Οι τάσεις της μόδας πάνε κι έρχονται, ξεκινά νέα εποχή, αλλάζει το στιλ στην εμφάνιση. Όμως, όσο πίσω κι αν πάμε στον χρόνο, όσοι αιώνες κι αν περάσουν, όσα κι αν αλλάζουν στο τι πιστεύουν η κοινωνία κι οι άνθρωποι ότι είναι όμορφο, ένα είναι το σημείο αναφοράς που δεν έχει αλλάξει.
Από τα βάθη της ιστορίας, από πραγματικά στοιχεία μέχρι και σε παραμύθια, μύθους και θρύλους όλων των κουλτούρων, όποια περίοδο και να εξετάσουμε, όσες διαφορές και να υπήρχαν στη μόδα της ένδυσης, στις συνήθειες και στις νόρμες, ένας είναι ο κοινός παρανομαστής για το τι αποτελεί όμορφο, εξωτικό αλλά και μυστηριώδες: τα μακριά μαλλιά, που ήταν, είναι και πάντα θα είναι γοητεία. Κι αυτό το ξέρει κι η Ανάπλασις καλά.
Με μια σύντομη ανθρωπολογική ανάλυση, κάνοντας αναφορά σε στοιχεία μελετών της εξελικτικής βιολογίας –που μελετά, σε κάποια από τις θεωρίες του Δαρβίνου, την περίπτωση τα μακριά μαλλιά να αποτελούσαν ένα υποπροϊόν δευτερεύουσας φυσικής επιλογής– θα μας δείξει ότι μια υγιής και γυαλιστερή κόμη που έφτανε κάτω από το ύψος των ώμων μιας γυναίκας σηματοδοτούσε νεότητα, υγεία και γονιμότητα, σε μια εποχή που η διαιώνιση του είδους κι η ικανότητα τεκνοποίησης ήταν πρωταρχικά κριτήρια κατά την επιλογή συντρόφου.
Περνώντας τα χρόνια, οι αιώνες κι οι χιλιετίες, άρχισαν οι άνθρωποι να δημιουργούν κοινωνίες, πολιτισμοί ξεκίνησαν να σχηματίζονται, και κουλτούρες πήραν μορφή. Μέσα σε όλες σχεδόν αυτές τις κοινωνίες και στον τρόπο ζωής τους, ενσωματώθηκαν κάποιοι κανόνες που αφορούσαν τα μαλλιά, τόσο για τις γυναίκες όσο και για τους άνδρες. Και μαζί με την εξέλιξη της γλώσσας και του πνεύματος, εξελίχθηκαν κι οι λόγοι που οι πολιτισμένοι λαοί επέλεγαν ένα φυσικό κι όχι επίκτητο fashion statement για να φαίνεται το status quo τους.
Έτσι, από γονιμότητα και δυνατότητα αναπαραγωγής στο γυναικείο φύλο, άρχισαν να έχουν σημασία τα μακριά μαλλιά και για τους άνδρες. Στην αρχαία Ελλάδα, τα μακριά μαλλιά στους άνδρες αποτελούσαν σύμβολο υψηλού κοινωνικού στάτους, καθώς προφανώς η μακριά και περιποιημένη κόμη άρμοζε σε άρχοντες, πλούσιους και δυνατούς πολίτες, ενώ τα κοντά μαλλιά, ή και ξυρισμένα κεφάλια, ταίριαζαν στους δούλους. Αυτό συνέβαινε κυρίως για λόγους υγιεινής, καθώς η δυνατότητα τακτικών μπάνιων και καθαριότητας δεν ήταν πολυτέλεια που είχαν οι δούλοι. Απεικονίζονται κι οι αρχαίοι Θεοί, όπως ο Δίας ή ο Ποσειδώνας, με μακριά, κυματιστά και περιποιημένα μαλλιά. Επιπλέον, σε πολλές αναφορές αρχαίων ιστορικών, περιγράφεται η προτίμηση των στρατιωτών στο ίδιο στιλ. Και φυσικά, τα μακριά μαλλιά στις γυναίκες της εποχής αποτελούσε σημάδι πλούτου, ευγένειας, ελευθερίας, ποιότητας και καλής ανατροφής.
