Τα αισθήματα δεν είναι πια φιλικά

Σχέσεις∙ περίεργο πράγμα, ταλαίπωρο, κουραστικό. Άραγε οι σχέσεις είναι περίπλοκες ή εμείς οι άνθρωποι τις κάνουμε; Ας πούμε η φιλία, ένας όρος ιερός, μια σχέση για λίγους. Φίλος είναι εκείνος που ξέρει τα πάντα για εσένα κι όχι επειδή του τα είπες, αλλά επειδή ήταν εκεί δίπλα σου όταν συνέβαιναν.

Οι φίλοι είναι τα δεύτερα αδέρφια μας, είναι η αλήθεια μας. Η σωστή, η τίμια η φιλία κρατάει χρόνια, κάνει όνειρα, είναι σαν δεσμός αίματος. Τι γίνεται, όμως, όταν η φιλία συναντάει τον έρωτα; Για την ακρίβεια τι συμβαίνει, όταν ο ένας απ’ τους δυο, δε βλέπει τη σχέση φιλικά, αλλά ερωτικά;

Εκεί έχουμε μπλέξει άσχημα! Τι να κάνεις; Να το πεις; Πώς; Να μην το πεις; Πάλι, πώς; Βράζεις ολόκληρος, καίγονται τα μέσα σου, ασυνείδητα δημιουργείς φρούδες ελπίδες σε έναν φαύλο κύκλο που μόνος σου πήγες και μπήκες.

Εντάξει, ναι, δεν επιλέγουμε ποιον θα ερωτευτούμε, το ξέρω. Κι εσύ το ξέρεις, μα και που το γνωρίζεις, συνεχίζεις να βασανίζεσαι. Σου μιλάει κι εσένα το μυαλό σου τρέχει αλλού, σε κοιτάει κι εσύ νομίζεις πως κάνει παιχνίδι με τα μάτια. Σε παίρνει ανυποψίαστες ώρες τηλέφωνο κι εσύ παθαίνεις ταχυκαρδίες. Στέλνει μηνύματα κι εσύ σπας το κεφάλι το δικό σου και των κολλητών τι θα απαντήσεις.

Όταν έρχεται, δε, η ρημάδα εκείνη η ώρα που τα φέρνει έτσι η συζήτηση κι αρχίζει να σου μιλάει για τα ερωτικά του, εκεί να δεις πανηγύρια. Αρχικά ζηλεύεις και καλά κάνεις, έχεις δει εσύ κανέναν ερωτευμένο που να μην καίγεται έστω λιγουλάκι; Δε σου φτάνει ο πόνος σου, πρέπει να βάλεις κι όλη σου τη μαεστρία για να μην το καταλάβει. Και το κερασάκι στην τούρτα έρχεται όταν σου ζητάει τη συμβουλή σου.

Εκείνη την ώρα, φυσικά, θες απ’ τα μύχια της ψυχής σου να του πεις να τα παρατήσει όλα γιατί πεθαίνεις για πάρτη του και πως είναι ένας μπούφος που τόσο καιρό δεν το έχει πάρει πρέφα. Κρατιέσαι, όμως, κι ως σωστός φίλος δίνεις τη σωστή συμβουλή. Ναι, μανάρι μου, αλλά πόσο θα τραβήξει το εργάκι αυτό; Τι να κάνεις και πώς να του το πεις, θα με ρωτήσεις τώρα κι αν τρομάξει και σηκωθεί και φύγει και τον χάσεις απ’ τη ζωή σου;

Ναι, έχεις δίκιο, όμως άκου! Η φιλία είναι σαν τον έρωτα, για να υπάρξει πρέπει να είναι αμοιβαία. Τι νόημα έχει εσύ να λιώνεις κι ο άλλος να σε βλέπει φιλικά; Κοροϊδία και για τους δυο δεν είναι; Κι επειδή οι σωστοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους, μίλα. Πες όλα εκείνα που νιώθεις, χωρίς κανέναν φόβο, είναι υπέροχα όλα αυτά τα συναισθήματα που έχεις μέσα σου.

Μη σκεφτείς αν θα τρομάξει. Καλά, στην αρχή θα πάθει έναν ντουβρουτζά και δικαιολογημένα. Αν όμως λακίσει, τότε θα καταλάβεις πολλά και θα δεις ότι δεν άξιζε να τυραννιέσαι τόσο καιρό με αμφιβολίες κι υποθετικά σενάρια. Μπορεί, όμως, σκέψου, να νιώθει κι εκείνος τα ίδια, μπορεί να το έχει καταλάβει από καιρό και να μην κάνει τίποτα, γιατί είσαι πολύ σημαντικός για εκείνον κι επίσης φοβόταν να ρισκάρει να σε χάσει.

Όπως και να έχει, μην πέσεις στην παγίδα να υπάρξεις σε μια κατάσταση χωρίς τους δικούς σου όρους. Γιατί μετά τα πράγματα θα μπλεχτούν ακόμη περισσότερο κι εκείνος που θα πληγωθεί θα είσαι εσύ.

Όταν ήμουν μικρή, οι γονείς μου είχαν μια φίλη που την έλεγαν Ελένη. Αυτή η κυρία, που λες, είχε υπέροχη φωνή, ήταν τραγουδίστρια. Ακόμη θυμάμαι ένα καλοκαιρινό μεσημέρι, που καθώς οδηγούσε ψέλλιζε ένα τραγούδι: «Προσωπικά…».  Έτσι ξεκινούσε, τότε δεν καταλάβαινα τους στίχους του τραγουδιού της, τώρα όμως το ξέρω απ’ έξω…

Γι’ αυτό σου λέω, μίλα!