Ν' αγαπάς

Απ’ την πρώτη στιγμή που ερχόμαστε στον κόσμο λαμβάνουμε αγάπη. Η μάνα που μας γέννησε όταν μας παίρνει στην αγκαλιά της, μας αγαπάει για όλη της τη ζωή. Έπειτα λαμβάνουμε αγάπη απ’ τον πατέρα και τον οικογενειακό μας κύκλο. Μεγαλώνοντας μαθαίνουμε όχι μόνο να δεχόμαστε, αλλά και να δίνουμε αγάπη. Είναι ένα συναίσθημα που θες να το μοιραστείς για να έχει ουσία η ζωή σου.

Ανιδιοτέλεια είναι να προσφέρεις χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα. Ανιδιοτελής είναι, λοιπόν, η αγάπη που λαμβάνεις απ’ την οικογένειά σου. Δεν περιμένει κανείς να τους δώσεις κάτι σαν αντάλλαγμα. Σ’ αγαπάνε για αυτό που είσαι. Η μάνα σου σ’ αγαπάει γιατί είσαι κομμάτι της, που κουβαλούσε στην κοιλιά της για εννιά μήνες. Ο δεσμός της μάνας και του παιδιού είναι τόσο ισχυρός που δεν μπορεί να τον συγκρίνεις με κανέναν άλλον. Ο οικογενειακός μας κύκλος μας αγκαλιάζει και μας αγαπά γιατί είμαστε κομμάτι του. Ίδιο αίμα κυλάει στις φλέβες μας. Οι συγγενείς, λοιπόν, μας αγαπάνε και τους αγαπάμε. Είναι οι άνθρωποί μας, τα στηρίγματά μας κι όσο κι αν υπάρχουν φορές που δε μας αρέσουν ως χαρακτήρες, όταν μιλήσει το αίμα τα λόγια δεν έχουν αξία.

Καθώς μεγαλώνουμε, συνάπτουμε φιλικές σχέσεις. Από μικρή ηλικία αποκτούμε φίλους και τους αγαπάμε. Μοιραζόμαστε μαζί τους την καθημερινότητα, τα μυστικά μας και περνάμε όμορφες στιγμές. Νοιαζόμαστε αν είναι καλά και θέλουμε να τους βλέπουμε χαρούμενους. Είμαστε διατεθειμένοι να τρέξουμε αν μας χρειαστούν και δε λείπουμε απ’ τις λύπες ή τις χαρές τους. Μαθαίνουμε μέσα απ’ τις φιλικές σχέσεις να διαπλάθουμε το χαρακτήρας μας και να βάζουμε όρια.

Κάποιος είναι φίλος μας όταν μπροστά του μπορούμε να δράσουμε ελεύθερα σαν να είμαστε μόνοι μας. Οι πράξεις δείχνουν σε έναν φίλο μας ότι τον αγαπάμε ακόμα κι αν δεν μπορούμε να το εκφράσουμε με λόγια. Εμείς προσφέρουμε, αλλά περιμένουμε αντάλλαγμα. Αναμένουμε να πράξει το ίδιο και για εμάς σε αντίστοιχη περίπτωση. Αγαπάμε, αλλά περιμένουμε να αγαπηθούμε. Δεν είναι, όμως, σωστό. Αγαπάω σημαίνει έχω τον άλλον στην καρδιά μου χωρίς να περιμένω να μου επιστραφεί η αγάπη.

Όταν ερωτευόμαστε έναν άνθρωπο δεν ξέρουμε αν αυτός νιώθει το ίδιο. Πεταλούδες φτερουγίζουν στο στομάχι μας, η καρδιά μας χτυπάει δυνατά και γενικά τρελαινόμαστε όταν τον συναντάμε. Όταν καψουρευόμαστε δε μας νοιάζει τι κάνει ο άλλος. Απλά και μόνο τρελαινόμαστε να είμαστε μαζί του. Όταν είμαστε σε μια σχέση επίσης, ο ένας αγαπάει περισσότερο και στο τέλος αυτός που τα έδωσε όλα πληγώνεται πιο πολύ. Όταν αγαπήσεις κάποιον, ακόμα κι αν τελειώσει η σχέση κι η ζωή σας οδηγήσει σε χωριστά μονοπάτια, εσύ θα συνεχίζεις να τον αγαπάς. Θέλεις να είναι καλά κι ευτυχισμένος ακόμα κι αν δεν είστε μαζί.

Όταν κάποιος μας πληγώσει λέμε «Να αγαπήσεις χωρίς να αγαπηθείς για να νιώσεις κι εσύ τον πόνο». Δεν ξέρω αλήθεια τι είναι πιο σημαντικό, να αγαπάς ή να αγαπιέσαι. Αγαπάω σημαίνει ζω, αισθάνομαι, υπάρχω. Όταν μ’ αγαπήσουν, όμως, η ζωή αποκτά νόημα. Ο συνδυασμός είναι υπέροχος. Είναι, όμως, εξίσου υπέροχο και μόνο το να αγαπάμε κάποιον. Να είμαστε έτοιμοι να δώσουμε τα πάντα, να ρισκάρουμε κι ας χάσουμε. Γιατί έτσι είναι η ζωή ένα παιχνίδι με ζάρια. Αν δε ρισκάρεις, δεν ξέρεις τι μπορεί να γίνει.