Πολλοί εκεί έξω είναι ελεύθεροι, λίγοι όμως είναι όντως ελεύθεροι από επιλογή. Εκείνοι που συνειδητά προτίμησαν να ‘ναι κυρίαρχοι του εαυτού και της ζωής τους, παρά εγκλωβισμένοι σε μια επιφανειακή σχέση, σε μια μοναξιά για δύο, που θα έκαναν τα πάντα για να τελειώσει.
Το συνηθισμένο σενάριο τους θέλει να πληγώθηκαν στο παρελθόν, να πέρασαν μία δύσκολη σχέση ή να χώρισαν άσχημα κι έτσι να μη θέλουν να ξαναζήσουν κάτι παρόμοιο. Μια μορφή αυτοάμυνας, αυτοεκτίμησης κι αυτοπροστασίας, δηλαδή.
Στην πραγματικότητα, οι singles από επιλογή δε θα αναλωθούν σε σχέσεις ανούσιες, κενές, δε θα μπλέξουν σε κάτι που δεν τους ξετρέλανε εξ αρχής, μόνο και μόνο για να μην είναι μόνοι. Δε θα χάσουν το χρόνο τους σε ένα δέσιμο ρηχό και χλιαρό και δε θα συμπορευτούν με έναν άνθρωπο για τον οποίο δε θα έκαναν τα πάντα.
Αυτό γιατί τέτοιες σχέσεις χωρίς ουσιαστικό λόγο ύπαρξης δε σου προσφέρουν τίποτα, παρά μόνο την ικανοποίηση κάποιων ανασφαλειών και την επιβεβαίωση ότι ακόμα αρέσεις. Το να σπαταλάς το χρόνο σου και να δίνεις ευκαιρίες δεξιά κι αριστερά, μόνο και μόνο για να ανεβάσεις την αυτοπεποίθησή σου, εν τέλει περισσότερο σε κουράζει ψυχολογικά και σε αποθαρρύνει.
Παρότι φαίνονται σκληροί ρεαλιστές, καθώς θέλει θάρρος να βολευτείς στη μοναξιά σου, ίσως τελικά να είναι οι μεγαλύτεροι ονειροπόλοι κι αυτοί που φορτίζονται με υπομονή και προσδοκίες για το πραγματικά καλό που κάποτε θα ‘ρθει -αν έρθει. Μάλλον κατά βάση ρομαντικούς θα τους έλεγες παρά κυνικούς, αφού στην εποχή που η ρηχότητα στις ανθρώπινες σχέσεις θριαμβεύει, αυτοί ακόμη ελπίζουν.
Καλύτερα μόνοι, κι αυτό γιατί δεν είναι διατεθειμένοι να χαμηλώσουν τα στάνταρ τους και την αξία τους, έτσι απλά, για το χατίρι κάποιας πρόσκαιρης κατάστασης. Γιατί ψάχνουν το αληθινό κι όχι εκείνα τα υποκριτικά φιλιά χωρίς συναίσθημα και τις βόλτες με εκείνους που σε κάνουν ν’ αναρωτιέσαι γιατί πέρασαν απ’ τη ζωή σου.
Σίγουρα, γουστάρουν την ελευθερία τους. Τους αρέσει να μη δίνουν αναφορά γιατί γυρίσανε τα ξημερώματα, με ποιους βγήκαν χθες και τι ώρα θα πάνε για ύπνο. Γιατί όταν έχουν ένα ρεπό την εβδομάδα, εκείνο το Σαββατόβραδο θέλουν να το περάσουν με τους φίλους τους κι όχι να γίνουν χίλια δυο κομμάτια να προλάβουν και το ταίρι τους, που παίζει και να τους κατεβάσει μούτρα. Δε θέλουν να πηγαίνουν με το κινητό στο χέρι ακόμα και στην τουαλέτα και να εγκλωβίζονται σε κανόνες, σε «δεν» και «πρέπει», απ’ τη στιγμή που δεν τους τα εμπνέει κάποιος κι άρα δεν είναι έτοιμοι να τα τηρήσουν.
Είναι ελεύθεροι κι υπεύθυνοι αποκλειστικά για τον εαυτό τους, αποφασίζουν μόνοι τους και δρουν ως μονάδα κι αυτό τους επιτρέπει να κάνουν όσα οι ίδιοι πραγματικά θέλουν. Κι αυτό είναι υπέρ τους, γιατί είναι συνειδητοποιημένοι και γνωρίζουν πως άπαξ και μπουν σε μια σχέση δεν μπορούν να κάνουν απλά ό,τι τους καπνίσει, χωρίς να υπολογίζουν και τον άλλον.
Γιατί ξέρουν πώς είναι ο χρόνος να περνάει κι εσύ να εγκλωβίζεσαι σε καταστάσεις του τύπου «θέλω να μείνω σπίτι να αράξω, αλλά το έτερον ήμισυ έχει ρεπό σήμερα κι αν δε βγω μαζί του θα ξενερώσει», σε ζήλιες, καχυποψίες που πρέπει να διαλύσεις κι ας χρειαστεί να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας και καβγάδες που κουράζουν περισσότερο κι απ’ το να έτρεχες μαραθώνιο.
Κι όλα αυτά γιατί αν εκείνο το πρόσωπο ήταν όντως το κατάλληλο για εσένα, δε θα ένιωθες έτσι. Γιατί η σχέση που αξίζει δεν είναι φυλακή και δε σε κάνει να διψάς για ελευθερία. Γιατί οι singles από επιλογή ξέρουν τι θέλουν και κυρίως τι δε θέλουν.
Κι αν κάποιες στιγμές τους λείπει μια παρουσία στο κρεβάτι τους, ένα χάδι, μια αγκαλιά ή κάποιος να τους πειράξει, να γελάσουν και να πουν τα νέα τους, είναι φυσιολογικό, αλλά όχι αρκετά ισχυρό κίνητρο για να συμβιβαστούν με οτιδήποτε βρεθεί στο δρόμο τους.
Μαθαίνουν να είναι ευτυχισμένοι μόνοι τους, άνθρωποι ολοκληρωμένοι κι αυτοτελείς, που δεν ψάχνουν κάποιο στήριγμα να καλύψει τις αδυναμίες τους. Έτσι, όταν βρουν τον κατάλληλο, θα είναι έτοιμοι να μοιραστούν τη ζωή τους, χωρίς όμως να αναζητούν δεκανίκι.
Συντάκτης: Αθηνά Νικολετοπούλου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
