Επιστολή στο παιδί μες στην κοιλιά μου

Αγαπημένο μου μωρό,

Σου γράφω αυτές τις λίγες σειρές γιατί θέλω να γνωρίζεις και να θυμάσαι πόσα πολλά σου χρωστώ. Γιατί είναι τόσα που ούτε καν θα μπορέσω να ξεπληρώσω σε μια ζωή. Κι αν ποτέ, οποιοσδήποτε -ακόμα κι εγώ- προσπαθήσει να σε πείσει για το αντίθετο, ότι δηλαδή εσύ μου χρωστάς το οτιδήποτε, ν’ ανατρέχεις σ’ αυτές τις σειρές για να τον διαψεύσεις, μ’ όλη τη δύναμη της ψυχής σου.

Όλα ξεκίνησαν από μια μικρή γραμμούλα σ’ ένα τεστ. Μια τόση δα γραμμή που όμως σήμαινε τα πάντα, αφού δήλωνε ξεκάθαρα την ύπαρξή σου, αυτό το μεγαλειώδες θαύμα, που έγινε στη συνέχεια η πιο γλυκιά μελωδία όλου του κόσμου, οι πρώτοι χτύποι της καρδιάς σου. Μια καρδιά που χτυπά μαζί με τη δική μου και της δίνει δύναμη, ένταση και ζωή ξανά. Κι αυτό το χρωστάω σε εσένα. Πώς να μην ισχύει κάτι τέτοιο άλλωστε και πώς να ξεχάσει κανείς το υπέροχο συναίσθημα του να ξεκινάει μια νέα κι ανεξάρτητη ζωή μες στο σώμα του; Μια ζωή, που έχει ήδη τη δική της μοναδική προσωπικότητα -την οποία ανυπομονώ όσο τίποτα να γνωρίσω.

Νιώθω κάθε κίνησή σου και μάλιστα όλο και πιο έντονα όσο μεγαλώνεις. Αρχικά έμοιαζε σαν ένα μικρό πετάρισμα, στην αίσθηση του οποίου ένιωθα να παραλείπω στιγμιαία χτύπους από τη χαρά και τη συγκίνηση. Σε ευχαριστώ λοιπόν που μου επιτρέπεις να βιώνω την ύπαρξή σου από το μηδέν. Κατάφερα να σ’ αγγίζω κι ας μη σ’ έχω δει ακόμα, προσφέροντάς μου τη μαγική χορογραφία της δημιουργία σου και μαθαίνοντάς μου πώς είναι ν’ αγαπάς αγνά κι ολοκληρωτικά. Κι αυτό σε εσένα το χρωστάω, αφού καμία άλλη ύπαρξη δε θα μπορέσει να με φτάσει σ’ αυτά τα μοναδικά επίπεδα ανιδιοτελούς αγάπης.

Σκέψου λοιπόν, την πρώτη φορά, που επιτέλους θα σε γνωρίσω, ζωή μου, τη στιγμή εκείνη που θα σ’ ακουμπήσουν πάνω μου, κοντά στους χτύπους της καρδιάς μου, θ’ ακούσω το κλάμα σου και θα σε κοιτάξω για πρώτη φορά. Γεμίζω όπως ποτέ από ευγνωμοσύνη και μόνο στην ιδέα αυτής της υπέρτατης στιγμής, την οποία θα έχω την τιμή να ζήσω χάρη σε εσένα. Κι αυτή τη στιγμή λοιπόν, σε εσένα θα τη χρωστάω, γιατί όταν έρθεις, θα ανασαίνω διαφορετικά, ελαφρύτερα, με πολλούς πόνους λιγότερους, όχι σωματικούς, ψυχικούς. Ξέρω πως θα τους γιατρέψεις.

Κι είμαι βέβαιη πως όσο περνάει ο καιρός, θα σου χρωστάω όλο και περισσότερα. Θα σου χρωστώ κάθε κοίταγμά σου, καθώς σε ταΐζω, αφού μες στα μάτια σου θα βλέπω ολόκληρο τον κόσμο μου, εσένα. Θα σου χρωστώ ακόμα τη γαλήνη και την ηρεμία που θα μου χαρίζεις, όταν θα γέρνεις το κεφαλάκι σου πάνω μου, καθώς σε κοιμίζω. Κάθε χαμόγελο και γέλιο σου, το οποίο θα προσθέτει λίγο ακόμα στην απόλυτη ευτυχία που απλόχερα μου χάρισες από την πρώτη μέρα. Θα σου χρωστώ κάθε στιγμή περηφάνιας, συγκίνησης και χαράς για τις πρώτες σου λέξεις και τα πρώτα σου βήματα, τα οποία στα μάτια μου θα μοιάζουν σαν το μεγαλύτερο κατόρθωμα.

Θα σου χρωστώ όμως κι όλα τα μαθήματα ζωής που θα διδαχθώ μέσα από το πείσμα, την επιμονή και τη θέλησή σου να πετύχεις όσα εσύ θεωρείς σημαντικά για τη ζωή σου. Θα σου χρωστώ ακόμα την αγάπη που ένιωσα, που νιώθω και θα συνεχίσω να νιώθω χάρη σε εσένα. Το ν’ αποδέχεσαι κάποιον όπως ακριβώς είναι, χωρίς την προσπάθεια να τον αλλάξεις, σύμφωνα με τα δικά σου πιστεύω και θέλω. Θα σου χρωστώ την εμπιστοσύνη που μου έδειξες επιλέγοντάς με, τα χάδια και τις αγκαλιές που με γέμισαν ευτυχία και τη δύναμη που απέκτησα για χάρη σου, μέσα από κάθε τυχόν δύσκολη στιγμή σου. Θα σου χρωστώ τόσα κι άλλα πολλά που δεν περιγράφονται επαρκώς με λέξεις, παρά μόνο με βίωση συναισθημάτων.

Θα σου χρωστάω λοιπόν αιώνια.

Από καρδιάς,

Η μαμά σου.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!