Το να ‘χεις χημεία με κάποιον απαιτεί μια στοιχειώδη συναισθηματική συμβατότητα και κατανόηση. Υπάρχουν κοινοί σύνδεσμοι που μπορεί κανείς να διακρίνει ανάμεσα σε δύο ανθρώπους. Οι φιλικές σχέσεις κατασκευάζονται από πιο χαλαρούς δεσμούς, όμως οι ερωτικές από πιο έντονους.
Στις ερωτικές σχέσεις απαιτείται σωματική και ψυχική αφοσίωση και σύνδεση. Αν δεν μπορούν να συνυπάρξουν αυτά τα δύο, τότε δεν υπάρχει κάτι το ιδιαίτερο που να ξεχωρίζει ανάμεσα σε δύο ανθρώπους. Η χημεία έρχεται με μία συνεργασία σωματικής και ψυχικής λειτουργίας, με έναν εκούσιο κι αυτόματο συμβιβασμό ανάμεσα στους δύο. Όταν μπορείς να εμπιστευτείς κάποιον, μπορείς να ‘χεις χημεία μαζί του. Μπορείς να τον εντάξεις στην καθημερινότητά σου ως κάτι διαφορετικό που θα δικαιούται να ‘χει πρόσβαση στα ενδότερά σου. Θα μπορεί να εξασφαλίσει την ασφάλεια που θα είναι το κλειδί για κάτι μόνιμο. Μόνιμο όχι από θέμα φυσικής παρουσίας αλλά διάρκειας -αν κι εφόσον δεν το εγκαταλείψεις.
Απ’ την άλλη, η σωματική επαφή είναι εμφανώς πρωτεύον στοιχείο για τη συνέχεια μιας σχέσης∙ εξασφαλίζει μια επιβεβαίωση για την αισθητική του άλλου. Είναι ένα μοίρασμα απόλαυσης μεταξύ του ενός και του άλλου.
Ως άτομα ο καθένας κρύβει τις ανασφάλειές του. Δεν είμαστε πάντα συναισθηματικά διαθέσιμοι για να μπορούμε να δεχτούμε ιδιοτροπίες άλλων ή ακόμη να αποδεχτούμε κάποιους όπως είναι. Δεν μπορούμε να απορρίψουμε και να αποβάλλουμε τα χαρακτηριστικά που μας κάνουν μη αρεστούς σε άλλους. Δεν είμαστε πρόθυμοι για υποχωρήσεις, γιατί πρέπει να αφοσιωθούμε σε κάποιον για να κάνουμε υποχωρήσεις. Να δουλέψουμε μαζί του και με τον εαυτό μας. Να μπούμε σε διαδικασία αυτογνωσίας και να μάθουμε από προηγούμενα λάθη που ‘χουμε τολμήσει να κάνουμε.
Όταν δεν υπάρχει διαθεσιμότητα, είμαστε άεργοι. Δεν μπορούμε να προσφέρουμε γιατί στερηθήκαμε ό,τι δώσαμε κι είναι άσχημο πράγμα να μην υπάρχει ανταπόκριση και μια στοιχειώδη αμοιβαιότητα. Δεν κρατάμε κακίες, αλλά δεν ξεχνάμε. Δεν ξεχνάμε γιατί κατά βάθος κάναμε λάθη, ασχέτως αν η ζυγαριά γέρνει απ’ την άλλη μεριά. Μοιραστήκαμε και καλές στιγμές, αλλά δεν ξεχνάμε αυτά που μας ώθησαν σε εκείνη την απομόνωση. Μας ώθησαν να οργανωθούμε, να μάθουμε να μην αυτοσχεδιάζουμε, γιατί ο αυθορμητισμός δεν έρχεται πρώτος για όλους. Μάθαμε σε κουβέντες και ξεχάσαμε να περιμένουμε πράξεις.
Όταν κάποιος δίνει, να μάθουμε να δίνουμε ό,τι μπορούμε -αλλιώς να αποχωρούμε όταν πρέπει. Η χημεία προκύπτει από πράξεις ανταπόδοσης κι αμοιβαιότητας. Δεν μπορεί κανείς να πορευτεί με μία σχέση που αποτελεί μονόδρομο, γιατί σίγουρα θα ‘χει ημερομηνία λήξης. Η έλλειψη ειλικρίνειας ξεθωριάζει την όποια εμπιστοσύνη κι ο ένας πάντα θα ‘ναι καχύποπτος και μη δοτικός.
Είναι σύνηθες για κάποιους να ρίχνουν τα στάνταρ τους, προκειμένου να κερδίσουν κάτι που δεν τους αναλογεί, γιατί αξίζουν κάτι παραπάνω. Χαμηλώνουν τα στάνταρ γιατί θεωρούν ότι έτσι κάνουν τις απαραίτητες υποχωρήσεις για να δώσουν χώρο και χρόνο. Υποδύονται τους τυφλούς σε πράγματα που είναι διακριτά ότι τους δικαιώνουν σε σκέψεις κι υποθέσεις για να παραμείνουν εδώ, να βοηθήσουν και να στηρίξουν. Τέτοιες καταστάσεις δεν μπορούν παρά να οδηγούν σε εφήμερες σχέσεις χωρίς χημεία κι ικανοποίηση. Η καχυποψία οργώνει ένα έδαφος έκρηξης κι ανησυχίας που σηματοδοτεί ένα σύντομο τέλος.
Κάποιοι πορεύονται μονάχα με τους εαυτούς τους γιατί δεν μπορούν να εμπιστευτούν άλλους κι άλλοι δίνουν προκειμένου να τονίσουν την παρουσία τους. Οι δεύτεροι θα μείνουν με εκείνο το παράπονο γιατί είναι ίσως στη φύση τους να δίνουν κι όχι να παίρνουν –σίγουρα όχι τα μέγιστα– τα ανάλογα. Ο εγωισμός κι η προσωπική ευημερία για κάποιους είναι ο απώτερος σκοπός τους χωρίς να σκέφτονται τι άλλο μπορούν να χάσουν, εφόσον δεν ξέρουν ότι μπορούν να χάσουν κάτι πιο πολύτιμο από αυτά.
Συντάκτης: Θεόδωρος Σωτηρόπουλος
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
