Είμαστε κι εμείς που όταν λέμε vintage εννοούμε τα 80’s

Ζούμε στη σωστή χώρα, τη λάθος εποχή. Ο καθένας αισθάνεται το κέντρο του κόσμου, πιο νάρκισσος απ’ το διπλανό του, ψάχνει την ευτυχία σε δόσεις κι απομιμήσεις στιγμών του φαίνεσθαι. Η κοινωνία της αδιαφορίας που η αυτοεκτίμηση κι η ενδοσκόπηση των ανθρώπων αντικαθίστανται από συνεχείς κι επιθετικές κρίσεις κι απόψεις κατά των άλλων.

Πάντα το κακό έχει να κάνει με τον άλλο, ποτέ με εμάς τους ίδιους κι ας πολεμάς συνέχεια να γίνεις σαν τους άλλους. Αποξενώνεσαι, εν τέλει, τόσο πολύ από τον ίδιο σου τον εαυτό, αφού τον άφησες έρμαιο να σέρνεται απ’ τις μάζες, που αδυνατείς να έρθεις κοντά -αληθινά κοντά με τους γύρω σου και να νιώσεις έτσι, έστω κάτι το σπουδαίο. 

Ήταν, όμως, πάντα έτσι η ζωή και ιδιαίτερα των νέων; Πνιγμένη από ψευδαισθήσεις και κλεισμένη σε καβούκια; Όχι. Υπήρχε και θα υπάρχει για πάντα ως νοσταλγική ανάμνηση -ένα μικρό «διαμαντάκι». Έλα, πάμε να ταξιδέψουμε μαζί λίγο πίσω, στα 80’s ! 

Τότε που όλα είχαν περισσότερο χρώμα. Τότε που όλα ήταν πιο ανέμελα, πιο ξέγνοιαστα και πιο αληθινά. Αυτή η δεκαετία, ξέφρενη όσο καμία άλλη έως τώρα, άλλαξε τα πάντα τόσο ριζικά. Έβγαλε στη φόρα το διαφορετικό, το ξέφρενο και το κουλ, χωρίς πισωγυρίσματα, χωρίς δεύτερες σκέψεις. Είναι σημείο αναφοράς, είναι εποχή τρελού πάρτι, είναι δυνατή και γλυκιά ανάμνηση. Κι ακριβώς επειδή έτυχε να ξεσπάσει αυτή η μαζεμένη τρέλα τόσο ξαφνικά, τα 80’s θα παραμένουν η πιο ευχάριστη και καθαρή δεκαετία για πολύ καιρό ακόμα. 

Μουσική από κασέτες κι από βινύλια, μα πιο ζωντανή από χίλια βίντεο του Youtube μαζί. Με ανθρώπους να χορεύουν ασταμάτητα, έντονα και παθιασμένα στους ρυθμούς της Disco, τότε που η pop και η rock άνθιζαν κι η Madonna με τον Michael Jackson έγραφαν ιστορία. Καμία απολύτως σύγκριση με τη διασκέδαση σήμερα, που χωρίς κινητά και wi-fi νιώθεις μισός κι άδειος. 

Με τη μόδα και το fashion να οργιάζουν -κι ας μετανιώνουν οι περισσότεροι, με σχέδια πολύχρωμα, εναλλακτικά και προκλητικά. Με τα μαλλιά μακριά, με ντυσίματα στα όρια του metal κι αρβύλες, αυτή η εποχή των λουλουδιών είχε πάντα κάτι να πει -με τον δικό της εκκεντρικό τρόπο. Ήταν, όμως, τρόπος έκφρασης και στιλ προσωπικότητας. Δεν ήταν βιομηχανία προσφοράς και ζήτησης, δεν ήταν το κέρδος και το marketing. 

Και θυμήσου ακόμα εκείνα τα παιδιά που ξημεροβραδιάζονταν στις αλάνες, παίζοντας μπάλα, μήλα και κρυφτό. Αυτές ήταν οι ανάγκες τους, τότε. Να τρέξουν, να ιδρώσουν, να παίξουν και να χτυπήσουν. Δίχως άλλες έγνοιες. Κι αν έκαναν ζημιές από ‘δω κι από ‘κει, πάντα κάπως θα τα κατάφερναν -κι έτσι σκαρφίζονταν ιδέες και γίνονταν πιο έξυπνα. Κι αν οι πέτρες τους πλήγωναν το σώμα, δε θύμωναν, δεν τα έβαζαν κάτω. Λίγο πείσμα και λίγο ιώδιο έδιναν πάντα τη λύση και το κουράγιο να συνεχίσουν το παιχνίδι. Πίστεψέ με, αν δεν τους είχε φωνάξει η μαμά τους εκείνο το βράδυ, κι αν υπήρχαν αλάνες στις γειτονιές, τα πιτσιρίκια ακόμη εκεί θα ήταν -να το ζούνε. 

Η δεκαετία των 80’s, η πιο χαρακτηριστική περίοδος αφάνταστου πάρτι κι εξαρτήσεων. Με τους χίπηδες μπροστάρηδες, αναζητώντας το νόημα της ζωής. Με τα Μάταλα να γίνονται ο επίγειος παράδεισος για εκείνη την alternative γενιά. Ναρκωτικά, τρίτο φύλο και rock and roll συνδυάζονται και περιγράφουν εκείνους τους ρυθμούς που με απαράμιλλη πρωτοτυπία κι επαναστατικότητα σπρώχνουν τον κόσμο, ένα βήμα πιο πέρα.

Αλλά κι οι άνθρωποι φέρονταν και κινούνταν με άλλα κίνητρα. Είχαν την οξυδέρκεια να ξεχωρίσουν το αληθινό και το ουσιώδες. Η ζωή στα άκρα. Αυτή ήταν η κινητήρια εσωτερική δύναμή τους, η αξία τους. Και στο βωμό της αξίας αυτής γεννήθηκε όλο αυτό το πάθος και η δημιουργικότητα, όλες αυτές οι μοναδικές σκέψεις και προσωπικότητες. Και με βάση αυτά, είχαν ως αναπόφευκτη πολυτέλεια,και την ευχέρεια να προσεγγίζουν πραγματικά τους ανθρώπους. Να χτίζουν φιλίες, να ερωτεύονται, να νοιάζονται και να συμπονούν. Στα όρια, με πάθος κι ενέργεια. Αυτή ήταν η ζωή τους. 

Κάθε φορά, λοιπόν, που από εδώ και πέρα θα συναντάς τη λέξη «vintage», κάνε μου τη χάρη να ανατρέχεις σε εικόνες κι ιστορίες του παρελθόντος. Σε στιγμές των 80’s. Και θα δεις πως όλα αυτά τα χρώματα, τα λουλούδια, οι σκαραβαίοι, τα λυτά μαλλιά, το ράδιο, ο χορός, οι μουσικές, τα νησιά, τα κάμπινγκ κι οι ακομπλεξάριστες φιγούρες έχουν πολλά περισσότερα να πουν και να δώσουν σε ζωή κι ευτυχία απ’ τις φθηνές κι επιφανειακές συμπεριφορές του τώρα. Γιατί είναι πιο κοντά στην αλήθεια, στην ουσία, στη ζωή.