριοτήτων που μας χαρίζουν ευεξία και νοητική δραστηριότητα μπορούν να μας καλύψουν ευχάριστα μεγάλο μέρος του χρόνου και να μας αποσπάσουν από τοξικές σκέψεις. Συνεπώς, η διαδικασία επιδερμικής επούλωσης να αποτελεί χρονοβόρα αλλά σίγουρα και η επιλεκτικότητα, όσον αφορά θετικούς κύκλους γύρω μας, μπορεί να βοηθήσει.
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου