Πολλοί θα βρεθούν να σου κουνήσουν το δάχτυλο

Μια παραδοχή στην οποία αρκετοί θα έχουμε προβεί μέσα από τους διάφορους κύκλους που αλληλεπιδρούμε: Όλοι μας έχουμε ανεχτεί άτομα σε διάφορους κύκλους που δεν υπήρξαν ούτε προσιτοί ούτε αρεστοί σε μας και μας ερέθιζαν με προκλητική συμπεριφορά.

Στο εργασιακό κομμάτι, ίσως να έχει αντικρίσει κανείς εκείνες τις φυσιογνωμίες που μόνο επιβλαβείς είναι. Άνθρωποι που αποσκοπούν μόνο σε κακές κριτικές για να τονίσουν τον εγωισμό τους. Γιατί πάντα κάποιος θα βρει κάτι να πει και πάντα θα εντοπίσει κάποιος το λάθος. Η προβολή και η επιβεβαίωση που παίρνουν εις βάρος άλλων μέσω αυτής της συμπεριφοράς, τους τρέφει τόσο, όσο χρειάζονται και δε θεωρούν ότι προβαίνουν σε κάποιο λάθος. Μπορεί να είναι επιλογή ή απλά τάση γιατί όλο και κάτι έχει ξεμείνει από προηγούμενες εμπειρίες του παρελθόντος. Αρκούνται σε τέτοιες τάσεις λοιπόν και δεν εστιάζουν μόνο στο δικό τους κομμάτι. Νιώθουν σημαντικοί τονίζοντας τα αρνητικά κάποιων, υποδυόμενοι τους μέντορες από τους οποίους θα πρέπει κανείς να παραδειγματιστεί. Συνεπώς, αντιμετωπίζει κανείς μια τέτοια κριτική, επαναλαμβανόμενη, και δυστυχώς χωρίς να μπορεί να την ελέγξει εξ’ ολοκλήρου.

Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και σε παρέες. Υποτίθεται ότι τέτοιοι χώροι λειτουργούν θετικά και μας αποφορτίζουν από εντάσεις και ανησυχίες που μπλέκονται στην καθημερινότητα. Παρ’όλα αυτά μερικοί από αυτούς καταλήγουν να λειτουργούν ανασταλτικά με αποτέλεσμα να μας απομονώνουν ακόμα περισσότερο. Άτομα που στοχεύουν σε κριτική σε συγκεκριμένα άτομα προκειμένου να φανούν οι αστείοι της παρέας, οι έξυπνοι και οι αλάνθαστοι εις βάρος άλλων. Έτσι, το κλίμα αυτομάτως γίνεται επιβαρυντικό και ασφυκτικό για εκείνον που δέχεται την κριτική και ενώ τα υπόλοιπα μέλη παραμένουν αδρανή χωρίς να κάνουν παρεμβάσεις. Δεν κατανοεί κάποιος πώς είναι να ‘σαι στο επίκεντρο κριτικής, αδιάλειπτης κριτικής, η οποία σε οδηγεί σε ξεσπάσματα μέσα στην παρέα και διαταράσσει τις ισορροπίες. Αλλά ήδη δεν υπήρχαν ισορροπίες. Γιατί οι ισορροπίες θα πρέπει να εξασφαλίζουν κάποιο συναίσθημα ασφαλείας και ηρεμίας σε όλα τα μέλη.

Όλα τα παραπάνω μπορούν να γίνουν αιτία για να απομακρυνθεί κανείς από άλλους δύο πολύ κοντινούς του χώρους οι οποίοι είναι πιο στενοί: Η οικογένεια και οι ερωτικές σχέσεις. Οι εντάσεις είναι αλυσιδωτές με τέτοιους χώρους γιατί εκεί ο καθένας από εμάς «ξεφουσκώνει». Ατελείωτες συζητήσεις, πιθανότατα και κουραστικές αφού επαναλαμβάνονται διαρκώς και κάπου θα υπάρξουν οι διαφωνίες σε απόψεις. Όποιος δε συμφωνεί, δε μας κατανοεί. Γιατί όλοι έχουμε κάτι το οποίο διαρκώς μας βασανίζει και το σκεφτόμαστε και δεν μπορούμε να αφιερώσουμε εύκολα χρόνο και χώρο για σκέψη για άλλους και για άλλα. Δεν είναι πρόσφορο το έδαφος για να μπορέσει να συζητήσει κανείς και πολλές φορές πρέπει να σκεφτεί μόνος του γιατί δε «συμφωνεί» ένα μεγάλο μέρος των κοντινών του μαζί του.

Το ότι δε νιώθεις οικεία κάπου, είναι γιατί ίσως δε μίλησες όταν έπρεπε σε αυτούς που έπρεπε κι αυτή την στάση την συνέχισες επ’αόριστον. Τέτοιες σχέσεις έχουν ημερομηνία λήξης και ίσως το είχες καταλάβει εξ’ αρχής, αλλά δεν το δέχτηκες γιατί θεωρήσεις δύσκολο να βρεις κάτι άλλο. Και βέβαια, μια άλλη εκδοχή είναι ότι πρέπει να αλλάξεις τα δικά σου στάνταρ γιατί εσύ έφτιαξες την κατάσταση στο αποκορύφωμα μετά από τόσες κορυφώσεις.