Πάμπολλα άρθρα, έχουν γραφτεί για τα Χριστούγεννα. Σήμερα, όμως, θα τοποθετηθεί λίγο διαφορετικά το θέμα. Αναμφισβήτητα, είναι η ομορφότερη γιορτή του χρόνου. Οι τυχεροί τα περνούν μαζί με τις οικογένειες τους και γενικώς τα άτομα που αγαπούν. Οι λιγότερο τυχεροί, παλεύουν να ξεκλέψουν μερικές ημέρες άδεια από τη βαρετή και κουραστική καθημερινή ρουτίνα τους. Για να βρουν κι εκείνοι τους δικούς τους ανθρώπους.
Τώρα θα σκέφτεστε, πως οι άτυχοι είναι εκείνοι που δεν μπορούν να είναι κοντά στην οικογένειά τους. Λόγω αποστάσεων, υποχρεώσεων είτε ακόμα και για οικονομικούς λόγους μιας και διανύουμε δυσχερείς καιρούς. Μα ούτε εκείνοι, είναι άτυχοι. Όσο παράλογο κι αν σας ακούγεται με κάποιο τρόπο θα επικοινωνήσουν και θα καταφέρουν να ανταλλάξουν ευχές με τους αγαπημένους τους.
Οι άτυχοι είναι εκείνοι, που κάποιος (τους) λείπει. Κάποιος που είναι μακριά, πολύ μακριά. Εκείνοι που έφυγαν νωρίς. Ας μην κρυβόμαστε, οι περισσότεροι από εμάς έχουμε χάσει κάποιον που αγαπάμε πολύ. Πιθανότατα να είναι κάποιο μέλος της οικογένειάς μας ή και όχι. Κάποιος πάντως, που του είχαμε αδυναμία. Θυμηθήκατε αυτό το συναίσθημα, ε;
Κάποιον που θα θέλατε όσο τίποτα να μπορούσε να ήταν έστω και για μια ώρα φέτος στο οικογενειακό τραπέζι. Παρέα, με όλη σας την οικογένεια. Να τρώγατε όλοι μαζί, να γελούσατε, να πίνατε και μετά αν έπρεπε, ας έφευγε πάλι. Αν δε γινόταν αλλιώς.
Είναι πολύ σκληρό να ξέρεις, πως ένας άνθρωπος δεν υπάρχει πια, σωματικά τουλάχιστον. Ανεξαρτήτου ηλικίας ή φυλής. Ανεξάρτητα απ’ το οτιδήποτε. Όλοι σκέφτονται εκείνον που έφυγε, κανείς όμως εκείνον που έμεινε πίσω.
Εάν έχεις αγαπήσει έναν άνθρωπο, δε θα μπορέσεις ποτέ να συνειδητοποιήσεις την απώλεια. Όσο καιρός και αν περάσει .Όσο και αν προσπαθείς να συνηθίσεις να ζεις με την απουσία του. Πόσο μάλλον όταν σε τέτοιες αγαπησιάρικες μέρες, δεν μπορείς να τον πάρεις ένα τηλέφωνο. Να του ευχηθείς, να του πεις πως τον αγαπάς. Να τον αγκαλιάσεις.
Μελαγχολείς που δε γνωρίζεις πού βρίσκεται αυτός ο άνθρωπος. Όλα εκείνα τα ερωτηματικά, που μας απασχολούν όλους λίγο-πολύ για τη μεταθανάτια ζωή. Πλέον απασχολούν κι εσένα. Μόνο που εσύ διψάς σαν τρελός για να μάθεις. Νιώθεις σαν να είσαι ο μόνος που έχει χάσει κάτι και κανείς δεν μπορεί να καταλάβει τον πόνο σου.
