Όλα είναι πιο ωραία τη νύχτα

Όλα είναι πιο όμορφα τη νύχτα. Σε περιβάλλει μια ηρεμία. Μια γαλήνη αλλιώτικη, από αυτές που ξέρουν ότι δε χρειάζεται να κάνουν φασαρία για να τις ακούσεις. Είσαι ανενόχλητος· απ’ τη βαβούρα του κόσμου που μιλάει ασταμάτητα, απ’ τις απαιτήσεις του, τις εξαντλημένες προσδοκίες του. Είσαι ελεύθερος γιατί η πλειοψηφία έχει φροντίσει να κοιμηθεί από νωρίς, χάνοντας καθημερινά τη μαγεία που μπορεί να του προσφέρει η νύχτα και το σκοτάδι της.

Μαγεία είναι -γιατί ο μόνος που μπορεί κι επιτρέπεται να έχει απαιτήσεις από σένα, είναι ο ίδιος σου ο εαυτός. Κανένας άλλος. Κάθεσαι και τα λες με τον εαυτό σου. Τον βρίσκεις, τον χάνεις, τον σπας σε χίλια κομμάτια, τον τσαλακώνεις, τον εμπνέεις, τον μαθαίνεις, τον μεγαλώνεις, τον ωριμάζεις.

Η νύχτα κάθε φορά θα κάνει το κουμάντο της. Και θα φροντίσει να σε φέρει αντιμέτωπο με τα ίδια σου τα όνειρα, τα λάθη, τα πιστεύω σου και πράγματα άσχημα, από αυτά που είτε δε θα θέλεις να θυμάσαι είτε κάθε φορά σου γίνεται ολοένα και πιο ξεκάθαρο ότι έχεις μετανιώσει.

Σου δείχνει την αλήθεια κατάματα, σου δείχνει το πραγματικό σου είναι. Δε χωνεύει τις μάσκες· ούτε στο πρόσωπό σου ούτε στα συναισθήματά σου. Δε γνωρίζει την έννοια του καμουφλάζ κι ας προσπαθείς ολημερίς να της το εξηγήσεις, ή να της το περάσεις σαν κάτι αποδεκτό, ή κάτι με το οποίο είσαι κι εσύ ο ίδιος χαρούμενος. Δεν είσαι. Και το ξέρεις. Κι η νύχτα το ξέρει. Και θα στο δείξει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.

Κι αυτό είναι που θα την κάνει πιο αγαπητή στα μάτια σου, αν κάτσεις πραγματικά να ακούσεις και να δεις αυτά που θα σου πει. Κι ας σε βάλει να τρώγεσαι με τον ίδιο σου τον εαυτό. Κι ας σε κάνει να τρέχεις ξημερώματα στους δρόμους γιατί πλέον καταλαβαίνεις και αυτά που πλέον κατανοείς πρέπει να τα πεις σε αυτό το συγκεκριμένο «κάπου» που αγαπάς. Θα σε κάνει τρελό. Θα σε κάνει να νομίζεις ότι χάνεις τη λογική σου. Και θα τη χάσεις. Μα τότε είναι που θα βλέπεις πιο καθαρά από ποτέ.

Θα τα βλέπεις όλα πιο καθαρά όταν η τρέλα σου η ίδια σου δίνει δύναμη, σε κάνει να στέκεσαι στα πόδια σου. Θα σε κάνει πιο ευτυχισμένο όταν αποκτήσεις αυτή την παρορμητικότητα που σε προκαλεί να μην τα πολυσκέφτεσαι τα πράγματα. Θα σε κάνει πιο ελεύθερο όταν δεις ότι η ζωή σου δεν μπορεί να μπει σε κουτάκια που πρέπει να τα ανοίγεις και να τη ζεις μόνο σε αυτό το «λογικό» κάτι που λέγεται μέρα. Δεν είναι όλα για τη μέρα. Κι αυτή η ελευθερία που σου λέω δεν της αρμόζει αυτό το ημερήσιο κουτί.

Κι αυτό θα το καταλάβεις όταν ζήσεις και τη νύχτα. Με μια βόλτα με το αμάξι, με ένα παγωτό ή σοκολάτα δίπλα στη θάλασσα, ή όταν μείνεις ξάγρυπνος και δεις απέναντί σου τον ήλιο να βγαίνει. Τότε θα καταλάβεις ότι τόσα χρόνια κοιμάσαι και δε δίνεις σημασία στο ίδιο σου τον εαυτό -του αφήνεις τα όνειρα κι αυτά που έχει να αντιμετωπίσει για αργότερα. Ή μάλλον καλύτερα, για αύριο· και κάπως έτσι ξυπνάς μια μέρα κι αναρωτιέσαι τι έγινες και τι απέγιναν όλα. Κι αν δε με πιστεύεις δες το μόνος σου καθημερινά πως τη περισσότερη διάρκεια της ημέρας είσαι στον αυτόματο πιλότο. Κι ο εαυτός σου πάντα στη δεύτερη μοίρα.

Όλα είναι πιο ωραία τη νύχτα. Κι αν δεν είσαι το ξενυχτιού μην αγχώνεσαι. Κανόνισέ τα όπως σε βολεύουν. Μα δώσε στη νύχτα πού και πού την ευκαιρία της να σου μάθει κάτι. Αφιέρωσέ τη σε κάτι ή κάποιον που αγαπάς· θα ξυπνήσεις αργά, αυτό είναι σίγουρο. Μα αυτή τη φορά θα έχεις ξυπνήσει αλλιώς. Πιο γεμάτος. Πιο καθαρά. Πιο χαρούμενα.

Και κυρίως, πιο ελεύθερα.