Όλοι ξέρουν για το χωρισμό εκτός απ' τον άμεσα ενδιαφερόμενο

Δύσκολες οι σχέσεις, ρε παιδί μου, όχι πως μας φταίνε αυτές, εμείς τα έχουμε ισοπεδώσει όλα. Το θέμα μας δεν είναι ούτε οι συγκυρίες ούτε τα φύλα, αλλά εμείς οι ίδιοι.

Αρχικά κάποια στιγμή πρέπει να δεχτούμε αυτή τη μαλακία που όλοι, παντού και πάντα λένε και που κανένας δε λέει να την συνειδητοποιήσει. Πως «τίποτα δεν κρατάει για πάντα». Δε θέλω να μας τρομάξω, αλλά δυστυχώς ή ευτυχώς η παραπάνω αράδα πέρα για πέρα αληθεύει.

Μη βιαστείς να με πεις κυνική ή στην καλύτερη ρεαλίστρια, γιατί είμαι απ’ τους πρώτους που μετακόμισαν στο ροζ συννεφάκι τους. Ωραία τα γλυκόλογα, οι υποσχέσεις κι όλα τα συναφή, αλλά κάπου ανάμεσα στην ουσία και την πράξη χάνονται στη λήθη.

Τα πράγματα είναι απλά, όπως εσύ τώρα κάθεσαι μπροστά στην οθόνη σου και πριν από λίγο ήσουν στην κουζίνα κι έπινες νερό, να έτσι ακριβώς είναι. Πλέον δεν είσαι εκεί που ήσουν, είσαι κάπου αλλού και πλέον μιλάμε για αυτή τη συνθήκη, που τώρα επικρατεί είτε αυτό σου αρέσει είτε όχι.

Έτσι είναι πάνω-κάτω ο χωρισμός κι ας τον κάνουμε τόσο μεγάλο θέμα, δίνοντάς του τέτοιες διαστάσεις. Απ’ την άλλη, βέβαια, πώς να μη σε φάει ένας χωρισμός; Κι αν σε χωρίζουν καθαρά και ξάστερα πάει στο καλό, κουτσά στραβά, αργά ή γρήγορα το δουλεύεις και το ξεπερνάς. Αν, όμως, θες εσύ να χωρίσεις τον άλλο; Πώς να το πεις, πότε, πού και τι να πεις ακριβώς;

Ο χωρισμός κανονικά θα έπρεπε να έχει οδηγίες συμπεριφοράς, έτσι ώστε κι εσύ να κάνεις τη δουλειά σου και να μην πληγώσεις τον άλλον, αλλά και να έχετε μια αξιοπρεπή σχέση μετέπειτα.

Το αστείο, αν και μάλλον περισσότερο κωμικοτραγικό, στην περίπτωση είναι να μην έχει δώσει κανένα σημάδι στο οσονούπω πρώην έτερον ήμισυ για το τέλος που έρχεται, αλλά αντιθέτως να το έχει διατυμπανίσει σε όλους, φίλους, γνωστούς κι οικογένεια. Όλοι δηλαδή να ξέρουν πως χωρίζουν κι ο άμεσα ενδιαφερόμενος το μαθαίνει τελευταίος και καταϊδρωμένος.

Εντάξει, εν μέρει το λες και λογικό, χρειάζεσαι και μια τρίτη γνώμη πριν πάρεις μια τέτοια απόφαση. Απ’ την άλλη, όμως, είμαι σωστό να μην το συζητάς με εκείνον που έχεις το θέμα, αλλά με κάποιον που είναι έξω απ’ την κατάσταση; Δε βρίσκεται εκείνος μέσα στη δική σου σχέση και για μπες και λίγο στη θέση του ανθρώπου που θες να χωρίσεις. Πόση προδοσία και κοροϊδία θα νιώσει ύστερα.

Θα σου άρεσε εσένα να μάθαινες πως όχι μόνο ο καλός/η σου θέλει να σε χωρίσει, αλλά το συζητά και το αναλύει κι όλοι γνωρίζουν πως μετράτε μέρες και σου κάνουν τους ανήξερους από πάνω κι εσύ τίποτα, στο απόλυτο σκοτάδι; Ε, όχι, παιδιά, συγγνώμη, αλλά αυτά καλό είναι να μη γίνονται. Η ειλικρίνεια είναι πάντα η καλύτερη επιλογή. Στο κάτω-κάτω ο τρόπος που τελειώνουμε κάτι δείχνει και την αξία που είχε για μας.

Κάθε χωρισμός είναι μια καινούργια αρχή, ένα ταξίδι προς το άγνωστο. Είτε βρίσκεσαι στη θέση του «χωρίζω» είτε στη θέση του «με χωρίζουν» έτσι θα έπρεπε να το δεις. Ό,τι δε μας ικανοποιεί στη ζωή μας, μας χρωστάμε να το αλλάζουμε. Ακόμα κι αν αυτό είναι μια σχέση, γιατί όχι;

Σίγουρα το φορτίο είναι βαρύ, αλλά τίποτα σπουδαίο, όπως η ευτυχία μας, δεν είναι ελαφρύ σε αυτήν εδώ τη ζωή. Μακάρι να ίσχυε η αιωνιότητα στις ανθρώπινες σχέσεις, αλλά απ’ τη στιγμή που όλα έχουν ένα τέλος ίσως τελικά να ‘ναι καλύτερα αυτό να έρχεται βιαστικά κι απροειδοποίητα.