Συζητάς με τη σχέση σου για τα άτομα που στην πέφτουν ή κάνεις τουμπεκί;

Είναι κομπλέ να συζητάμε με το ταίρι μας γι’ άλλα τυπάκια που μάς την πέφτουν; Μια ερώτηση που δεν μπορεί να απαντηθεί με ένα απλό ναι ή όχι κι αποτελεί ένα από τα πιο καυτά θέματα. Γενικά παραδεχόμαστε ότι οι σχέσεις δεν πρέπει να χτίζονται σε ψέματα κι είναι όμορφο να νιώθεις την ασφάλεια να μοιράζεσαι οτιδήποτε σου συμβαίνει – ακόμα κι ένα φλερτ. Από την άλλη, το να αποκρύπτεις μερικές φορές την αλήθεια όταν αυτή θεωρείς ότι θα κάνει περισσότερο κακό πάρα καλό στη σχέση, είναι δα τόσο κακό;

Καταρχάς έχει να κάνει με το τι θεωρεί ο καθένας σημαντικό να αναφερθεί. Τι θεωρείται απειλή για την ακεραιότητα της σχέσης, που είναι θέμα υποκειμενικό και μια συζήτηση που σίγουρα πρέπει να γίνει στα πλαίσια μιας σχέσης. Πώς όμως μπορείς να κρίνεις εάν ένα φλερτ είναι κάτι το οποίο ίσως χρειάζεται να αναφέρεις στ@ν παρτενέρ σου;

Φλερτ από φλερτ διαφέρει. Μιλάμε για μια θερμή προσέγγιση, για μια οριακά παρενοχλητική προσέγγιση; Ή μήπως όλα αυτά δεν έχουν και τόση σημασία; Μήπως αυτό που έχει σημασία είναι απλώς το είδος τη σχέσης που έχεις με το ταίρι σου; Αν πρόκειται δηλαδή για μια ανοικτή σχέση τότε η αναφορά στα περαιτέρω φλερτ ίσως να είναι ανούσια, αλλά και καλύτερα αποδεκτή από τον άνθρωπο που έχουμε απέναντί μας. Τι κάνουμε όμως σε μια μονογαμική σχέση αποκλειστικότητας;

Εκεί μπαίνουν στο παιχνίδι η καλή επικοινωνία, η εμπιστοσύνη κι οι ανασφάλειες του καθενός από εμάς. Όσο περισσότερες οι ανασφάλειες και λιγότερη η εμπιστοσύνη κι η επικοινωνία, τόσο μεγαλύτερες κι οι πιθανότητες δημιουργίας παρεξηγήσεων, εκρήξεων ζήλιας κι επικών  καυγάδων. Άλλωστε όπως λένε κι οι ψυχολόγοι, ένας χωρισμός είναι ένας μικρός θάνατος, επομένως το άτομο καθαρά για αυτοπροστασία φοβάται ότι θα χάσει τον άλλον κι εκδηλώνει ζήλεια για να παίρνει συνεχή επιβεβαίωση.

Όσοι λένε επίσης πως με το να μιλάμε για τέτοια θέματα «δίνουμε δικαιώματα», ζούνε στο δικό τους συννεφάκι. Το να αναφερθούμε σε πιθανό φλερτ από τρίτο πρόσωπο προς εμάς, δεν είναι απαραίτητα αφορμή για να αρχίσει ο άνθρωπός μας να μας αμφισβητεί. Όμως, στην προκειμένη περίπτωση υπάρχει κι ένα «αλλά». «Αλλά», γιατί αν αναφερόμαστε σε τρίτα πρόσωπα με σκοπό να τσιγκλήσουμε το ταίρι μας και να προκαλέσουμε αντιδράσεις ζήλειας για να ικανοποιήσουμε το εγώ μας, τότε αλλάζουν τα πράγματα. Οπότε, έχει να κάνει λοιπόν και με τον τρόπο που αναφερόμαστε στο συμβάν.

Όπως και να έχει όμως, δεν αποτελεί υγιή αντίδραση, λύση και συμπεριφορά, να αποφεύγεις να μιλάς για τέτοια θέματα, γιατί φοβάσαι την αντίδραση τ@ συντρόφου σου. Σε μια σχέση, πρέπει να νιώθουμε ασφάλεια να εκφράσουμε ό,τι μας απασχολεί ή ό,τι επιθυμούμε να μοιραστούμε, χωρίς να φοβόμαστε την κρίση ή τις έντονες αντιδράσεις των άλλων. Κι αν αυτό συμβαίνει επανηλλειμένα, τότε μάλλον πρέπει να ψαχτούμε περισσότερο μέσα μας και να αναλογιστούμε αν αυτή η σχέση μας κάνει καλό κι είναι αυτό που θέλουμε.