Σε θέλω αλλά δε σ' επιλέγω

Απ’ την πρώτη στιγμή που σε αντίκρισα, ανάμεσα σε τόσο κόσμο, το βλέμμα μου κόλλησε άθελά μου πάνω σου. Σε πρόσεξα απ’ το πρώτο λεπτό. Δεν ξέρω τι μου κίνησε περισσότερο το ενδιαφέρον. Η εξωτερική σου εμφάνιση, που ταίριαζε απόλυτα με το πρότυπο που έχω στο μυαλό μου κι αυτό το χαμόγελό σου που μαγνητίζει, με κέρδισαν.

Γνωριστήκαμε φευγαλέα και σίγουρα δε φανταζόμουν πως με είχες προσέξει κι εσύ εκείνο το βράδυ. Άκρως κοινωνικός με όλους, σε αντίθεση με μένα που είμαι πάντα απόμακρη και τυπική. Πέρασε καιρός απ’ την πρώτη μας γνωριμία μέχρι που μια μέρα ένα μήνυμα άλλαξε όλη μου τη διάθεση, μια τόσο απρόσμενη εξέλιξη.

Όλα στην αρχή φαίνονταν πως προχωρούσαν ομαλά. Το ερωτικό παιχνίδι μεταξύ μας όλο και πυροδοτούσε την ατμόσφαιρα και το φλερτ μας όλο και προχωρούσε. Με τον καιρό ερχόμασταν πιο κοντά, γνωριζόμασταν καλύτερα, μέχρι που όλο αυτό εξελίχθηκε σε σχέση. Αυτό το «μαζί σου» το ήθελα καιρό. Όμως, αυτό το «μαζί» πάντα φοβίζει επειδή δεν ξέρεις ποτέ πώς θα σου βγει και πώς θα καταλήξει. Σε επέλεξα για ένα άγνωστο «μετά» με βάση ένα φαινομενικά περιπετειώδες παρόν.

Σε θέλω. Το φώναζα σε όλους, χωρίς φόβο. Ήταν, όπως φαίνεται, αυτός ο ενθουσιασμός της αρχής. Τότε που δε σκέφτεσαι τη συνέχεια, ζεις κι απολαμβάνεις το τώρα. Μέχρι που το περιπετειώδες και συναρπαστικό που ζούσαμε, άλλαξε όταν συνειδητοποίησα πόσο αταίριαστοι είμαστε. Μπορεί τα ερωτικά μας θέλω να μας έβρισκαν σύμφωνους κι απόλυτα ταιριαστούς, ό,τι άλλο όμως προέκυπτε μας έφερνε σε σύγκρουση. Με αποτέλεσμα εντάσεις και συνεχείς τσακωμούς.

Και κάναμε σπουδαίες ανακαλύψεις. Πτυχές του χαρακτήρα σου που δε μου ταίριαζαν ούτε μου άρεσαν. Και δεν ήμουν καν διατεθειμένη να προσαρμοστώ ή να δεχτώ οτιδήποτε με ενοχλούσε. Ήταν ανούσιο.  Ήμασταν διαφορετικοί σε όλα τελικά. Μέρα και νύχτα! Ακόμη κι ο τρόπος που διασκεδάζαμε δεν έμοιαζε ούτε στο ελάχιστο. Διαρκείς διαφωνίες. Καμία υγιής βάση για μια σωστή σχέση, καμία ελπίδα για καλύτερη εξέλιξη.

Μια κατάσταση που μας απομάκρυνε κι όσο κι αν δεν ήθελα έπρεπε να τη σταματήσω. Μια σχέση σαν αυτή δεν έχει νόημα να συνεχίσει, καμία προοπτική.  Σε θέλω ακόμα, όμως δε φτάνει μόνο αυτό. Χωρίς επικοινωνία και συνεννόηση, όσο έρωτα κι αν βάλεις, δε φτιάχνεις μέλλον. Κύριος παράγοντας μιας σχέσης είναι το συναίσθημα, όχι όμως κι ο βασικός.

Κάποια στιγμή η υπομονή εξαντλείται. Κουράζει να μη σε καταλαβαίνουν, να λες άλλα κι άλλα να νομίζουν πως εννοείς. Όταν φτάνεις σε αδιέξοδο, όταν το πράγμα δεν προχωράει από μόνο του, πρέπει να βρίσκεις τη δύναμη να το σταματάς.

Είπα πως δε σε θέλω πια, πως δε σου αναλογεί θέση στη ζωή μου γιατί δεν την αξίζεις. Είπα πολλά ψέματα. Είπα πως δεν ταιριάζουμε και δε μου κάνεις, είπα λέξεις που πονάνε, μα η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Σε θέλω, αλλά δε σε επιλέγω. Και προσπάθησα πολύ για να δώσω άλλη εναλλακτική.

Πέρασε καιρός απ’ τον χωρισμό μας και σε θέλω ακόμα. Δε φτάνει μόνο αυτό, όμως, ποτέ δεν έφτασε. Δε σκέφτομαι καμία πιθανή επανασύνδεση. Γιατί να σε επιλέξω για δεύτερη φορά ενώ αποτύχαμε στην πρώτη;

Ακόμη κι αν δεν έδινα πρώτη το τέλος, θα έληγε μόνο του αργά ή γρήγορα. Το πάθος θα έσβηνε κάποια στιγμή κι όταν τα αισθήματα σκάνε, μένει η λογική. Έκανα αυτό που έπρεπε κι ας με πονάει ακόμα, διάλεξα το σωστό, το καλύτερο για μένα.

Όλα είναι εμπειρίες. Από όλες τις σχέσεις κάτι αποκομίζεις και μαθαίνεις. Δεν ταιριάζουμε όλοι με όλους. Καθένας μας έχει το ανάλογο ταίρι του εκεί έξω. Έναν άνθρωπο που τον συμπληρώνει και τον κάνει να νιώθει ξεχωριστός. Αναμφισβήτητα, λοιπόν, κι οι λανθασμένες επιλογές είναι μέσα στη ζωή. Αν δεν κάνουμε κι ατυχείς συνδυασμούς πώς θα φτάσουμε να γνωρίσουμε αυτήν τη μία και μοναδική επιλογή;