Ξεφορτώσου την ασπίδα του εγωισμού σου

Το κουλουριασμένο σώμα σου το τοποθέτησες στην πιο σκοτεινή γωνία του δωματίου σου και το άφησες να γλείφει το πάτωμα. Έχεις πάρει αυτή τη γνώριμη εμβρυακή στάση, που σε κάνει να νιώθεις ασφάλεια κρατώντας σε σε απόσταση απ’ τον εαυτό σου κι απ’ τους γύρω σου. Στέκεσαι εκεί, χωρίς ίχνος σθένους και κουράγιου μα με τη βαθιά επιθυμία σου να επουλώσεις τις πληγές που χαράζονται εδώ και χρόνια στην ψυχή σου.

Τι σε έφτασε, όμως, ως εδώ; Αναρωτιέσαι πού πήγε η δοτικότητά σου κι η αγάπη σου για τους άλλους. Σε ποιο υγρό υπόγειο έκρυψες τον αλτρουισμό σου; Πότε η αυτοεκτίμηση μετατράπηκε σε εγωισμό; Μη δώσεις την εύκολη απάντηση που ετοιμάζεται σαν χείμαρρος να βγει απ’ το στόμα σου. Σκέψου και πριν βγάλεις το συμπέρασμά σου πρέπει να κοιτάξεις γύρω σου και να δεις κατάμουτρα κάτι που αρνείσαι. Μη δικαιολογείσαι σ’ εμένα για τη στάση σου, ξέρω καλά κάθε σου πτυχή.

Πρέπει να μάθεις κάτι. Δεν είσαι ο μόνος που πληγώθηκε από σχέσεις, δεν είσαι η μόνη ψυχή που απογοητεύτηκε από ανθρώπους. Κοίτα γύρω σου. Πέρα απ’ αυτά που ήδη ξέρεις αλλά δε θες να δεις, μάθε κάτι ακόμα: Εμείς και μόνο εμείς είμαστε υπεύθυνοι για τις πράξεις μας, δε μας διαμορφώνουν μόνο τα γεγονότα, αλλά εμείς οι ίδιοι επιλέγουμε τη στάση μας.

Ξαφνιάζεσαι που τ’ ακούς; Συγγνώμη, δεν ήρθα εδώ να χαϊδέψω τα αφτιά σου. Ήρθα για να γλείψουμε μαζί τις πληγές σου και να σου θυμίσω τον εαυτό σου. Έκανα μεγάλο ταξίδι στον χρόνο γι’ αυτό, αλλά ήξερα πως οι δικές μου λέξεις θα φτάσουν στο υποσυνείδητό σου. Μην αναρωτιέσαι πού πήγε εκείνο το παιδί που ζούσε μέσα σου, γιατί είναι εδώ μπροστά σου και σου μιλάει.

Έπρεπε να σου ‘χω μιλήσει εδώ και καιρό. Είσαι πλέον ολοκληρωμένος άνθρωπος κι εγώ είμαι απλώς ένα παιδί. Είμαι εσύ. Εσύ που δε φοβόσουν ποτέ, όχι από άγνοια κινδύνου αλλά απ’ την εσωτερική σου δύναμη που έχτιζες μέρα με τη μέρα. Ξέρω, πάτησαν πολλοί τα «θέλω» σου, μα εσύ πρέπει να αποδείξεις πως ό,τι θέλεις το διεκδικείς με δίκαια μέσα κι όχι πατώντας τα «θέλω» των άλλων.

Άφησες τον εαυτό σου να γίνει θύμα κι έπειτα μετατράπηκες σε θύτης. Ο αγώνας σου να ικανοποιείς τις δικές σου ανάγκες σε έκανε να ξεχάσεις τις ανάγκες αυτών που σ’ αγάπησαν. Ήθελες τον πλήρη έλεγχο των συναισθημάτων σου κι απομάκρυνες ό,τι έκανε να σε πλησιάσει. Μπορεί σε όλους να λες πως σου αρέσει η μοναξιά σου κι ίσως να καταφέρνεις να τους πείθεις προβάλλοντας το υπερυψωμένο σου «εγώ». Εμένα δεν μπορείς να με πείσεις. Εγώ είμαι εσύ.

Ήρθα εδώ για να σκουπίσω τα δάκρυα απ’ τα μάτια σου, εκείνα που μόνο εμένα αφήνεις να δω. Ήρθα για να πετάξουμε μαζί στην πιο μακρινή χωματερή την ασπίδα του εγωισμού σου. Τα χέρια σου κουράστηκαν, είναι πια πολύ βαριά αυτή η πανοπλία για ‘σένα. Ίσως φοβάσαι να την αφήσεις, αλλά τώρα είναι η στιγμή που πρέπει να επιστρατεύσεις όλη την εξυπνάδα σου για την οποία καυχιέσαι.

Κάνε ερωτήσεις στον εαυτό σου. Πιστεύεις, στ’ αλήθεια, πως σε προστάτεψε ποτέ αυτή η ασπίδα που υψώνεις; Δεν νιώθεις πως σε σκλήρυνε; Δεν αισθάνεσαι πως απομάκρυνες ό,τι καλό εμφανιζόταν στη ζωή σου; Φοβόσουν την ευαλωτότητα και στη θέση του εαυτού σου έβαλες ένα ρομπότ που ζει μηχανικά και δουλεύει με αλγόριθμους και γρανάζια.

Θυμήσου, είσαι άνθρωπος με ψυχή και καρδιά, για να ζήσεις πρέπει να αρπάξεις ό,τι η ζωή σου δίνει στον υπέρτατο βαθμό. Φοβάσαι πως δε θα ‘ναι όλα ρόδινα, πως θα βιώσεις ξανά απογοητεύσεις και πίκρες, όμως αν στείλεις αυτήν την ασπίδα στον αγύριστο, σου υπόσχομαι πως θα νιώσεις ξανά όλα όσα έχεις κλειδωμένα στο χρονοντούλαπό σου.

Θα νιώσεις έρωτα, θα κάνεις σεξ με όλες τις αισθήσεις σου και δε θα χρησιμοποιείς τους ανθρώπους ως εργαλεία για τις βιολογικές ανάγκες σου. Θα θες να κάθεσαι στο κρεβάτι αγκαλιά με τον άνθρωπό σου και δε θα νιώθεις την ανάγκη να φεύγεις τρέχοντας μέσα στη νύχτα να μαζέψεις τα ρούχα σου. Θα αφήνεις να σε φιλούν και θα φιλάς κι εσύ. Θα νιώσεις την ενέργεια που σου δίνει μια ειλικρινής αγκαλιά, θα κάνεις φίλους που θα σε κάνουν να γελάς δυνατά και θα θες κάθε μέρα να μεθάς από ζωή.

Θα ζω για πάντα μέσα σου. Θα ‘μαι εδώ για να σου θυμίζω όλα εκείνα τα όνειρα που έκανες. Θα ‘μαι η φωνή που θα σου φωνάζει να ζήσεις. Θα ‘μαι αυτό το μικροσκοπικό χέρι που θα σε κρατάει όταν φοβάσαι και θα σε τραβάει για να προχωρήσεις. Θα ‘μαι το παιδί που υπήρξες και που δε χωρούσε μέσα του εγωισμός, μονάχα η αυτοεκτίμηση. Είμαι εδώ για να κόψω τα φρένα που σου έβαλε ο εγωισμός σου. Θα είμαι εδώ για ‘σένα.