Το «σ’ αγαπώ» πρέπει να το λες και να το νιώθεις

Πολλοί οι τρόποι να εκδηλώσει κανείς την αγάπη του, τον έρωτά του, και γενικότερα τα συναισθήματά του. Άλλοι επιλέγουν να τα εκφράζουν μετά μουσικής, αφιερώνοντας στο ενδιαφερόμενο πρόσωπο ζουζουνιάρικα τραγουδάκια, ή σε περίπτωση που είναι καλλιτέχνης –ακόμα καλύτερα– θα γράψει ένα ξεχωριστό κομμάτι κομμένο και ραμμένο για την περίσταση. Σε άλλους πάλι αρέσει να αγοράζουν δώρα στα αγαπημένα τους άτομα, δείχνοντας έτσι ότι τους σκέφτονται. Άλλοι όμως ακόμα πιο ρομαντικοί δεν αρκούνται στα απλά, ετοιμάζουν ολόκληρες υπερπαραγωγές για να δείξουν την αγάπη τους, ανάβουν κεριά, βάζουν χαλαρωτική μουσικούλα, ροδοπέταλα στο χώρο, αρώματα παντού.

Ωραίες κι αυτές οι εκδηλώσεις αγάπης αλλά τίποτα δε συγκρίνεται με το απλό «σ’αγαπώ», να το λες και να συμφωνεί όλο σου το σώμα, να το ακούς και να ‘ναι σαν ακούς το πιο ωραίο τραγούδι. Μόνο όμορφες στιγμές μπορείς να σκεφτείς γι’ αυτή τη φράση -κι ας λένε πως η αγάπη είναι θύελλα.

Πότε όμως το λες το «σ’αγαπώ»; Υπάρχει άραγε κατάλληλη μέρα, ώρα και στιγμή; Ποτέ και για τίποτα δεν υπάρχει κατάλληλη στιγμή, όσο πιο απλό, τόσο πιο αληθινό. Το να προσπαθούμε να φτιάξουμε την τέλεια στιγμή είναι άδικος κόπος, μιας και στα οργανωμένα πάντα κάτι πάει στραβά, όλοι το γνωρίζουμε αυτό.

Μην κάνεις πολλές προετοιμασίες, πες το το πρωί που θα κοιμάται στην αγκαλιά σου, ξύπνα τον άνθρωπό σου με φιλιά και χάδια και ψιθύρισέ του το στ’ αυτί. Πες το καθώς περπατάτε πλάι στη θάλασσα μια καλοκαιρινή νύχτα. Θα στο πει όταν ξαπλώσετε στην παραλία και χαζεύετε την αυγουστιάτικη πανσέληνο. Θα στο πει για καληνύχτα μετά από μια υπέροχη μέρα μαζί σου.

Καμία σημασία δεν έχει πόσο καιρό είστε μαζί με έναν άνθρωπο ώστε να του πεις ότι τον αγαπάς. Εντάξει, δε θα το πεις απ’ την πρώτη μέρα ενώ καλά-καλά δεν ξέρεις ακόμα το όνομά του, είναι φύσει αδύνατο να αγαπήσεις κατευθείαν έναν άνθρωπο. Γενικότερα η αγάπη έρχεται όταν πλέον είσαι σε θέση να γνωρίζεις τον άλλο, να έχετε περάσει κάποιες στιγμές μαζί. Ωστόσο αυτό δεν προϋποθέτει συγκεκριμένο διάστημα ημερών, μηνών ή χρόνων σχέσης. Όταν το νιώσεις, το λες. Και θα νιώσεις έτοιμος όταν αισθανθείς την ασφάλεια στο αγαπημένο σου πρόσωπο.

Και φτάνουμε στο σημείο που το νιώθουμε κι οι δύο αλλά κανένας δεν τολμά να το ξεστομίσει. «Κι αν δε νιώθει το ίδιο; Αν νομίζει πως είναι πολύ νωρίς; Αν φοβάται; Τι να κάνω; Μήπως να περιμένω να το πει;». Και γιατί να περιμένεις να στο πει; Μάθαμε όλοι να περιμένουμε απ’ τους άλλους, εμείς μην τυχόν και κουνηθούμε απ’ την αναπαυτική μας πολυθρόνα και τολμήσουμε τίποτα, όχι, θα κάτσουμε εκεί να παρακολουθούμε τη ζωή μας σαν ταινία με τους άλλους πρωταγωνιστές. Στοπ.

Ποιος μίλησε για αγώνα δρόμου ή για στοίχημα που όποιος το πει πρώτος χάνει; Δεν είναι αγώνας ταχύτητας η αγάπη, αν τη νιώσεις, δεν αφήνεις την ευκαιρία να χαθεί, την εκφράζεις. Η αγάπη δεν τρόμαξε ποτέ κανέναν. Έχω ακούσει για υψοφοβία, για αγοραφοβία, αλλά για «σαγαπωφοβία» ποτέ των ποτών. Κι ακόμα κι αν κάποιος θεωρεί πως είναι αγώνας, μόνο κερδισμένοι μπορούν να υπάρξουν σ’ αυτόν τον αγώνα, κανείς δεν έχασε στην αγάπη.

Το «σ’ αγαπώ», που όταν το ακούς νιώθεις πιο αισιόδοξος, πιο δυνατός, πιο χρήσιμος, κι όλα αυτά γιατί; Γιατί απλά σ’ αγαπάει κι αγαπάς κι εσύ. Τι όμορφο συναίσθημα, τι υπέροχη φράση. Κι όμως πολλά μπορεί να κάνει ένα «σ’ αγαπώ», δύο λέξεις που δεν αντέχουν χωριστά, ενώνονται και γίνονται ένα με μια απλή απόστροφο. Έτσι ακριβώς συμβαίνει και με τους ερωτευμένους.