Δεν θ’ ακούσουμε ποτέ τον εαυτό μας να λέει: «Πόσο μετάνιωσα που έκανα προπόνηση!». Σίγουρα όμως θα τον ακούσουμε να λέει ξανά και ξανά: «Έλα πάμε, το’ χουμε! Άλλος ένα γύρος και τελείωσε! Μην ξεχνάς ν’ αναπνέεις!». Αυτή η συνεχόμενα εξελισσόμενη αυτό-σχέση που χτίζεται είναι το κάτι άλλο. Αντιλαμβανόμαστε την αξία της ακόμη περισσότερο, κάθε φορά που φτάνει στο τέλος της. Αφουγκραζόμαστε τον απόηχο εκείνης της φανταστικής ευεξίας που νιώθουμε λεπτά αργότερα κι ανασαίνουμε αλλιώς. Σκεφτείτε τώρα πώς ανυψώνεται όλο αυτό το συναίσθημα όταν συνδυάζεται, μοιράζεται κι επικοινωνείται και με κάποιον άλλον.
Πολλοί είναι εκείνοι που προτιμούν τις μοναχικές προπονήσεις και πολύ καλά κάνουν. Υπάρχουν όμως κι αυτοί που εκμεταλλευόμενοι την ευκαιρία να εξασκούν ένα πιο ομαδικό πνεύμα, συμπεριλαμβάνουν στην καθημερινότητά τους ομαδικές προπονήσεις αποτελούμενες από δύο ή και περισσότερα άτομα. Η μοναδικότητα της body to body άσκησης διαφαίνεται απ’ τα οφέλη που είναι πολλαπλά κι έχουν ως παρονομαστή την αμοιβαία στήριξη.
Μια ομαδική προπόνηση μπορεί να περιέχει δύο ή και τρία προγράμματα. Στα διαλείμματα μεταξύ της εναλλαγής του ενός απ’ το άλλο, δημιουργείται και διατίθεται χρόνος για συζήτηση, χαλάρωση, χαβαλέ, διορθώσεις κι όλα αυτά μαζί συντελούν στον εκ νέου μηδενισμό και συνάμα ντοπάρισμα για το επόμενο workout. Οι συναθλητές ξεχνούν ότι έχουν ήδη λιώσει 10-15’ και κοινός σκοπός τους είναι να βγει κι αυτό που ακολουθεί με την ίδια όρεξη και χαρά. Η κόπωση όμως αυτή, αποκτά άλλη απόχρωση. Από εκείνες τις μπερδεμένες που δεν μπορείς να προσδιορίσεις αλλά κατά βάθος είναι πολύ ξεχωριστές.
Όταν προπονούνται δύο μαζί, τότε γίνεται διπλό καλό. Μπορεί να μη φαίνεται εξ αρχής, αλλά σίγουρα γίνεται αντιληπτό μέρα με τη μέρα. Η προσμονή που γεννιέται για μια ομαδική προπόνηση είναι ασύγκριτη. Αλλιώς ξημερώνει η μέρα κι αλλιώς βλέπουμε τον εαυτό μας στον καθρέπτη. Περιμένουμε πώς και πώς να βρεθούμε με το workout buddy μας και ν’ ανταλλάξουμε ιδέες για προπονήσεις. Έτσι κάπως ξεκινά και καταλήγει να ιδρύεται μια ουσιαστική σχέση που οι ιδέες για προγράμματα άθλησης είναι μόνο η αρχή.
Τι να πρωτοπούμε για το τι προσφέρει μια τέτοιου είδους σχέση. Να ξεκινήσουμε με το ότι ο ένας ανεβάζει τον άλλον ασταμάτητα. Τα επίπεδα της ενσυναίσθησης αυξάνονται και μπορεί η κακή μέρα του ενός να γίνει κακή και για τον άλλον, μα κάνοντας προπόνηση, όλα τ’ αρνητικά μεταμορφώνονται, μ’ ένα μαγικό τρόπο, σ’ ευκαιρίες. Το τέμπο που κρατιέται, ο συντονισμός που επιτυγχάνεται, η προστατευτική βλεμματική επαφή του ενός με/και για τον άλλον, οι πειραχτικές διορθώσεις για χαζοκλεψίματα είναι λίγα από αυτά που λαμβάνουν χώρα στη διάρκεια μιας αληθινής προπόνησης. Και λέγοντας αληθινής, εννοούμε εκείνης που νιώθεις 100% στο πετσί σου, χωρίς καμία έκπτωση έντασης και συναισθήματος.
