Όσοι διαβάζουν ζουν πολλές ζωές

Υπάρχει τίποτα πιο όμορφο απ’ το μαθαίνεις; Αυτή δεν είναι η φύση του ανθρώπου, άλλωστε, να μαθαίνει ολοένα και περισσότερα; Από μικροί, όλοι, λατρεύαμε να ακούμε ιστορίες παλιές και παραμύθια με μάγισσες, δράκους, νεράιδες και πολύχρωμες χρυσόσκονες. Τώρα που τα χρόνια πέρασαν, σε έκαναν να νομίζεις πως μεγάλωσες πολύ για τέτοια, πως ξέρεις όλα τα παραμύθια πια και πως δεν έχεις κάτι άλλο να διαβάσεις.

Τρέχεις σε δουλειές, υποχρεώσεις, δημόσιες υπηρεσίες, επαγγελματικά ραντεβού, ένα βλαμμένο αφεντικό πάνω απ’ το κεφάλι σου, άγχος για το πτυχίο, το σήμερα και το αύριο. Κι όταν καταφέρεις πια μέσα σε αυτόν το χαμό να βρεις χρόνο για εσένα, τότε λες πως δε σου φτάνει. Ο λόγος είναι πως δεν τον αξιοποιείς σωστά, όσο λίγος ή πολύς  κι αν είναι.

Έχεις δοκιμάσει να διαβάσεις ένα βιβλίο, μέσα σε αυτές τις ελάχιστες ώρες που διαθέτεις για τον εαυτό σου; Κι αν ναι πόσο καιρό έχεις να το κάνεις; Όλοι λίγο-πολύ ρίχνουμε ματιές σε αποφθέγματα, αποσπάσματα κειμένων σερβιρισμένα στην οθόνη μας απ’ τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Ολόκληρο, όμως, βιβλίο; Ένα βιβλίο που θα το διαλέξεις εσύ, με ένα θέμα που θα σ’ αρέσει, που δε θα πρέπει να το αγοράσεις για τη σχολή σου ή για τη δουλειά σου, που δεν είσαι αναγκασμένος να το ξεφυλλίσεις, αλλά γουστάρεις να το ρουφήξεις όλο.

Να πας σε ένα τεράστιο βιβλιοπωλείο και να χαθείς στους διαδρόμους, που θα τους διακοσμούν πολύχρωμα και ποικίλα εξώφυλλα βιβλίων. Άλλα μεγάλα κι άλλα μικρά, κάποια με χαρούμενο τέλος και κάποια λυπηρό. Ή σε μια δημόσια βιβλιοθήκη να απολαύσεις την ησυχία που επικρατεί, να ανοίξεις ένα βιβλίο και μαγικά να μεταφερθείς σε έναν άλλο κόσμο, σε μια άλλη εποχή.

«Όσοι διαβάζουν ζουν πολλές ζωές, οι υπόλοιποι μόνο μία», διάβασα κάπου κι αν αρχίζεις να ξεφυλλίζεις, αν ξεκινήσεις να διαβάζεις τη μια αράδα μετά την άλλη τότε θα το καταλάβεις πλήρως.

Όταν διαβάζεις αφήνεις πίσω τη ζωή σου, τα δεδομένα που επικρατούν, ξεχνάς ποιος είσαι, πού είσαι και τι κάνεις. Γίνεσαι κάποιος άλλος, η φαντασία σου τρέχει με ταχύτητα φωτός. Τότε είναι που βλέπεις πως υπάρχουν και παραμύθια για μεγάλους και πως αυτά είναι πολύ σπουδαιότερα από εκείνα που μας έλεγαν όταν ήμασταν μικροί.

Διαβάζεις και μαθαίνεις για εσένα, για τον άνθρωπο, για τη ζωή. Γι’ αυτό σου λέω, ξεκίνα να διαβάζεις! Κουβάλα μαζί σου το εισιτήριο για άλλους κόσμους, πιο ενδιαφέροντες, στο μετρό, το δρόμο για τη σχολή, το διάλειμμα απ’ το γραφείο και θα δεις πως έστω και για λίγα λεπτά μπορείς να δραπετεύεις απ’ την πραγματικότητα και να μεταφέρεσαι κάπου αλλού.

Αν θες να το κάνεις πιο εντατικά τότε μπορείς να γραφτείς σε μια λέσχη βιβλίου, η αλήθεια είναι πως στις ημέρες μας είναι ένα χόμπι που τείνει προς εξαφάνιση. Παρ’ όλα αυτά, είναι εκπληκτική ιδέα να συναντιέσαι σε τακτά χρονικά διαστήματα με ανθρώπους που μοιράζεστε το ίδιο πάθος κι έχετε ταξιδέψει μέσα απ’ τις σελίδες στους ίδιους κόσμους. Να συζητάτε και να αναλύετε μαζί τις σκέψεις και τα συναισθήματα που σας δημιούργησαν.

Να συγκινείσαι, να γελάς, να τρως, να πίνεις και να διαβάζεις πολύ, αυτό είναι μια λέσχη βιβλίου.  Πλέον υπάρχουν κι οι διαδικτυακές λέσχες, αλλά δε νομίζω πως μπορούν να συγκριθούν.

Όπως κι αν αποφασίσεις να το κάνεις, απλώς κάν’ το και ξεκίνα να διαβάζεις.

«Τα βιβλία έχουν τους ίδιους εχθρούς με τον άνθρωπο: Τη φωτιά, την υγρασία, την ανοησία, το χρόνο και το ίδιο τους το περιεχόμενο». – Πωλ Βαλερύ