Επιστολή στον Γρηγόρη Πετράκο

Αγαπητέ Γρηγόρη,

Το εννοώ το «αγαπητέ» αν κι αυτά που έχω να σου πω ίσως να μην το αποδεικνύουν στο έπακρο. Είσαι από τους μουσικούς που, ειλικρινά, λατρεύω. Θεωρώ πως η μουσική σου αντίληψη είναι πρωτοφανής για τα σημερινά δεδομένα και σε περιόδους που η ελληνική μουσική κουλτούρα δεν είναι και στα καλύτερά της -βλέπε τις τάσεις στο YouTube και τι ακούγεται γενικότερα- εσύ δεν επεδίωξες να γράψεις κάτι «πιασάρικο» μόνο και μόνο για να σ’ ακούσουμε.

Νευριάζω συχνά που την αξία των τραγουδιών την επωμίζονται εξ ολοκλήρου οι τραγουδιστές και λίγο θυμώνω που πριν από τρία χρόνια δεν είχες τη δημοσιότητα που έχεις σήμερα. Ξέρω πως δε γράφεις για να γίνεις διάσημος, μα θεωρώ και αδικία κάποια «διαμάντια» σου να μην έχουν πάρει την προβολή που τους αξίζει. Θα μου πεις «γούστα είναι αυτά», θα σου πω πως σημαντικός είναι κι ο ρόλος της προώθησης.

Όσοι έχουν παρακολουθήσει την καριέρα σου τόσα χρόνια, θεωρώ πως σε κατατάσσουν στους αξιόλογους του είδους. Μιλώ για την ιδιότητα του συνθέτη καθώς τη θεωρώ κάπως πιο περίπλοκη από αυτή του τραγουδιστή, χωρίς να προσπερνώ το ερμηνευτικό σου ταλέντο το οποίο, προσωπικά, δε με ενθουσιάζει. Είμαι εγώ όμως η κατάλληλη να κρίνω τον τρόπο που τραγουδάς; Όχι. Έχω τις γνώσεις για το κάνω; Όχι. Θεωρώ πως έχω μια κάποια μουσική αισθητική, μα αυτό είναι υποκειμενικό. Επομένως είναι απολύτως λογικό, εκείνοι που γνωρίζουν από μουσική, εκείνοι που τη σπούδασαν και τη μελετούν καθημερινά, να πουν πως είμαι άσχετη που δεν εκτιμώ τις φωνητικές σου δυνατότητες. Αλήθεια, πώς τα θυμήθηκα όλα αυτά; Μου κάνει κι εμένα εντύπωση που θυμάμαι ακόμα την ιδιότητά σου κι ας έχω ξημεροβραδιαστεί με δημιουργίες σου.

Στο δια ταύτα, δε θα σου πω πως εκνευρίζομαι με τις πρόσφατες αναρτήσεις για θέματα που δε γνωρίζεις. Δεν τα γνωρίζω ούτε εγώ και είναι λίγο πιο περίπλοκα από αυτά της μουσικής, για να πάρω θέση. Γιατί το να επηρεάσω την παρέα μου ώστε να μην ακούει «Γρηγόρη Πετράκο» είναι όντως άσχημο γιατί ίσως τους στερήσω κάποιες ευχάριστες εμπειρίες για εκείνους. Το να επηρεάσω όμως κόσμο για κάτι που αφορά την υγεία τους, προσωπικά το θεωρώ τεράστια ευθύνη. Ακόμη κι αν ήμουν γιατρός, νομίζω πως θα φοβόμουν να πάρω μια τόσο απόλυτη θέση για κάτι που είναι ακόμη υπό διερεύνηση. Αλήθεια, εσύ δε φοβάσαι;

Εννοείται πως συμφωνώ απόλυτα με το δικαίωμα όλων μας να εκφράζουμε άποψη για ό,τι μας αφορά. Απλώς θεωρώ πως κάποια ζητήματα δεν τα αγγίζουμε. Ίσως να είμαι εγώ ευθυνόφοβη. Ίσως να μην έχω αντιληφθεί απόλυτα τη θέση του πολίτη σε μια κοινωνία. Ίσως να μη με «ενοχλούσαν» τόσο οι απόψεις σου αν είχες κάποια άλλη θέση. Ξέρω, στα έχουν πει πριν από μένα. Και ξέρω πως απάντησες. Και παίζει η απάντησή σου να ήταν αυτή που με εξόργισε περισσότερο από κάθε άλλη ανάρτησή σου.

