Οι φίλοι δεν κοιτάζονται στο στόμα

Ο όρος φιλία είναι ιερός, οι φίλοι είναι τα δεύτερα αδέρφια μας. Είναι η οικογένεια που εμείς επιλέγουμε. Για τον φίλο θα τρέξεις όταν σε έχει ανάγκη, θα μάθεις τι πάει να πει να κλαις και να πίνεις για καημό άλλου.

Στη φιλία δεν υπάρχουν παρεξηγήσεις, «πρέπει» και «μη». Δεν υπάρχουν ωράρια, αν χρειαστεί να τρέξεις ξημερώματα, θα το κάνεις, αν πρέπει να παρατήσεις το πρόσωπο, για τον φίλο θα το κάνεις και δε θα πεις και τίποτα κιόλας. Γιατί; Επειδή όταν το γκομενάκι θα σου κάνει τη μαλακία ή θα σε παρατήσει στα κρύα του λουτρού, οι φίλοι είναι αυτοί που θα σε μαζέψουν και θα σε γιατροπορεύσουν.

Οι καλοί φίλοι είναι ευλογία, είναι τα γέλια μας, οι αναμνήσεις μας, τα παιδικά μας χρόνια, τα ανέκδοτά μας, τα ξεφτιλίκια μας, οι καφέδες και τα τσιγάρα μας. Τα τραγούδια, οι χωρισμοί, τα ταξίδια, οι φωτογραφίες, τα ρούχα, τα τραπέζια, όλα αυτά κι άλλα τόσα είναι οι φίλοι. Τι γίνεται, όμως, όταν η φιλία, βρίσκει τον έρωτα; Τότε χάνεται η φιλία. Και τι εννοώ; Οι φίλοι κοιτάζονται στα μάτια κι όχι στο στόμα. Άπαξ και γίνει αυτό, πάει χάθηκαν όλα.

Θα πεις δεν υπάρχουν ζευγάρια που είναι παράλληλα σύντροφοι και φίλοι; Φυσικά, αλλά για αυτό θα γράψουμε άλλο άρθρο! Τώρα λέμε για φιλία κανονική κι όπως προείπαμε οι φίλοι είναι κάτι σαν οικογένεια. Έχεις δει εσύ καμία φυσιολογική οικογένεια να έχει τέτοια τράβαλα; Όχι βέβαια, οπότε γιατί εμείς τα έχουμε κάνει έτσι;

Φίλους έχω, έχεις και δε θέλουμε κι άλλους, καλέ μου. Δε σε βλέπω σαν φίλο και κάτι μέσα μου μού λέει πως ούτε εσύ. Τι μέσα, δηλαδή; Εδώ έχω κι έχεις κάνει τόσα, πώς ονομάζουμε το μεταξύ μας φιλία; Φιλιά στο λαιμό, βλέμματα που διαρκούν πάνω από δέκα δευτερόλεπτα, μηνύματα του τύπου «Σε σκεφτόμουν», τηλέφωνα και διάλογοι με υπονοούμενα να υποβόσκουν, δεν υποδηλώνουν και δε συνεπάγονται κανένα είδος φιλίας.

Μια περίπλοκη κατάσταση, ένας φαύλος κύκλος, που δεν ξέρουμε κι εμείς οι ίδιοι τι ταμπέλα να βάλουμε. Άνθρωποι που κοιμήθηκαν κάποτε μαζί, που φιλήθηκαν στα χείλη, που κρατήθηκαν χέρι-χέρι δεν μπορούν να ονομάζονται φίλοι.

Όσο εκσυγχρονισμένοι κι αν είμαστε, όσους κύκλους κι αν έχει κάνει η ζωή και τα συναισθήματα. Σε μια ρημάδα στιγμή που θα ξανά έρθουν κοντά, που κάτι θα τους θυμίσει το τότε, το μοιραίο θα επαναληφθεί κι αν δεν, θα σταματήσει στο παρά τσακ.

Φίλος είναι εκείνος που γυρνάει και σου λέει να μαζευτείς και να κουμπωθείς. Όχι εκείνος που παίρνει μάτι, όχι εκείνος που φαίνεται να ενοχλείται, όταν του λες τα ερωτικά σου. Εκείνος που και στο πρώτο και στο έκτο ποτήρι συνεχίζει να σε βλέπει όπως πριν.

Εμείς δεν είμαστε φίλοι και δεν πρόκειται και να γίνουμε. Είμαστε απλώς σημαντικοί ο ένας για τον άλλο, είμαστε κάτι που δεν υπάρχει λέξη για να το περιγράψει κανείς. Είναι ίσως μια από τις δειλίες των ανθρώπων, το να φοβούνται να ξεκαθαρίσουν τις καταστάσεις. Να παραδεχτούν τα συναισθήματά τους, να φανερώσουν τις αλήθειες τους.

Ο λόγος; Θα είναι μάλλον που φοβόμαστε πως θα χάσουμε άτομα σημαντικά για εμάς, αν ανοίξουμε το στόμα μας.