Γυρνάς στο πατρικό και βλέπεις πρώην

«Το χειμώνα δεν το θέλω, θέλω ψάθινο καπέλο, θέλω θάλασσα γαλάζια κι αμμουδιά…». Χωριανοί είμαστε στο καλοκαίρι και μπορεί με εκείνα και με τ’ άλλα ν’ αργήσαμε να το καταλάβουμε εμείς, αλλά να το, εδώ είναι.

Καλοκαίρι σημαίνει θάλασσες, βόλτες, ξενύχτια, ποτά, μουσικές, γέλια, φίλοι. Κι όσο κι αν αγαπάμε την πόλη, ξέρουμε πολύ καλά πως σαν το καλοκαίρι που κάνουμε εκεί που μεγαλώσαμε δεν έχει.

Οι διακοπές, καλώς ή κακώς, συνεπάγονται την επιστροφή στο πατρικό, λίγο το ότι νοστάλγησες το νησί ή το χωριό, λίγο οι δικοί σου, οι παιδικοί φίλοι, λίγο το ότι θα σου βγει πιο οικονομικά και να ο δολοφόνος πώς γυρίζει στον τόπο του εγκλήματος.

Κάθε επιστροφή, έχει κι ένα τίμημα μου έλεγε πάντα μια σοφή και δίκιο είχε. Τι νόμιζες πως όλα θα είναι μέλι γάλα; Σε γελάσανε! Η επιστροφή στο πατρικό συμπεριλαμβάνει τις παιδικές σου αναμνήσεις, γέλια και τραγούδια, βόλτες κι αξέχαστα ξενύχτια. Μπορεί να σε έχουν στα όπα-όπα μάνες, θείες και γιαγιάδες, που όχι πλυντήριο δε σηκώνεσαι να βάλεις, όχι δε σπας το κεφάλι σου για το τι θα μαγειρέψεις, αλλά στα φέρνουν όλα στο πιάτο.

Αλλά αυτή η επιστροφή συνδέεται και με τον έρωτα, πιο συγκεκριμένα με τους πρώην έρωτες. Εκείνα τα παλιά καλοκαίρια, τα ανέμελα. Όπου δεν είχες deadline για το πότε θα φύγεις και δεν έπρεπε κιόλας να φύγεις. Όλη σου η ζωή εκτυλισσόταν στο μέρος, που τώρα περπατάς σαν τουρίστας. Στα μαγαζιά που άλλαξαν επωνυμία, στα πάρκα που τα γκρέμισαν, στα καφέ που έκλεισαν. Εσύ κάποτε εκεί ζούσες τον έρωτα.

Όπως όμως βλέπεις εκείνα τα μέρη και νοσταλγείς τα παλιά, λογικό δεν είναι να δεις και τον άνθρωπο που κάποτε τα ζήσατε όλα αυτά παρέα; Φλέβα έκοβες κάποτε για πάρτη του κι αμήν και πώς κάναμε για να τον ξεπεράσουμε, ανάθεμά τον. Τα ξενύχτια που σου έλεγα πριν, ε στα μισά λιώμα ήσουν για χάρη του. Δε βαριέσαι, όπως λέει κι η Τζενάρα « όσοι πέρασαν πήραν και κάτι», καλά να είμαστε.

Με εκείνα και με τ’ άλλα, το καλοκαίρι, η επιστροφή στο πατρικό μας συνεπάγεται και να βλέπουμε τον έναν πρώην μετά τον άλλον μπροστά μας. Λογικό είναι να παθαίνεις ένα ταράκουλο, λογικό είναι να κάνεις νόημα στους κολλητούς. Ειδικά αν δεν έχει μπει τελεία, μπορούμε ν’ αντιληφθούμε κι εκείνες τις περίεργες ματιές που ανταλλάσσετε.

Ό,τι τελείωσε κάποιο λόγο θα είχε, τι πας και τα θυμάσαι τώρα όλα αυτά; Κατά τη διάρκεια της ομορφότερης εποχής του χρόνου, εσύ μου κατσουφιάζεις κι αναπολείς; Άσε όποιον πρώην θέλει να σε βλέπει, κοίταξέ τον βαθιά στα μάτια, χαμογέλα του και σήκωσέ του το ποτήρι με το ποτό. Πιες στην υγειά εκείνου του έρωτα, σε εκείνο το μέρος που τώρα πια πας μόνο για διακοπές.

Και να θυμάσαι πως θα έρθει η ημέρα που θα σε βρει τρομερά ερωτευμένο και θα πας πίσω σε εκείνο το μέρος που μεγάλωσες με καινούριο ταίρι. Τότε θα είναι που θα σε κοιτάνε όλοι οι πρώην, αλλά δε θα σε νοιάζει πια, θα είναι πολύ αργά για εκείνους.

Μακάρι να γνώριζαν τι είχαν και να μάθουν πως ένας ευτυχισμένος και πλήρης άνθρωπος δε γυρνάει να κοιτάξει κανέναν πρώην. Αν το κάνει, πάει να πει πως κάτι πάει λάθος με την τάχα ευτυχισμένη σχέση του.