Ο καλύτερος δάσκαλος είναι ο εχθρός

Η ρουφιάνα η ζωή κάθε μέρα που περνά, κάθε ώρα και κάθε δευτερόλεπτο μας εκπλήσσει. Μας κάνει επίδειξη της εξουσίας της, σε χτυπάει στον ώμο και σου λέει ψιθυριστά πως: «Φιλαράκο μου, τίποτα και κανείς δεν είναι δεδομένος».

Πόσα «για πάντα» και «ποτέ» βούλιαξαν στο λήθαργο; Τι πήγα και σου θύμισα τώρα, ε; Φίλοι που πίστευες πως ό,τι κι αν γίνει θα είσαστε μαζί, πως θα είναι στο πλευρό σου στα άσχημα, με την ίδια ευκολία που ήταν και στα όμορφα.

Άνθρωποι που πίστευες σε αυτούς, που θα άφηνες τα πάντα για να τρέξεις κοντά τους. Υποσχέσεις βαρύγδουπες και λόγια, λόγια, λόγια. Ακόμα δεν έμαθες; Όποιος μιλάει πολύ, λίγα κάνει. Tώρα θα μου πεις, γιατί τα λέει αφού δεν μπορεί να τα κάνει;

Είμαστε αυτό που είμαστε, ο άνθρωπος δεν αλλάζει παρά μόνο μαθαίνει κι αυτό πάλι με μεγάλη προσπάθεια. Θα σου απαντήσω πως ο καθένας μας ξέρει πολύ καλά ποιος είναι κι όλα αυτά που λέει είναι αυτό που θα ήθελε να είναι.

Όπως καταλαβαίνεις, η θεωρία απ’ την πράξη είναι ένας πολύ μεγάλος δρόμος. Όσα κι αν γραφτούν, όμως, το γεγονός είναι ένα, μένουμε μόνοι. Πιάνουμε πάτο, απομακρυνόμαστε, κλαίμε τη μοίρα μας, σκεφτόμαστε ποιανού κερατά προγόνου αμαρτίες πληρώνουμε και κάποια στιγμή πιστεύουμε σε αυτή τη μαλακία που λένε: «Όλα για κάποιο λόγο γίνονται». Μια πολύ γενική φράση για ανθρώπους ανυπόμονους, που αναλύουν και το παραμικρό. Έτσι είναι όμως κι είναι όλα, μα όλα εκείνα που πέρασες μαθήματα. Δε θα ήσουν όλα αυτά σήμερα αν δεν είχες περάσει τόσα.

Η ζωή είναι το μεγαλύτερο σχολείο, δε λένε; Ε, ο καλύτερος δάσκαλος είναι ο εχθρός. Ναι, αυτό που άκουσες, ο εχθρός, οι εχθροί σου. Τι θα ήσουν χωρίς αυτούς, πιο ήρεμος; Τι να την κάνεις την ηρεμία, μάτια μου; Πολύ βαρετή. Μην πελαγώνεις που έχεις εχθρούς, μη σκέφτεσαι πως απειλείσαι. Διασκέδασέ το, η ζωή είναι ένα μεγάλο κι απρόβλεπτο παιχνίδι κι οι εχθροί το αποτελούν. Για να έχεις εχθρούς πάει να πει πως κάτι κάνεις καλά, μα πραγματικά καλά.

Ξέρεις πόσο δύσκολο είναι να γίνεις έμμονη ιδέα στο μυαλό κάποιου, ξέρεις τι επίτευγμα είναι να σε βλέπει ο άλλος και να του γυρνάνε τα άντερα; Να σε προκαλεί για τσαμπουκάδες και ξακατινιάσματα κι εσύ ατάραχος να τον βλέπεις και να γελάς;

Οι εχθροί μας είναι εκείνοι που δε γουστάρουν καθόλου την πάρτη τους κι αυτό το βγάζουν στο άτομό μας. Άνθρωποι που δε βρίσκουν κανένα ενδιαφέρον στη ζωή τους κι ασχολούνται με των άλλων.

Κακία, πονηριά, θράσος, ζήλια είναι κάποια απ’ τα χαρακτηριστικά που τους διακατέχουν. Μην παίξεις ποτέ το παιχνίδι τους και μην τους αφήσεις ποτέ να σε καταβάλλουν. Να είσαι πάντα προετοιμασμένος για το επόμενο βήμα τους, τους ξέρεις πλέον πολύ καλά. Να σκέφτεσαι συνέχεια να μην επαναπαύεσαι και ποτέ μα ποτέ μην τους εμπιστευτείς.

Περίμεναν πολύ καιρό για να σε δουν να πέφτεις, για να σε ρίξουν -μην το ξεχάσεις αυτό όταν σηκωθείς. Όσους λόγους κι αν σου δώσουν για να γονατίσεις, άλλους τόσους σκέψου για να πάρεις τη δύναμη να σηκωθείς.

Ο εχθρός είναι ο καλύτερος δάσκαλος γιατί χάρη σε αυτόν φαίνεται πού κρύβεται η πραγματική καλοσύνη. Γιατί φθάνεις στα όρια, γιατί μαθαίνεις ποιους πρέπει πια να εμπιστεύεσαι. Γιατί το καλό πάντα θα κερδίζει, μην ξεχνάς πως ο Θεός έδιωξε τον Διάολο απ’ τον παράδεισο.

Α, και μην ξεχάσεις πως όσους κι αν έχεις απέναντό σου, ο μεγαλύτερος εχθρός σου είναι αυτός που κρύβεται μέσα σου. «Κι ο Θεός είπε “αγάπα τον εχθρό σου”. Και τον υπάκουσα. Κι αγάπησα τον εαυτό μου». Χαλίλ Γκιμπράν