Επιστολή στο κολλητάρι που παντρεύεται

Αγαπημένο μου κολλητάρι,

Σήμερα γάμος γίνεται κι είναι ο δικός σου. Ένας γάμος διαφορετικός από κάθε άλλον, κομμάτι της παιδικής, εφηβικής κι ενήλικης ζωής μου. Σήμερα καμαρώνω εσένα και τον άνθρωπό σου, να δίνετε όρκους αγάπης, σεβασμού κι αφοσίωσης. Παρακολουθώ με μάτια γεμάτα χαρά και συγκίνηση ν’ ανοίγεις τα φτερά σου για τη δική σου οικογένεια και για το νέο αυτό κεφάλαιο της ζωής σου. Ένα κεφάλαιο που εύχομαι από καρδιάς να είναι υπέροχα γραμμένο κι από τους δυο σας, γεμάτο όμορφες στιγμές και χαμόγελα!

Δε σου κρύβω, πως καθώς σε βλέπω να ετοιμάζεσαι, περνούν από μπροστά μου όλες οι κοινές μας αναμνήσεις, σαν την πιο όμορφη και καλογυρισμένη ταινία όλων των εποχών. Το θέμα της είναι μια ολόκληρη ζωή, που λίγοι έχουν την τύχη να ζήσουν μ’ ένα τέτοιο κολλητάρι. Περνούν από μπροστά μου όλες εκείνες οι στιγμές χαράς, ευτυχίας και ξεγνοιασιάς που μοιραστήκαμε μαζί, όλα αυτά τα χρόνια, και κλείνω τα μάτια μου για λίγο, από ευγνωμοσύνη και νοσταλγία.

Εσύ ετοιμάζεσαι για τον γάμο σου κι εγώ βλέπω ακόμα εκείνο το χαρούμενο παιδί, να μου χτυπά το κουδούνι για να βγούμε στη γειτονιά μας να παίξουμε κρυφτό, μέχρι το βράδυ που θα μας φωνάξουν να μαζευτούμε σπίτι. Πόσες ανέμελες στιγμές έχει ζήσει μαζί μας αυτή η γειτονιά, για θυμήσου. Γέλια, ασήμαντοι τσακωμοί πάνω στο παιχνίδι, και παιδικές φωνές που ξεσήκωναν όλο τον κόσμο. Κι ύστερα πιο αργά το βράδυ, εκεί στα σκαλάκια να μοιραζόμαστε όνειρα κι υποσχέσεις για το μέλλον. Μας έμοιαζε τόσο μακρινό βέβαια τότε, θυμάσαι; Κι όμως είναι εδώ, τώρα, κι εμείς ακόμα μαζί.

Κάπου εκεί ανοίγω τα μάτια μου και σε παρατηρώ ξανά να ετοιμάζεσαι, έχοντας χαραγμένο στα χείλη σου ένα διάπλατο χαμόγελο -με μια υποψία άγχους- όπως κάθε άτομο που ετοιμάζεται να παντρευτεί άλλωστε. Ανάμεικτα συναισθήματα για το νέο ξεκίνημα, με κυρίαρχη την ευτυχία. Μου θύμισε κάτι από την εφηβεία και τη νεαρή ενήλικη ζωή μας, τότε που νιώθαμε ότι μπορούμε να πετύχουμε τα πάντα κι ότι ο κόσμος μάς ανήκει, ενώ ταυτόχρονα υπήρχε και μια κάποια αγωνία για το αν θα καταφέρουμε όσα ονειρευτήκαμε.

Θυμάσαι πόσα όνειρα για το μέλλον μοιραστήκαμε εκεί στο στέκι μας; Δηλώναμε κι εξομολογούμασταν μεταξύ μας, όσα δεν ήξερε κανείς, όσα δε γνωρίζαμε ούτε καν εμείς για τον εαυτό μας. Θυμήσου ακόμα τα ξενύχτια μας στην παραλία -εκεί στο σημείο μας-,τα πάρτι, τις εξόδους, τα πρώτα καρδιοχτύπια, τα μεθύσια που αγωνιούσαμε να μην αντιληφθούν οι γονείς -αν και πάντα ήξεραν-, τα sleep over που πάντα κατέληγαν σε σημαντικές συζητήσεις και στη συνέχεια μετατρέπονταν σε αμπελοφιλοσοφίες και χαχανητά. Πόσες όμορφες στιγμές είχαμε την ευλογία να μοιραστούμε, για σκέψου;

Ανοίγω πάλι τα μάτια μου κι ας μη χορταίνω ν’ αναπολώ όσα μοιραστήκαμε. Όμως τώρα είναι η ώρα να δημιουργήσουμε νέες κι εξίσου υπέροχες εικόνες κι αναμνήσεις και δε θέλω με τίποτα να χάσω κάποια από αυτές. Γι’ αυτό και μόνο δέχομαι ν’ αφήσω τις παλιές εκεί στην άκρη τους να περιμένουν υπομονετικά μέχρι να έρθει πάλι η σειρά τους, και να δώσω χώρο σ΄ όσες συμβαίνουν τώρα μπροστά μου, σ’ όσες ακολουθούν και ξέρω ότι θα είναι το ίδιο γεμάτες, όσο κι οι προηγούμενες.

Θέλω λοιπόν να σ’ ευχαριστήσω για όλες αυτές τις στιγμές που απλόχερα μου χάρισες, για όλα όσα έζησα δίπλα σου και μαζί σου. Κι εγώ από την πλευρά μου υπόσχομαι να είμαι εκεί σε κάθε νέα, στήριγμά σου, όπως ήσουν πάντα εσύ για μένα.

ΥΓ.: Εξαιρετικά αφιερωμένο στην κολλητή μου Αναστασία, που δε μου φτάνει ούτε μια ζωή για να γράψω όλα όσα έχουμε ζήσει και μοιραστεί, για όσα έχει κάνει για μένα, για το πόσο υπέροχος άνθρωπος είναι και για το πόσο την αγαπώ! Σ’ ευχαριστώ που ήσουν κι είσαι πάντα εδώ. Σ’ ευχαριστώ για όλα· να ζήσετε και κάθε ευτυχία!

Με αγάπη, Μαρία.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!