Γιατί όταν τρώμε με φίλους δεν έχουμε stop;

Οι διατροφικές μας συνήθειες αλλάζουν ανάλογα με την ψυχολογία μας και τα άτομα που έχουμε γύρω μας κατά τη διάρκεια του γεύματος.  Πολλές φορές τρώμε περισσότερη ποσότητα φαγητού από βαρεμάρα, άγχος, χαρά και λύπη αφού το φαγητό είναι ένα μέσο που έχει την ικανότητα να μας προσφέρει ικανοποίηση και ευχαρίστηση. Γιατί όμως τρώμε περισσότερο όταν είμαστε με παρέα; Αφού περνάμε ούτως ή άλλως καλά και δεν έχουμε κάποιο κενό να καλύψουμε στην προκειμένη περίπτωση;

Ένα μέρος του εγκεφάλου μας ενεργοποιείται κάθε φορά που απολαμβάνουμε κάτι, ενεργοποιώντας έτσι τον μηχανισμό της επιβράβευσης. Ορμόνες όπως η ωκυτοκίνη αναλαμβάνουν δράση και μας κάνουν χαρούμενους. Μερικές καταστάσεις που ενεργοποιούν τον μηχανισμό επιβράβευσης είναι το να τρώμε, το να είμαστε με φίλους, το να κάνουμε σεξ ή το να καπνίζουμε. Επομένως μπορείτε να φανταστείτε τι γίνεται όταν ενεργοποιείται από δύο ή και περισσότερους παράγοντες συγχρόνως.

Τρώγοντας με φίλους ο μηχανισμός της επιβράβευσης γίνεται πιο έντονος  αφού δεν απολαμβάνουμε μόνο το καλό φαγητό αλλά και την ευχάριστη παρέα των αγαπημένων μας προσώπων. Όσο περισσότερο είμαστε δεμένοι με τα άτομα που τρώμε μαζί, τόσο περισσότερο τείνουν να αυξάνονται και οι μερίδες των φαγητών που καταναλώνουμε, σύμφωνα με έρευνα της Ruddock που έλαβε χώρα στο Πανεπιστήμιο του Μπερμινχαμ.

Πόσες φορές μετά από οικογενειακό τραπέζι ή σε ταβέρνα με φίλους φάγαμε τόσο πολύ σε σημείο να μη χωράμε στα ρούχα που βάλαμε το ίδιο βράδυ; Αρχικά γνωρίζουμε μέσα από έρευνες ότι όταν είμαστε απασχολημένοι σε συζητήσεις τότε αυξάνεται η ποσότητα φαγητού που λαμβάνουμε αφού συνήθως διαρκούν τα γεύματα περισσότερη ώρα. Έχοντας μπροστά μας το πιάτο μας ή τους διάφορους μεζέδες μπορούμε να μπούμε στον πειρασμό να φάμε λίγο ακόμη, απορροφημένοι στις συζητήσεις, τα γέλια και τη μουσική.

Σε μια έρευνα του 2006 από την Patricia Plinner χωρίστηκαν οι 132 συμμετέχοντες σε τρεις ομάδες για να φάνε μπισκότα, πρώτα μέσα σε 12 λεπτά και ύστερα μέσα σε 36 λεπτά. Στην πρώτη ομάδα οι συμμετέχοντες έπρεπε να τα φάνε μόνοι, στη δεύτερη ομάδα έπρεπε να τα φάνε σε ομάδες δύο ατόμων και στην τρίτη ομάδα έπρεπε να τα φάνε σε ομάδες τεσσάρων ατόμων. Τα αποτελέσματα της έρευνας ήταν ότι όσο περισσότερο χρόνο είχαν τόσα περισσότερα μπισκότα έτρωγαν ενώ ο αριθμός των ατόμων σε κάθε ομάδα φαίνεται να μην έχει θετική συσχέτιση με την ποσότητα κατανάλωσης μπισκότων.

Εκτός αυτού, όταν δεν είμαστε συγκεντρωμένοι στο φαγητό ο εγκέφαλός μας αδυνατεί να αναγνωρίσει το αίσθημα της πείνας ή του κορεσμού. Είναι κι αυτός ένας από τους λόγους που οι διαιτολόγοι λέμε στους ασθενείς να μην τρώνε μπροστά στην τηλεόραση ή κρατώντας το τηλέφωνό τους. Το να συζητάμε με την παρέα μας ή να απολαμβάνουμε τη μουσική σε μια ταβέρνα μπορεί επίσης να μας κάνει να ξεχάσουμε πόσο φαγητό βάλαμε στο πιάτο μας και να βάλουμε λίγο ακόμη.

Επιπλέον, όταν τρώμε με παρέα συνήθως καταναλώνουμε και αλκοόλ. Το αλκοόλ είναι γνωστό ότι μας αποσπά την προσοχή, μειώνει τον αυτοέλεγχο και μάς χαλαρώνει κάνοντάς μας πιο παρορμητικούς και λιγότερο συγκεντρωμένους στα σήματα που μας δίνει ο οργανισμός μας. Εκτός του ότι είναι συνήθως θερμιδικές βόμβες από μόνα τους τα αλκοολούχα ποτά, μας κάνουν να τρώμε και περισσότερη ποσότητα φαγητού. Αν αυτό που πίνουμε είναι κρασί, τότε συνήθως θέλουμε να το συνδυάσουμε με κάτι λιπαρό όπως είναι το τυρί, το κόκκινο κρέας και οι ξηροί καρποί.

Και τώρα τι κάνουμε; Να σταματήσουμε να τρώμε με παρέα;  Όχι βέβαια, κανείς δε χρειάζεται να στερηθεί τις τόσο όμορφες στιγμές και αναμνήσεις γύρω από ένα τραπέζι με φίλους. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να τρώμε αργά, να παραγγέλνουμε ακριβώς όσες μερίδες χρειάζεται να φάμε και να μην το παρακάνουμε με το αλκοόλ. Το ποιοτικό φαγητό και η καλή παρέα είναι μερικές από τις αθώες χαρές της ζωής, ας μη χαλάμε τα βράδια μας έχοντας στομαχόπονο και τύψεις.