Σε αρχαίες αιγυπτιακές γραφές, όπως κι ελληνικές, κι εν συνεχεία ρωμαϊκές, σύμφωνα με ιστορικούς της εποχής που κατέγραφαν τις συνήθειες των βασιλιάδων και βασιλισσών των αιώνων αυτών στους πολιτισμούς της Μεσογείου, ειδικά σχετικά με την προσωπική κι αισθητική περιποίηση, συναντάμε συνταγές για όμορφα, δυνατά μαλλιά. Βασικά συστατικά, κοινά στις περισσότερες απ’ αυτές τις διαχρονικές συνταγές ομορφιάς, είναι το κερί μέλισσας, το μέλι, το ελαιόλαδο κι η αλόη, φυσικά συστατικά που χρησιμοποιούνται και στο Έλαιο Μαλλιών RPNZL της Ανάπλασις. Πλούσιο σε θρεπτικά για τα μαλλιά συστατικά, όπως καστορέλαιο, αλόη, και βιταμίνες E & D, έχουμε στα χέρια μας σχεδόν την ίδια συνταγή που χρησιμοποιούσαν οι σύγχρονοι του βασιλιά Μίνωα και της Κλεοπάτρας.
Κατά τον Μεσαίωνα και την Αναγέννηση, παρέμεινε η θελκτικότητα των μακριών μαλλιών το ίδιο έντονη, μιας και πλέον, πέρα από βασιλείς κι ευγενείς, συνδυαζόταν και με το πνεύμα, τη σοφία, τον μυστικισμό και το καλλιτεχνικό στοιχείο -των βαθιά σκεπτόμενων ανθρώπων που ζούσαν για τις γνώσεις και την τέχνη τους, την επανάσταση του πνεύματος και της σκέψης. Πράγμα που, μέσα σε εποχές αναστάτωσης και πολιτικών αναταραχών, τουλάχιστον για τους άνδρες, έγινε λόγος εκδίωξης κι αποπομπής. Κι όσο οι άνδρες έκοβαν τις μακριές τους κοτσίδες στο όνομα της ασφάλειας, οι γυναίκες τράβηξαν προς το άλλο άκρο –όσο πιο μακριά, τόσο πιο όμορφα–, με πολλές γυναίκες να αφήνουν τις άκρες των μαλλιών τους να αγγίζουν ακόμα και το έδαφος.
Από τους θρύλους των Αρθούριων Ιπποτών της Στρογγυλής Τραπέζης με την Γκουένεβιρ, τη θεά Αφροδίτη και την Περσεφόνη, την Οφηλία του Shakespeare, και της πρώτης –ιστορικά– φεμινίστριας, Λαίδης Γκοντάιβα, μέχρι και τη Ραπουνζέλ των Αδελφών Γριμ, το οποίο αποτέλεσε έμπνευση για το όνομα του λαδιού RPNZL της Ανάπλασις, όσο πιο μακριά τα μαλλιά, τόσο πιο ποθητή κι ελκυστική η γυναίκα που τα κουβαλά.
Fast forward στον 20ο αιώνα, στις δεκαετίες ’60, ’70, ’80 και ’90. Από τα «παιδιά των λουλουδιών» μέχρι τους ροκάδες και τους alternative των 90s rock bands, τα μακριά μαλλιά στους άνδρες έγιναν σύμβολο επανάστασης ενάντια στο κατεστημένο, άρνηση συμμόρφωσης για τους έφηβους και κραυγαλέα δήλωση ενάντια στον επιβαλλόμενο καθωσπρεπισμό ενός κοντοκουρεμένου «καλού παιδιού» ενώ παρέμεινε πάντα ένα από τα πιο ελκυστικά χαρακτηριστικά μιας γυναίκας.
Και φτάνοντας στο σήμερα, όσα κι αν έχουν αλλάξει, όσες μόδες κι όσα trends κι αν έχουν περάσει –ευτυχώς!– ανεπιστρεπτί, τα μακριά μαλλιά παραμένουν γοητεία. Κακά τα ψέματα, κι ας μην είχαν καμία γνώση πέρα από το ίδιο το ένστικτό τους, κάτι ήξεραν οι πρώτοι homo sapiens κι οι αρχαίοι πολιτισμοί. Σύγχρονες έρευνες ψυχολογίας και νευροψυχολογίας το επιβεβαιώνουν· οι πρώτες εντυπώσεις είναι αυτές που καθορίζουν ως ένα σημείο την εξέλιξη της κάθε νέας γνωριμίας. Κι από τα πρώτα πράγματα που κάποιος βλέπει, είναι αδιαμφισβήτητα τα μαλλιά. Υποσυνείδητα, λοιπόν, πάντα θα επιλέγουμε τα μακριά μαλλιά.
Γιατί όλα όσα συμβολίζουν –καλλιτεχνική ψυχή, ομορφιά, επανάσταση, πνεύμα, σοφία, μυστικισμό, ελευθερία, και γοητεία– είναι όλα όσα είμαστε.
