Να 'ρθει μια μέρα που ο καρκίνος θα 'ναι απλώς ένα ζώδιο

Καρκίνος. Λέξη που σε ακινητοποιεί στο άκουσμά της. Προκαλεί πόνο, θλίψη και χαμόγελο. Μια λέξη που μπορεί να σου προκαλεί ανάμεικτα συναισθήματα. 4 Φεβρουαρίου, Παγκόσμια Ημέρα κατά του Καρκίνου. Ναι, υπάρχει μέρα εναντίον του, γιατί ο καρκίνος δεν είναι θάνατος, αλλά είναι ένας αγώνας για να ζήσεις.

Όταν ένα άτομο διαγνωσθεί με καρκίνο θα περάσει από πολλά στάδια. Δε θα αναφερθώ στα σωματικά που είναι επώδυνα, μα στα ψυχολογικά. Αρχικά σοκάρεται, κλαίει, φοβάται, μα κι αγανακτεί που έτυχε σε εκείνον. Μετά από όλες αυτές τις ψυχολογικές μεταπτώσεις παίρνει μια σπουδαία απόφαση: Θα παλέψει για την υγεία του, όσος σκληρός κι αν είναι ο αγώνας.

Δεν είναι, εξάλλου, αγώνας ταχύτητας, αλλά μαραθώνιος με εμπόδια. Στη ζωή για κάποιον λόγο μας παρουσιάζονται δυσκολίες, μαζί με αυτές όμως και μια τεράστια εσωτερική δύναμη. Δύναμη που δεν ξέραμε πως υπήρχε μέσα μας, αλλά εμφανίζεται πάντα εκείνη τη στιγμή που τη χρειαζόμαστε. Είναι εκεί εκείνες τις ώρες που νιώθεις υπερήρωας και μπορείς να νικήσεις κάθε εχθρό σου!

Όταν μαθαίνεις πως ένας γνωστός σου, ένας συγγενής σου ή ακόμα κι ένας φίλος σου διαγνώσθηκε με καρκίνο, τον λυπάσαι. Δεν πρέπει, όμως. Ναι, ξέρω πως θα στεναχωρηθείς, μα η λύπηση είναι το χειρότερο συναίσθημα. Να λυπάσαι κάποιον όταν στέκεται με τα χέρια σταυρωμένα και δεν παλεύει για τη ζωή. Τους ανθρώπους που αγωνίζονται για το σημαντικότερο αγαθό, την υγεία, να μην τους λυπάσαι, αλλά να τους χαίρεσαι. Να χαίρεσαι που βρίσκουν τη δύναμη και το παλεύουν. Να χαίρεσαι που τίποτα δεν τους σταματά. Να παραμείνεις δίπλα τους κι η συμπεριφορά σου να μην αλλάζει απέναντί τους. Δεν είναι ιδιαίτεροι, απλά περνούν μια δοκιμασία.

Ξέρω πως τίποτα δεν είναι εύκολο. Τι να πεις σε κάποιον που τα φάρμακα του προκαλούν παρενέργειες, σε μια κοπέλα που χάνει τα μαλλιά της; Όποιος δεν το έχει περάσει, δεν μπορεί να ξέρει. Παλεύουν οι ανάγκες με τις επιθυμίες. Νιώθεις πως η ζωή προχωράει κι εσύ δεν μπορεί να ακολουθήσεις τους ρυθμούς της. Αγωνίζεσαι για πράγματα που είχες δεδομένα και μαθαίνεις μέσα από εμπειρίες να εκτιμάς τα απλά, τα καθημερινά και τα όμορφα. Μαθαίνεις να χαμογελάς για την κάθε μέρα που ξυπνάς και να χαίρεσαι την κάθε στιγμή. Να μην τα παρατάς, μα να συνεχίζεις. Να νιώθεις τη ζωή σου να επανεκκινείται. Να μοιράζεις απλόχερα αισιοδοξία και καλοσύνη.

Σε τέτοιες δύσκολες στιγμές, ξεχωρίζουν κι όσοι αξίζουν μια θέση στη ζωή σου. Κάποιοι θα σταθούν δίπλα σου μόνο στα δύσκολα από λύπηση, άλλοι θα απομακρυνθούν από κοντά σου και κάποιοι, εκείνοι οι ξεχωριστοί, θα παραμείνουν και στα εύκολα μα και στα δύσκολα. Αν ένα ζευγάρι το αντέξει αυτό, όταν μια οικογένεια τα βγάλει πέρα, όταν μια φιλία επιβιώσει μέσα απ’ τα ζόρια, ε, τότε έχει ρίξει γερά μπετά. Δεν έχει να φοβάται και πολλά από ‘κει και πέρα.

Μακάρι να έρθει η μέρα που ο καρκίνος θα είναι απλώς ένα ζώδιο. Ως τότε να χαμογελάμε και να στηρίζουμε εκείνους που μάχονται με τη νόσο, να συγχαίρουμε τους νικητές και να τιμούμε εκείνους που χάθηκαν. Καθένας μαχητής αγωνίζεται για τη σωματική και ψυχική υγεία. Η νίκη προσφέρει έναν πλούτο από εμπειρίες και συναισθήματα. Τα άσχημα περνούν, άλλωστε για κάποιο λόγο μας συμβαίνουν όσα ζούμε.

Είμαι κι εγώ σε εκείνους που πέρασαν τη δοκιμασία.