Όταν το πάθος γίνεται αγάπη

Οι δείκτες του ρολογιού, που βρίσκεται δίπλα σου, επάνω στο αυτοσχέδιο από βιβλία κομοδίνο σου, σου δείχνουν την τρίτη πρωινή ώρα. Στην αριστερή πλευρά σου, στη δική του πλευρά, τα σεντόνια έχουν μείνει ίσια κι ατσαλάκωτα. Δε γύρισε ακόμα. Πεταλούδες ξεδίνουν σ’ έναν τρελό χορό που λαμβάνει χώρα στο στομάχι σου. Το μυαλό σου γεννά σκέψεις δίχως ειρμό. Πρώτα έρχεται ο φόβος, μετά η ανησυχία κι έπειτα παίρνει σάρκα κι οστά το πράσινο τέρας της ζήλιας. Μα πού είναι;

Οι σκέψεις σε κατακλύζουν. Σκέφτεσαι τις στιγμές σας για να καταφέρεις να ηρεμήσεις, τις υποσχέσεις, τα «σ’ αγαπώ», τα παθιασμένα σας φιλιά, τις έντονες εκρήξεις ζήλιας που καταλάγιαζαν με τις ακόμα πιο έντονες επανασυνδέσεις. Φέρνεις στο μυαλό σου τη σύνδεση που νιώθετε ο ένας με τον άλλον. Κατά παράδοξο τρόπο, ένα αμυδρό χαμόγελο δίνει μια άλλη μορφή στο ιδρωμένο σου πρόσωπο και πριν προλάβεις να νιώσεις την έντονη προσμονή, ακούς το κλειδί στην πόρτα κι η εικόνα σου γαληνεύει.

Ήρθε. Η μυρωδιά της σάρκας ανακατεμένη με το γνώριμο άρωμα πλημμυρίζει τον χώρο και κατακλύζει την αίσθηση της όσφρησής σου. Σηκώνεσαι απ’ το κρεβάτι τρέχοντας και σφίγγεις αυτό το σώμα που λατρεύεις. Βυθίζεστε μαζί σ’ έναν έρωτα τρελό που κάθε σας φορά μοιάζει σαν να ‘ναι πρώτη. Ανάβετε μαζί το τσιγάρο που θα ρίξει τους παλμούς σας. Σε καθησυχάζει. Έχει μάθει ν’ αναγνωρίζει την ταραχή σου και θέλει να σου δείξει πως το μυαλό και το σώμα που βρίσκονται δίπλα σου σού ανήκουν εξ ολοκλήρου.

Για όλα αυτά τα αρνητικά σου συναισθήματα ευθύνεται η ανασφάλειά σου κι οι παλιές σου πληγές. Το ξέρεις, το ‘χεις σκεφτεί. Είναι ο φόβος κάθε ερωτευμένου που φοβάται μη χάσει απ’ τη ζωή του το πρόσωπο που τον γεμίζει έμπνευση, που τον κάνει δοτικό, καλύτερο και που του χαρίζει την πιο αισιόδοξη ματιά. Το πάθος, όμως, δεν αφήνει τον φόβο να εξασθενίσει. Τρομάζεις στην παραμικρή ιδέα πως αυτός ο ισχυρός δεσμός μπορεί να ραγίσει.

Θα ‘θελες να μπορούσες να κάθεστε μαζί, χουχουλιασμένοι σ’ έναν καναπέ, χωρίς το καρδιοχτύπι σου να ακούγεται σαν να χτυπάνε χίλιες καμπάνες μαζί. Έχεις ανάγκη να κοιτάς αυτά τα μάτια κι εκτός από αστέρια να βλέπεις τη ζωή σου μαζί του, με κάποια σχετική σιγουριά πως κι αύριο θα ‘ναι εκεί.

Μη φοβάσαι να ζήσεις το πάθος σου. Προσπάθησε να χαρείς τη γλυκιά προσμονή όσο ο έρωτας μετατρέπεται σε αγάπη βήμα το βήμα, λεπτό το λεπτό. Δε συμβαίνει πάντα, ούτε με όλες μας τις σχέσεις ούτε με κάθε άτομο που παθιαζόμαστε. Αυτή τη φορά κοίτα να το χαρείς, γιατί το νιώθεις μέσα σου, αισθάνεσαι πως μεταμορφώνεστε μαζί κι αυτό είναι δώρο, οπότε κοίτα να το απολαύσεις. Ζήσ’ το!

Κράτα τη σκέψη του συντρόφου σου όταν βρίσκεσαι στη δουλειά και νιώθεις να αποσυντονίζεσαι. Κράτα τις εικόνες που βομβαρδίζουν το μυαλό σου∙ τα κορμιά σας γυμνά στο κρεβάτι, τα μεγάλα ή μικρά σας ραντεβού, τα πρώτα σας καυτά φιλιά, τα τελευταία σας σπινθηροβόλα βλέμματα. Νιώσε το πιο τυχερό άτομο επί Γης, που ακόμα ονειρεύεσαι, και μη βιάζεσαι να ξυπνήσεις.

Θα ‘ρθει ο καιρός που θα ξυπνήσεις με τον αέρα της ανανέωσης να σου χαϊδεύει τα ζεστά ακόμη μάγουλά σου. Θα κοιτάξεις το πρόσωπο που θα κοιμάται δίπλα σου, θα το φιλήσεις στο μέτωπο, θα αγγίξεις τα ανακατεμένα του μαλλιά και θα σηκώσεις τα παπλώματα για να χωθείς ακόμη πιο βαθιά σ’ αυτή την αγκαλιά. Ρούφηξε δυνατά αυτό τον αέρα που εισέρχεται απ’ τα ανοιχτά σου παράθυρα κι άφησέ τον να σε περιβάλλει.

Εκείνη η μέρα που τόσο πολύ περιμένεις μπορεί να ‘ρθει σήμερα. Μη σε τρομάξει απ’ το φως της. Θα ‘ναι όταν θα μπορέσεις να κοιτάς κατάματα τα ελαττώματα του συντρόφου σου χωρίς να σ’ ενοχλούν, όταν η ανάγκη σου θα γίνει η ικανοποίηση και των δικών του αναγκών. Θα αποκτήσεις την ικανότητα να δίνεις περισσότερο χώρο και χρόνο για το χτίσιμο αυτής της σχέσης, όταν η ζήλια κι οι καβγάδες μειώνονται και παίρνουν σιγά-σιγά θέση η εμπιστοσύνη κι η κατανόηση.

Η πραγματική αγάπη συνδέεται πρωτίστως με την αποδοχή του εαυτού μας. Αν καταφέρεις να αγκαλιάσεις τον ίδιο σου τον εαυτό, είσαι έτοιμος να αγκαλιάσεις και τον άνθρωπο με τον οποίο έχεις αυτήν την υπέροχη σχέση πάθους. Όταν αποδέχεσαι κι αγαπάς τον εαυτό σου βρίσκεις ευκολότερα τον δρόμο που μπορεί να σε οδηγήσει σ’ ένα ταξίδι που θα εξερευνήσεις τα άγνωστα μονοπάτια της αληθινής αγάπης∙ τα σοκάκια της αφοσίωσης, της αντοχής στον χρόνο, της υπομονής και του άρρηκτου συναισθηματικού δεσίματος.

«Αρκεί ένα λεπτό για να ερωτευτείς, μία ώρα για να συμπαθήσεις και μία μέρα για ν’ αγαπήσεις. Όμως μια ολόκληρη ζωή δεν αρκεί για να ξεχάσεις.»
-Όσκαρ Ουάιλντ