Οι αναμνήσεις είναι η περιουσία μας

Μια νύχτα ακόμα που ο Μορφέας δε με παίρνει στην αγκαλιά του. Αν είχε στόμα το μαξιλάρι θα εξιστορούσε όλη μου τη ζωή. Κάθε βράδυ οι σκέψεις και τα γεγονότα επανέρχονται στο μυαλό μου λες και τους κάλεσα. Δεν ξέρω ποιος μηχανισμός ενεργοποιείται και κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ το μυαλό μου ταξιδεύει. Κάνει ταξίδια στο παρελθόν κι αναλόγως τα κέφια είτε είναι όμορφα είτε ταξιδεύει σε στιγμές που με πόνεσαν.

Οι αναμνήσεις που ζουν ακόμα μέσα μας είναι τα παράξενα ταξίδια του μυαλού. Είναι οι στιγμές που μας στιγματίζουν κι αποτελούν τον πλούτο της ψυχής μας. Είναι αποκλειστικά δικές μας και των ανθρώπων που τις ζήσαμε μαζί. Είναι σαν να λέμε η ιστορία του ονόματός μας. Το όνομα μας είναι απλά μια λέξη.

Πολλοί έχουν το ίδιο όνομα με εσένα. Η ιστορία πίσω από κάθε όνομα είναι διαφορετική. Έτσι γίνεται και με τις στιγμές που έζησαν. Μπορεί σε κάποιες να είσαι με πολλά άτομα μαζί, αλλά για τον καθένα έμεινε χαραγμένη με διαφορετικό τρόπο. Κάθε μέρα ζούμε κάτι καινούριο, μα όλες οι στιγμές δε γίνονται αναμνήσεις. Για να έρθει στο μυαλό μας μια σκηνή, ένα πρόσωπο, μια κατάσταση ο νους μας την έχει αποθηκεύσει στο σκληρό δίσκο γιατί είναι κάτι ιδιαίτερο.

Μερικά ταξίδια του μυαλού είναι απόλαυση. Είναι εκείνα τα ταξίδια με προορισμό τις πιο όμορφες αναμνήσεις. Όταν το μυαλό επιστρέφει εκεί χαμογελάμε. Νιώθουμε όπως εκείνη τη στιγμή που μας πρόσφερε λίγες στιγμές ευτυχίας. Δεν μπορείς εύκολα να ξεχάσεις γεγονότα που σε έκαναν να κλαις από χαρά. Νομίζω, όμως, δεν πρέπει. Οι μικρές δόσεις ευτυχίας είναι αυτές που ομορφαίνουν τη ζωή μας κι αποτελούν βάλσαμο για την ψυχή μας. Είναι ιδιαίτερες στιγμές όπως η μέρα που μπήκες στο πανεπιστήμιο, η αποφοίτηση, ο γάμος σου, ο πρώτος έρωτας, η γέννηση ενός παιδιού που σε κάνουν να σφύζεις από ευτυχία. Όμορφες εικόνες που παραμένουν στο μυαλό μας και μας υπενθυμίζουν πως η ζωή τελικά είναι όμορφη.

Η ζωή, όμως, δεν είναι εύκολη ούτε όλες οι στιγμές είναι γεμάτες χαρές. Υπάρχουν σκηνές στην ταινία που λέγεται «ζωή» που σε κάνουν να κλαις. Γεγονότα που σε σημάδεψαν και σου ράγισαν την καρδιά. Οι δυσκολίες που σε γονάτισαν και σε έκαναν να νιώθεις ακόμα και πως θες να τελειώσει. Καταστάσεις που ούτε ο χειρότερος εχθρός δε θες να ζήσει.

Αν σε πληγώσουν άνθρωποι είναι πιο εύκολο να το διαχειριστείς. Μπορεί να σε τρώει ένα «γιατί», μα είναι στο χέρι σου να εκτονωθείς. Θα κλάψεις, θα βρίσεις, θα πιεις και μάλιστα αν είναι εκδικητικός θα προσπαθήσεις να πάρεις το αίμα σου πίσω. Η ζωή είναι ρόδα που γυρνάει. Αν αργήσει λίγο μην αγχώνεσαι, γυρνάει την κατάλληλη στιγμή. Ο πόνος, όμως, φίλε μου είναι χειρότερος όταν έρχονται δυσκολίες και δε φταίει κανείς.

Μια αρρώστια, ένας θάνατος είναι καταστάσεις που δεν είναι στο χέρι σου να τις εμποδίσεις ούτε να τις ξεπεράσεις. Θέλουν χρόνο κι υπομονή. Ο καλύτερος γιατρός για να κλείσει πληγές είναι ο χρόνος. Οι πληγές αφήνουν σημάδια κι οι δύσκολες στιγμές γίνονται εικόνες που σε στοιχειώνουν. Πόρνες αναμνήσεις που ζουν μέσα μας και δε λένε να φύγουν.

Αν σου δινόταν η ευκαιρία για μια στιγμή να τα σβήσεις όλα απ’ το μυαλό σου θα το έκανες; Να ξυπνούσες μια μέρα στην ηλικία που είσαι σήμερα και να άρχιζε η ζωή σου. Να μην έχεις πληγωθεί μα ούτε και να έχεις ζήσει μικρές στιγμές ευτυχίας. Κάποιοι θα το δοκίμαζαν, άλλοι όχι.

Πολλές φορές ευχόμαστε να πάθουμε μια αμνησία, μα ουσιαστικά κανείς δεν το πιστεύει. Όλα όσα έχεις ζήσει σε έχουν κάνει τον άνθρωπο που είσαι σήμερα. Οι καταστάσεις μας ωριμάζουν, όχι τα χρόνια. Μη μετανιώνεις για όσα έχεις κάνει ούτε για όσα έχεις αισθανθεί, ακόμα κι αν ήταν λάθος. Να μετανιώνεις για τις στιγμές που το έβαλες στα πόδια και δεν πάλεψες, για εκείνες τις φορές που μια δύναμη σε κράτησε πίσω. Να ρισκάρεις κι ας πέσεις έξω. Θα ξέρεις τουλάχιστον πως προσπάθησες.

Μη θελήσεις ποτέ να σβήσεις το παρελθόν γιατί είναι μάθημα κι όχι ισόβια καταδίκη. Πάτα πάνω στο παρελθόν, ζήσε το παρόν και σχεδίασε το μέλλον σου.