Σήμερα θα σου πω για τον Μικρό Πρίγκιπα. Ένα πλάσμα πανέμορφο, ευαίσθητο, μη προβλέψιμο και πολύ περίεργο παιδί. Κάποιοι λατρεύουν να τον αγαπούν, κάποιοι δεν ξέρουν την ιστορία του κι από κάποιους άλλους θ’ ακούσεις πως την ξέρουν, αλλά δε βρήκαν δα και κάτι φοβερό στο άκουσμά της. Ξέρεις, η ιστορία του μικρού πρίγκιπα δεν είναι για όλους. Θέτει ιδεαλιστικές και βαθυστόχαστες παρατηρήσεις. Αφορά τη ζωή, την ανθρώπινη φύση, τον έρωτα, την αγάπη. Πολλές οι αναζητήσεις; Έτσι ήταν και ο μικρός πρίγκιπας. Έκανε συνέχεια ερωτήσεις και δεν ξεχνούσε ποτέ και με τίποτα τα ερωτήματα που είχε υποβάλει. Αντίθετα εκείνος δε συνήθιζε ν’ απαντάει στις ερωτήσεις των άλλων.
Ο «Μικρός Πρίγκιπας» είναι βιβλίο του Γάλλου συγγραφέα Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ κι αφηγείται την ιστορία ενός πιλότου που, παράλληλα, είναι και ο αφηγητής. Ο πιλότος καταλήγει με το αεροπλάνο του στην έρημο και στην προσπάθεια του να επιδιορθώσει τη βλάβη γνωρίζει τον μικρό πρίγκιπα. Ένα παιδί με χρυσαφένια μαλλιά, φερμένο από τον αστεροειδή πλανήτη Β612. Το μέγεθος του είναι όσο ενός σπιτιού. Εκεί υπάρχουν τρία ηφαίστεια, δυο ενεργά κι ένα ανενεργό, διάφορα αντικείμενα κι ένα τριαντάφυλλο. Λογική εξήγηση θα έδινε μόνο ένας ενήλικας, κάποιος που φοράει τα ίδια ρούχα με μας κι έχει πάνω κάτω την δική μας βαρετή καθημερινότητα. Ο μικρός πρίγκιπας έλεγε πως «οι μεγάλοι δεν καταλαβαίνουν τίποτα από μόνοι τους κι είναι κουραστικό για τα παιδιά να εξηγούν ξανά και ξανά.»
Τ’ ότι μεγάλωσες δεν πάει να πει πως θα έπρεπε να έχεις σκοτώσει το παιδί που βρίσκεται μέσα σου. Σκέψου, όλη την ημέρα τρέχεις σε δουλειές, σχολές, φροντιστήρια, αλλάζεις τη μια συγκοινωνία μετά την άλλη και τι μένει; Γιατί τα κάνεις όλα αυτά; Για να εξελιχθείς, για να μάθεις, για να επιβιώσεις. Το θέμα όμως δεν είναι μόνο να υπάρχεις, αλλά και να ζεις. Εσένα, όμως, προσπαθεί να σε καταβάλει η επιπολαιότητα, η μιζέρια, η δίψα για χρήμα και εξουσία. Λες και με δαύτα θα γίνεις καλύτερος άνθρωπος.
Όλα αυτά έρχεται ν’ αναιρέσει η ιστορία του μικρού πρίγκιπα. Με λόγια απλά και χωρίς διδακτικό τόνο ή μελοδραματισμούς. Αναζητούσε συνεχώς την «αλήθεια» και κάθε φορά που επισκεπτόταν ένα πλανήτη κατέληγε στο ότι «οι μεγάλοι είναι τελικά πάρα πολύ παράξενοι». Ο μικρός πρίγκιπας ταξίδεψε σε πολλούς πλανήτες κι έμαθε πως και με τους ανθρώπους νιώθει κανείς μόνος. Σκαρφάλωσε στο ψηλότερο βουνό ελπίζοντας να δει όλο τον πλανήτη γη καθώς κι ανθρώπους, μα δεν είδε τίποτα.
Είναι ένα παραμυθένιο πλάσμα που ξεγελάει τη μοναξιά του με τα ηλιοβασιλέματα και δηλώνει ερωτευμένο με το τριαντάφυλλο του. Πίστευε πως δεν υπήρχε άλλο όμοιο σαν εκείνο, πως ήταν το μοναδικό κι όταν είδε ότι πράγματι υπάρχουν κι άλλα απογοητεύτηκε. Όμως η φίλη του η αλεπού τον έκανε να καταλάβει πως όσα τριαντάφυλλα και να υπάρχουν, το δικό του θα είναι πάντα ξεχωριστό. Γιατί το αγαπάει, γιατί το έχει εξημερώσει, το έχει προστατέψει. Έτσι είναι και οι άνθρωποι μας, υπάρχουν πολλοί που μπορεί να τους μοιάζουν μα δεν είναι ίδιοι με εκείνους. Ξεχωρίζουμε και αγαπάμε πάντα περισσότερο ό,τι έχουμε περάσει πολλά μαζί του.
«Οι άνθρωποι πια δεν έχουν καιρό να γνωρίζουν τίποτα» είπε η αλεπού και συνέχισε πως χρειάζεται μεγάλη υπομονή για να εξημερώσεις κάποιον. Αλλά όταν αυτό γίνεται, όλα αποκτούν διαφορετικό νόημα. «Είσαι υπεύθυνος πάντα γι’ αυτό που έχεις εξημερώσει» και «ο χρόνος που πέρασες με το τριαντάφυλλό σου είναι αυτό που το κάνει ξεχωριστό για σένα» του έλεγε. Και του εμπιστεύτηκε το μυστικό της: «Μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά, την ουσία τα μάτια δεν την βλέπουν.» Η παραπάνω αράδα είναι κάτι απλό, μα για σκέψου, εσύ αφήνεις τους χτύπους της καρδιάς σου να σε πάνε όπου βγει; Ή μήπως σε κυριεύουν οι καθωσπρεπισμοί, η πονηριά, η φτήνια και η δήθεν λογική;
Η ιστορία του μικρού πρίγκιπα είναι μια ιστορία αγάπης μ’ ένα υπέροχο τέλος. Μ’ έναν αποχωρισμό που κάποιος μεγάλος θα τον αποκαλούσε «θάνατο». Μα δεν είναι. Είναι η μεταμόρφωση σε κάτι άλλο. Ο μικρός πρίγκιπας έλεγε πως ό,τι είναι σημαντικό δε φαίνεται και πως τα μεγάλα θαύματα κάνουν λίγο θόρυβο. Έφυγε, μα πριν φύγει μας εξήγησε πως «για όλους τους ανθρώπους τ’ αστέρια δεν είναι ίδια». Πήγε να μείνει σ’ ένα αστέρι και φεύγοντας είπε στον πιλότο: «Όταν θα κοιτάζεις τον ουρανό τη νύχτα, αφού εγώ θα μένω σ’ ένα απ’ αυτά, αφού εγώ θα γελάω σ’ ένα απ’ αυτά, θα είναι για εσένα σαν να γελάνε όλα τ’ αστέρια».
Επιμέλεια κειμένου Μαρίας Καλλιοντζή: Ελευθερία Παπασάββα.
Συντάκτης: Μάρω Καλλιοντζή