Έχετε δει μάνα να κλαίει πάνω από τον τάφο του παιδιού της, παραμονή πρωτοχρονιάς; Έχετε δει ανθρώπους, να κλαίνε στα νοσοκομεία; Έχετε ποτέ αναρωτηθεί γιατί κυκλοφορούν δίπλα σας μάτια γεμάτα θλίψη; Είναι σαν κάτι να τους λείπει. Τώρα καταλαβαίνετε πως όντως κάτι τους λείπει. Αυτοί είναι οι άτυχοι, που αυτά τα Χριστούγεννα όπως και κάθε Χριστούγεννα αισθάνονται τον πόνο τους να ξεχειλίζει.
Τα Χριστούγεννα είναι ημέρες αγάπης, αληθινής αγάπης, για αυτό σταματήστε να κλαίτε για πεθαμένους έρωτες. Πάψτε να σκέφτεστε τα προβλήματα σας και κάντε τη διαφορά φέτος. Διεκδικήστε ξανά, προσπαθήστε από την αρχή. Κλείστε ένα εισιτήριο, μπείτε στο αμάξι, πάρτε το επόμενο λεωφορείο, σηκώστε το χέρι και σταματήστε το πρώτο ταξί. Με προορισμό; Εκείνον που αγαπάτε, όσο άσχημα κι αν κατέληξε η σχέση σας. Αφήστε αυτές τις γιορτές τον εγωισμό να πιάσει πάτο. Άλλωστε όταν αγαπάς αληθινά, δεν έχεις εγωισμό. Βρες τα ξανά με το αγόρι σου, την κοπέλα σου, την οικογένειά σου, τους φίλους σου· ή έστω κάνε την προσπάθεια.
Η ζωή είναι πολύ μικρή για να ζούμε μακριά από τους ανθρώπους που έχουμε μέσα στην καρδιά μας. Φτάστε στα άκρα για εκείνους που το αξίζουν, για εκείνους που ήταν δίπλα σας, για εκείνους που σας πλήγωσαν ή και που ακόμα τους πληγώσατε. Τι διαφορά έχει; Άδικο δεν είναι να ασχολούμαστε με μικρότητες, όταν σε αυτό το παιχνίδι της ζωής είμαστε εμείς οι τυχεροί;
Σε λίγες ημέρες από τώρα, έχουμε Χριστούγεννα και πρέπει να αναρωτηθείς με ποιους ξεκίνησες το έτος και με ποιους κατέληξες. Τα Χριστούγεννα είναι ένα νέο ξεκίνημα, είναι η εποχή για να ξεχάσεις τις πληγές του παρελθόντος και να αρχίσεις ξανά από την αρχή. Κάνε τώρα το βήμα, στείλε στο διάολο καθετί που σε πληγώνει αυτά τα Χριστούγεννα, συνέχισε με τους δικούς σου ανθρώπους.
Μπορείς και να μην κάνεις τίποτα απ’ όλα αυτά. Κάτσε στον καναπέ σου με την κουβερτούλα σου. Να κοιτάς τα λαμπάκια εκείνου το δέντρου, που κάθε χρόνο κατεβάζεις απ’ το πατάρι που κι εσύ ο ίδιος έχεις σιχαθεί πίνοντας τη ζεστή σου σοκολάτα. Πήγαινε για τα ηλίθια καθιερωμένα ψώνια σου, συνέχισε να σκέφτεσαι τι θα φορέσεις στο ρεβεγιόν, πώς θα γεμίσεις φέτος τη γαλοπούλα. Τι δώρα θα ευχαριστήσουν τα βαφτιστήρια σου αυτή τη χρονιά.
Γενικά, συνέχισε να καλύπτεις τα προβλήματα και τις σκέψεις σου με τις υποχρεώσεις σου. Όμως μην αναρωτηθείς γιατί τίποτα δεν αλλάζει στη ζωή σου.
Ο Eric Emmanuel Schmit έχει πει πως το μόνο πράγμα που μας διδάσκει ο θάνατος, είναι πως είναι επείγον να αγαπήσουμε. Η επιλογή λοιπόν είναι δική σου, μόνο να μην ξεχνάς πως εσύ είσαι ο τυχερός. Άραγε πού να ‘σαι…;
Επιμέλεια Κειμένου Μαρίας Καλλιοντζή: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Μάρω Καλλιοντζή
