Οι πρώην τους επιστρέφουν και τους διεκδικούν

Έχετε ακούσει εκείνο που λένε πως οι πρώην είναι σαν τους αναπτήρες, ότι μόλις χάσεις τον παλιό και πάρεις καινούργιο, τσουπ να σου απ’ το πουθενά εμφανίζεται ξανά ο παλιός; Υπάρχει κάποιος εδώ μέσα που να μπορεί να αποδείξει το αντίθετο, υπάρχει κανείς που να μην του έχει συμβεί να ξεπετιέται το παρελθόν του μόλις κάνει βήματα στο μέλλον του;

Παρελθόν, όμως, δεν έχουμε μόνο εμείς, αλλά κι ο σύντροφός μας. Κι εκεί που καλά κι ωραία αράζετε μαζί, αρχίζεις να παρατηρείς κάποιες περίεργες κινήσεις, σε βραδινές κατά κύριο λόγο ώρες, εκείνες τις πιο ύποπτες. Μηνύματα και τηλεφωνήματα μες στα ξημερώματα, καλεί απόκρυψη ή εμφανίζεται κανονικά ο αριθμός. Καλεί το παρελθόν του ανθρώπου σου.

Στην πρώτη περίπτωση έχουμε να κάνουμε με κάποιον που ήπιε λίγο παραπάνω ένα Σάββατο βράδυ και μες στη ζάλη αποφάσισε να αφιερώσει καψουροτράγουδα, έχοντας πληκτρολογήσει το #31# κι ύστερα τον αριθμό του πρώην, που φυσικά δεν ξέχασε ποτέ.  Στη δεύτερη περίπτωση, έχουμε έναν πρώην έρωτα τσαμπουκά που δε λογαριάζει και πολλά και τηλεφωνεί με το έτσι θέλω την ώρα που εσύ κοιμάσαι με τον άνθρωπό σου. Τι θέλει να του πει; Ούτε ο ίδιος λογικά δε γνωρίζει. Ξέρεις, οι πρώην που θέλουν να γυρίσουν ή έστω να ανακατευτούν στη ζωή μας, δε χρειάζονται λόγους αλλά αφορμές για να πετύχουν το σκοπό τους, να ασχοληθούμε δηλαδή  ξανά μαζί τους.

Κατεβατά μηνύματα συζητώντας τα ίδια και τα ίδια ξανά, κλάματα, μετάνοιες, υποσχέσεις και φωνές. Με λίγα λόγια; Προσπαθούν με κάθε τρόπο να κάνουν εκείνη την επίκληση στο συναίσθημα, που μας μάθαιναν στο λύκειο ως μέσο πειθούς.

Επιχειρούν να τους θυμίσουν τις παλιές κι όμορφες στιγμές που κάποτε έζησαν μαζί, να τους ζητήσουν συγγνώμη και να εγγυηθούν πως αν τους δοθεί μία ευκαιρία θα αλλάξουν κι οι ίδιοι και τα πράγματα κι οι καταστάσεις και το μπακάλικο του κυρ Αλέκου απέναντι. Αν δεν πείσουν απειλούν πως θα πέσουν στα πατώματα, φωνάζουν πως θα φαρμακωθούν κι άλλα τέτοια τραγικά.

Κι ερχόμαστε τώρα σε εσένα, που καμία σχέση δεν έχεις με αυτή τη σαπουνόπερα και την όποια επιστροφή. Το παρελθόν επιστρέφει και ναι, διεκδικεί κάποιος άλλος, πιο παλιός, τον άνθρωπό σου κι είναι λογικό να νευριάζεις, να ζηλεύεις, να προσβάλλεσαι, αλλά δεν είναι καθόλου έξυπνη κίνηση το να αντιδράσεις και να ανακατευτείς. Ψυχραιμία!

Με το να κάνεις υστερίες και να στήνεις σκηνικά δεν πρόκειται να βγάλεις τίποτα. Ίσα-ίσα θα κάνεις την κατάσταση ακόμα πιο δύσκολη και για τους δυο σας. Δε θέλουμε να χάσουμε το πλεονέκτημα που έχουμε αυτή τη στιγμή, κι αυτό δεν είναι άλλο απ’ το ότι εμείς είμαστε η πρώτη επιλογή του ανθρώπου που κάποιος άλλος τώρα τον ζητά πίσω και τον διεκδικεί.

Αυτή την στιγμή, λοιπόν, μπορούμε και πρέπει να την εκμεταλλευτούμε προς όφελός μας. Πώς; Με το να αποδείξουμε στον άνθρωπό μας πως επάξια έχουμε κερδίσει μια θέση στη ζωή του, να του δείξουμε εμπιστοσύνη, να μην τον πιέσουμε, να μη μας υποτιμήσουμε ζηλεύοντας και να μην του κάνουμε υποδείξεις για το πώς θα πρέπει να το χειριστεί. Να τον αφήσουμε να πράξει όπως ο ίδιος πιστεύει κι ύστερα να παρατηρήσουμε και να βγάλουμε συμπεράσματα.

Μέσα σε μια υγιή σχέση, που έχει λόγο ύπαρξης, υπάρχει αληθινή εμπιστοσύνη, ουσιαστική, ο ένας γνωρίζει τα «θέλω» και τις αντιδράσεις του άλλου. Αν κι εφόσον, λοιπόν, ισχύουν τα παραπάνω δεν έχεις να ανησυχείς για τίποτα. Να αντιμετωπίσεις με ανωτερότητα και ψυχρή λογική τη φάση, να μην ξεχάσεις πως υπερτερείς στο συγκεκριμένο «αγώνα». Κι αν αισθανθείς πως η συμπεριφορά του ανθρώπου σου σε θίγει, μόνο τότε να εξηγήσεις και (μάλλον) να αποχωρήσεις.

Δεν κρατάς τίποτα και κανέναν με το ζόρι δίπλα σου, αν θέλουν να φύγουν, άνοιξέ τους εσύ την πόρτα κι ευχαρίστησε τον πρώην έρωτά τους που σου άνοιξε τα μάτια και σου γλύτωνε άδικα ξοδεμένο χρόνο σε έναν άνθρωπο που δεν ήταν για σένα.

Κανείς δεν έμεινε γιατί τον κράτησαν υστερίες και παρακαλετά.