Ίσως η σκέψη της απόρριψης ή της εγκατάλειψης να κάνει έναν εκκωφαντικό ήχο στα αυτιά ενός ανθρώπου. Κι αυτό χωρίς απαραίτητα να έχει κάποια σύνδεση με την παιδική του ηλικία ή με βιώματα της εφηβικής ή και ενήλικης ζωής του. Η ύπαρξη ενός ανθρώπου στη ζωή ενός άλλου, πέρα από αναγκαιότητα της ανθρώπινης φύσης για συνύπαρξη, αποτελεί και ζωογόνο δύναμη, ή αν θέλεις, κινητήριο μοχλό για δημιουργία, χαρά, έμπνευση και πολλά ακόμη που οδηγούν σε δρόμους φωτεινούς. Άλλωστε, ποιος μπορεί να αμφισβητήσει τον Αριστοτέλη, σύμφωνα με τον οποίο ο άνθρωπος είναι «ον πολιτικό», και σε απλά ελληνικά σημαίνει ότι ο άνθρωπος είναι προορισμένος να ζει σε ανθρώπινες κοινωνίες, καθώς δεν μπορεί να ευδοκιμήσει διαφορετικά και να αναπτύξει τις αρετές του.
Tόσες φορές η ιστορία έχει δείξει τι μπορούν να καταφέρουν οι άνθρωποι όταν συνεργάζονται ή όταν αλληλοβοηθιούνται και πόσο πιο δύσκολα και επίπονα γίνονται όλα όταν επιλέγεις δρόμους μοναχικούς, αποκομμένους από τους ανθρώπους. Από την επανάσταση των Ελλήνων μέχρι και τη σύλληψη της ιδέας για τη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο δρόμος είναι γεμάτος παραδείγματα στα οποία οι άνθρωποι μπόρεσαν να συλλάβουν την αξία της ενότητας και με τη διάθεση για συνένωση και συνεργασία κατάφεραν σπουδαία πράγματα, και θεμελιώδεις αλλαγές στην ιστορία.
Σίγουρα, όμως, η κατανόηση της ιδέας αυτής και η κοινωνική εμπέδωση της αξίας της αλληλοβοήθειας και υποστήριξης δεν έχουν εδραιωθεί πλήρως στο μυαλό των ανθρώπων. Πολλές φορές συναντάμε παραδείγματα ατόμων που προσπαθούν με δόλιο τρόπο να προκαλέσουν την πτώση των άλλων είτε λόγω ελλείψεων της δικής τους ζωής είτε για να πετύχουν την προσωπική τους ανέλιξη, χωρίς όμως να συνειδητοποιούν πως δεν έχει κανένα νόημα στην τελική να προκαλείς πόνο ή και να φτάνεις εκεί που στοχεύεις αν δεν έχεις ανθρώπους δίπλα σου για να μοιραστείς τις στιγμές σου. Ποιο το νόημα του να φτάνεις στην κορυφή αν έχεις εγκαταλείψει τους ανθρώπους σου, αν είσαι μόνος πια, αν δεν έχεις αφήσει κανέναν να συνδεθεί ουσιαστικά μαζί σου; Και δεν μπορείς να φανταστείς πόσο μεγαλύτερη είναι η ικανοποίηση του να μοιράζεσαι, να συνεργάζεσαι, να βοηθάς από το να τα κάνεις όλα μόνος σου και όλα για τον εαυτό σου.
Όλοι σε κάποιο βαθμό έχουμε βιώσει ή έχουμε σκεφτεί ότι μπορεί να μας απορρίψουν ή να μας εγκαταλείψουν σε κάποια φάση της ζωής μας, ωστόσο είναι σημαντικό να γίνει κατανοητό πως αυτό δεν έχει να κάνει απαραίτητα με εσένα τον ίδιο αλλά είναι πιθανό το άτομο που έχεις απέναντί σου να μην είναι σε θέση για τον όποιο λόγο να κατανοήσει την αξία σου. Ή ακόμη και να μην μπορεί να κατανοήσει την αξία της συντροφιάς σου ή του να μοιράζεται τη ζωή του μαζί σου. Σίγουρα, το συναίσθημα της εγκατάλειψης μπορεί να προκαλέσει βαθιά αποθάρρυνση στο άτομο που το βιώνει, ακόμη και τραύμα, που θα οδηγήσει μελλοντικά σε έλλειψη εμπιστοσύνης σε άλλες ανθρώπινες σχέσεις του. Είναι σημαντικό, όμως, προκειμένου να μπορέσεις να προστατεύσεις τον εαυτό σου από τυχόν τέτοιες καταστάσεις, να κατανοείς την αξία σου, να αναγνωρίζεις το ποιος είσαι και το τι έχεις προσφέρει στον άλλον. Εξίσου βοηθάει το να επικοινωνείς μία τέτοιου είδους κατάσταση που μπορεί να βιώσεις με τους δικούς σου ανθρώπους που εμπιστεύεσαι και μπορούν να σου παρέχουν τη συναισθηματική υποστήριξη που χρειάζεσαι την εκάστοτε στιγμή, όπως και να επικεντρωθείς για όσο διάστημα χρειαστεί στην αυτοφροντίδα, θέτοντας ως προτεραιότητα να κάνεις πράγματα και δραστηριότητες που σε γεμίζουν, φουλάροντας έτσι την ψυχή σου και απομακρύνοντάς σε για λίγο από άσχημες σκέψεις.
Παρότι δεν υπάρχει σαφής αριθμός για το πόσες φορές μπορεί να βιώσει κάποιος την απόρριψη ή την εγκατάλειψη στη ζωή του, έρευνες δείχνουν ότι με αυτές τις δύο καταστάσεις σχεδόν όλοι οι άνθρωποι έρχονται αντιμέτωποι στη ζωή τους και καλούνται να αναπτύξουν άμυνες για να μπορούν να τις διαχειρίζονται, όπως και κάθε άλλο συναίσθημα που βιώνουν. Επομένως, αν νόμιζες πως είσαι μόνος σε αυτό, τώρα ξέρεις πως η απόρριψη και η εγκατάλειψη είναι αναπόφευκτα κομμάτια της ανθρώπινης εμπειρίας, αλλά σίγουρα δεν καθορίζουν την πορεία σου ούτε και το ποιος πραγματικά είσαι.
Συντάκτης: Λέιν_Κ
