Οι φίλοι μας λένε «σ’ αγαπώ» όταν το ‘χουμε ανάγκη

Φιλία∙ μία λέξη με τόσο ιδιαίτερη σημασία. Είναι η σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ δύο –ή και περισσότερων– ατόμων, στηριζόμενη στην πλατωνική αγάπη και την αφοσίωση χωρίς να υπάρχει κάποιο συμφέρον ή κίνητρο. Στη διάρκεια της ζωής γνωρίζουμε πολλά άτομα και με βάση τα κριτήρια που θέτουμε με κάποιους βγαίνουμε τυπικά σαν παρέα και με κάποιους άλλους, πολύ πιο σημαντικούς για μας, γινόμαστε φίλοι.

Ένας αληθινός φίλος δεν είναι πάντα το πρόσωπο που γνωρίζεις περισσότερα χρόνια. Ναι, σίγουρα υπάρχουν και συνοδοιπόροι απ’ την παιδική ηλικία, σταθερά στο πλευρό σου στα εύκολα και στα δύσκολα. Οι παιδικές μας φιλίες, όσο κι αν περνούν τα χρόνια, όσο κι αν κάποτε χανόμαστε, έχουν τη μαγική ιδιότητα όταν ανταμώνουμε ξανά να νιώθουμε σαν να μην πέρασε μια μέρα. Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που οι παιδικές φιλίες δεν κατάφεραν να αντέξουν στο χρόνο, για λόγους πολλούς και διάφορους, επειδή οι συνθήκες ζωής αλλάζουν, εμείς οι ίδιοι αλλάζουμε και μέσα απ’ τις μεταβάσεις μας δεν ταιριάζουμε με άτομα που κάποτε ήμασταν αυτοκόλλητοι. Είναι λογικό να αλλάζουν οι συνθήκες, τα γούστα κι οι επιθυμίες μας. Δεν είναι δεδομένο πως ένας άνθρωπος για να μπορεί να ονομαστεί «φίλος» μας πρέπει να τον γνωρίζουμε πολλά χρόνια.

Οι φίλοι που αξίζουν κι έχει ανάγκη θα ‘ρθουν ξαφνικά στη ζωή σου. Θα κάνουν την εμφάνισή τους τυχαία κι ούτε καν θα σου περάσει απ’ το μυαλό πως εσείς από κάποια στιγμή και μετά θα είστε αχώριστοι. Από άγνωστοι κι αδιάφοροι, στη συνέχεια θα καταλήξετε κολλητοί κι αγαπημένοι. Στη ζωή, εξάλλου, τα απρόσμενα είναι τα πιο ωραία. Είναι εκείνες οι μικρές εκπλήξεις και τα ξαφνιάσματα, που μας κάνουν να ελπίζουμε σε κάτι καλύτερο. Είναι εκείνοι οι άνθρωποι που εμφανίζονται στη ζωή μας σαν από μηχανής θεοί και μας δείχνουν πως η ζωή είναι όμορφη, αρκεί να έχεις δίπλα σου τα κατάλληλα άτομα που θα μεγαλώσουν τη χαρά σου και θα μικρύνουν τη λύπη σου. Θα μου πεις, στην αρχή ειδικά, πώς ξεχωρίζεις τους αληθινούς φίλους από εκείνους που τελικά είναι μόνο μια απλή παρέα, περιστασιακή συντροφιά στον καφέ και τα ξενύχτια μας;

Φίλοι είναι οι άνθρωποι που σε νοιάζονται πραγματικά, που δεν έχουν κανένα συμφέρον απέναντί σου, δε μένουν γιατί έχουν κάτι να κερδίσουν και δε φεύγουν ακόμα κι αν είναι να χάσουν. Είναι εκείνοι που στέκονται στα δύσκολα, σε αγκαλιάζουν όταν πονάς και σε σηκώνουν όταν είσαι στα πατώματα. Είναι δίπλα σου όταν ούτε εσύ ο ίδιος δεν μπορείς να είσαι εκεί για τον εαυτό σου.

Δεν τους νοιάζει τι ώρα είναι ή πόσο μακριά βρίσκονται, αλλά ξέρεις πως όταν τους χρειαστείς θα είναι εκεί για σένα. Κι ακόμα κι αν η φυσική τους παρουσία είναι αδύνατη τη δεδομένη στιγμή, σου φτάνει μόνο να ακούσεις τη φωνή τους κι ηρεμείς. Έχουν τον τρόπο τους να βάζουν φως στα σκοτάδια σου. Τους νιώθεις, εκεί, στο πλάι σου, ακόμα κι αν είναι πολλά τα χιλιόμετρα που σας χωρίζουν.

Οι άνθρωποι που μας αγαπούν πραγματικά, όμως, βρίσκονται δίπλα μας και στις χαρές μας και τις ζουν σαν να ‘ναι και δικές τους. Θέλουν να μας βλέπουν ευτυχισμένους κι είναι μέρος των καλών στιγμών μας, γιατί χωρίς αυτούς δε θα ήταν ίδιες. Είμαστε διπλά χαρούμενοι όταν τους έχουμε κοντά μας, γιατί είναι σαν να έχουμε δίπλα μας την οικογένειά μας.

Η φιλία, λοιπόν, στηρίζεται στην αμοιβαία αληθινή αγάπη. Το «σ’ αγαπώ» ίσως να μην ακούγεται τόσο συχνά στους φιλικούς δεσμούς, όχι γιατί δεν το αισθανόμαστε, αλλά γιατί το θεωρούμε μάλλον δεδομένο. Κανένα συναίσθημα, όμως, δεν είναι δεδομένο σε μια εποχή που όλα είναι ρευστά. Φροντίζουμε να δείχνουμε το νοιάξιμό μας στις καθημερινές πράξεις μας και λέμε στους φίλους μας πόσο τους αγαπάμε, όταν νιώθουμε πως το έχουν ανάγκη, όταν τους χτυπούν τα ζόρια κι οι ανασφάλειες και το μόνο που χρειάζονται είναι κάποιον να τους περιμένει με χαμόγελο για όσο τους πάρει να σηκωθούν ξανά.

Το φιλικό «σ’ αγαπώ» είναι μια ένεση κουράγιου, σε εκείνες τις δύσκολες στιγμές που χρειάζεσαι μια σπίθα θάρρους για να παλέψεις. Είναι ό,τι χρειάζεσαι να πιστέψεις πως όλα θα πάνε καλά. Μα και στις χαρές, είναι η σιγουριά πως σε όλα είναι δίπλα μας, χωρίς ίχνος ζήλιας κι ιδιοτέλειας.