Το ν’ αφηνόμαστε σε μια τέτοια αμοιβαία συνάθληση και να είμαστε ο εαυτός μας είναι δύο συστατικά που δημιουργούν ένα κλίμα απελευθέρωσης. Το να μην κομπλάρουμε για τα κιλά μας, είτε αυτά είναι παραπανίσια ή λιγότερα απ’ το κανονικό είναι επίσης μια συνθήκη που προστατεύει και σέβεται την ελευθερία μας. Τα λάθη που συγχωρούνται εναλλάξ κι αμφίδρομα κι οι επαναλήψεις που γίνονται με σκοπό αυτά να ελαχιστοποιηθούν στις επόμενες φορές είναι μια λυτρωτική διαδικασία που αφορά συλλογική επιτυχία και σθένος. Δεν δουλεύεται το εγώ αλλά το εμείς. Δεν εξυψώνεται το «δες τι κατάφερα!» αλλά το «μπράβο μας που τα καταφέραμε!».
Η πιο ενδιαφέρουσα πλευρά του να προπονείσαι με δικό σου άνθρωπο είναι αυτή της ελεύθερης, ακούσιας κι εκούσιας, άτακτης και πλήρως ακανόνιστης κι εντελώς δωρεάν ψυχοθεραπείας που προσφέρει ο ένας στον άλλον. Η επανάσταση των ορμονών που κάνει την εμφάνισή της σε κάθε προπόνηση, ωθεί τους συναθλητές να θέλουν να μοιραστούν τα μυστικά τους, τους φόβους τους, τις επιθυμίες τους, τ‘ απωθημένα τους. Ακόμη κι αν δε πετύχουμε να τελέσουμε την προπόνηση έτσι όπως την είχαμε σχεδιάσει, θα βρεθεί τρόπος να μετατραπεί το αθλητικό ραντεβού σε απρόσμενο καφέ ή και τσάρκα στο πουθενά.
Λέγεται πως οι διακοπές με ιστιοπλοϊκό, για να πετύχουν, προϋποθέτουν καλή και προσαρμοστική παρέα που δεν προκαλεί αναστατώσεις. Αυτά είναι και τα δεδομένα για μια δυνατή και long-lasting συνάθληση. Δεν είναι ούτε τα εξαρτήματα, ούτε τα όργανα, ούτε τα ρούχα και τα trendy outfits. Είναι εκείνο το συναίσθημα που ενώνει, εκείνο το μέτρημα που τονώνει, εκείνη η τεράστια προσπάθεια που εξιτάρει και τελικώς εκείνο το χαμόγελο ικανοποίησης που αφορά και τους δύο κι έχει εν τέλει να κάνει με την καθημερινή και ξεχωριστή εικόνα που χτίζει ο ένας για τον άλλον αλλά κι ο καθένας για τον εαυτό του.
Είναι χαράς έργο να συνδυάζονται τα πρωινά μας μ’ αυτήν την έμπρακτη προσπάθεια και συνέπεια που συμβάλλει στην παραμέριση της βαρεμάρας, στην εξάλειψη της κακής διάθεσης, στη σταθεροποίηση των ερωτικών σκαμπανεβάσματων και τελικά στην μετατροπή της έναρξης της καθημερινής ρουτίνας σε κάτι όμορφο και συνάμα υπαρκτό. Σ’ αυτό που λέγεται προπόνηση ζωής και συμπεριλαμβάνει όλους τους μύες, τα κόκαλα, τη στάση σώματος αλλά κυρίως το μυαλό, την καρδιά και την ψυχή.
Η προπονητική συνύπαρξη είναι μια σχέση εν εξελίξει. Έχει σήμα κατατεθέν κι αναβοσβήνει με Νέον φωτάκι εντός κι εκτός μας. Το χειροποίητο και καταϊδρωμένο τείχος που σηκώνεται γύρω απ’ τα μέλη της, λειτουργεί σαν προστατευτική ασπίδα κι είναι αδιαπέραστο. Whatever happens in the workout, stays in the workout.
Είναι καλύτερα όταν είναι δύο. Το δύο είναι καλύτερο απ’ το ένα. Το δύο έχει προοπτικές. Το δύο ορίζει το 1+1. Χρειάζονται δύο για το «μπορείς» και το «θα τα καταφέρεις». Σε μια προπόνηση των δύο, το 2 παύει να είναι αριθμός και μετατρέπεται σε εν κινήσει «κατεστημένο».
Αφιερωμένο
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Τιτή Μητσοπούλου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