Έτυχε να παρακολουθήσω πρόσφατα μια συνέντευξή σου, στην οποία συζητάς με κάποια παρουσιάστρια για την πανδημία. Καλά, το θεωρώ τέρμα λάθος εξ αρχής ν’ ακούσω μια συζήτηση για την πανδημία στο πλαίσιο αυτό, αλλά και ποιος νοιάζεται; Δεν είμαι τηλεκριτικός. Όμως δεν μπορώ να μη συγχύζομαι όταν σου θέτουν το επιχείρημα πως η ιδιότητά σου δεν είναι η κατάλληλη για να παίρνεις θέση σε θέματα ιατρικής και να απαντάς πως όλα αυτά δεν τα λες με την ιδιότητα του μουσικού αλλά με την ιδιότητα του πολιτικού. Δεν ήξερα πως ασχολείσαι με την πολιτική είναι η αλήθεια, αλλά και πάλι. Δηλαδή, σοβαρά τώρα, θεωρείς πως η ιδιότητα του πολιτικού είναι η κατάλληλη ιδιότητα που θα πρέπει να πάρει θέση σε θέματα ιατρικά;

Κατανοώ πως έχεις φρικάρει με την κατάσταση, όπως κι όλοι μας και κάθε λέξη που βγαίνει από το στόμα σου κρύβει τεράστιο στρες- και φαίνεται Γρηγόρη. Κατανοώ πως δεν μπορώ να μπω στη θέση σου γιατί επαγγελματικά, η πανδημία δε με επηρέασε στο ελάχιστο. Όμως η αιφνίδια ανεργία δεν είναι ένα ζήτημα που αγνοώ παρ’ όλο που δεν το βίωσα ταυτόχρονα με σένα. Δε θεωρώ ωστόσο πως το πρόβλημά σου είναι ο ιός. Ίσως κάπου να έχεις μπερδευτεί κι εσύ. Γιατί όλα αυτά που λες για τα μέτρα, θεωρώ πως βρίσκουν την πλειοψηφία σύμφωνη. Όμως η γραμμή είναι λεπτή κι εσύ θέλοντας να νιώθεις ελεύθερος, κατέληξες να λες μπαρούφες και να αμφισβητείς τα δεδομένα.

Επίσης στη θέση σου θα είχα εκνευριστεί πάρα πολύ με όλη αυτή τη δημοσιότητά σου τώρα. Σε καλούν σε εκπομπές να μιλήσεις για ένα θέμα της καθημερινότητας που αντικειμενικά δεν εξειδικεύεσαι, δε σε ρωτάνε καν για την καριέρα σου, δεν προωθούν καμιά δουλειά σου κι εξακολουθείς να πηγαίνεις και φαίνεται να το γουστάρεις κιόλας. Αλήθεια, δε σε καταλαβαίνω.

Έχω κι άλλα να σου πω και καλά και κακά μα το λήγω εδώ. Άλλωστε δε σημαίνει πως έχω δίκιο και χωρίς να ακούσω την απάντησή σου δεν έχει νόημα να συνεχίσω να λέω τα δικά μου. Εύχομαι να είσαι καλά, όπως ειλικρινά το εύχομαι καθημερινά για όλους και να τελειώσει σύντομα η «παράνοια που ζούμε», όπως ακριβώς τη χαρακτήρισες κι εσύ. Και, Γρηγόρη, ο ιός είναι ο δράκος. Απλώς δεν είναι ο μόνος. Έναν δράκο τη φορά όμως, αλλιώς δε γίνεται δουλίτσα.

Με εκτίμηση, Ολίνα.

Πηγή φωτογραφίας:NewsIt

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!