Τα μεθύσια είναι ταξίδια!

Έρχονται κάποια βράδια που έχεις ανάγκη ένα ποτό. Είναι το αλκοόλ που θα σε κάνεις να ξεχάσεις όλα εκείνα που γυρίζουν στο κεφάλι σου. Λες κι είναι χάπι για προσωρινή αμνησία. Κάθε φορά που πίνεις, κάτι συμβαίνει στο μυαλό σου που σε ωθεί στη μέθη.

Σκέψου καλά, όσες φορές έχεις μεθύσει δεν υπήρχε λόγος για να πιεις; Κάθε φορά που ήθελες ένα ποτηράκι παραπάνω, ήθελες να φύγεις μακριά από ό,τι συνέβαινε. Να αποδράσεις έστω για μερικές ώρες απ’ την καθημερινότητα ή να απαλύνεις τις πληγές σου. Κάθε φορά που τα προβλήματα της καθημερινότητας γιγαντώνονται μέχρι να βρούμε τη λύση ωθούμε τον εαυτό μας σε κατάχρηση ουσιών. Συνήθως το αλκοόλ κι η νικοτίνη είναι νικητές. Όσοι, λοιπόν, δηλώνουν αντικαπνιστές καταφεύγουν στην κατανάλωση αλκοολούχων ποτών. Πιστεύουμε πως ένα μεθύσι είναι αρκετό για να μας βοηθήσει να ξεχαστούμε λίγο, μα το ποτό σίγουρα δεν είναι η λύση.

Πίνουμε επίσης όταν πονάμε. Ένας χωρισμός, ένα απωθημένο ή ακόμα κι η καψούρα για ένα άτομο μας κάνει επιρρεπείς στο ποτό. Πίνουμε για να ξεχάσουμε εκείνον που μας πλήγωσε, αναπολούμε τις ωραίες στιγμές που αποτελούν πια παρελθόν. Το ποτό είναι σαν βάλσαμο στο φαρμάκι που μας χάρισαν οι πρώην. Ταξιδεύουμε πάλι εκεί, πίσω στο χρόνο αναζητώντας το «γιατί», που μας έφερε στο τέρμα. Πάμε πίσω και βλέπουμε τα λάθη μας, είτε φταίμε είτε όχι ο χωρισμός πονάει. Ειδικότερα αν φταίμε ρίχνουμε στον εαυτό μας ευθύνες κι ορκιζόμαστε πως δε θα ξανακάνουμε τα ίδια λάθη. Ορκιζόμαστε, επίσης, πως για κανέναν δε θα καταλήξουμε να κλαίμε και να πονάμε, αλλά ποτέ μη λες ποτέ, φίλε μου.

Όταν πίνεις κάνεις όνειρα και πιστεύεις ότι θα βγουν αληθινά. Μεταφέρεσαι σε έναν κόσμο πλασμένο όπως τον θέλεις. Συνήθως έναν κόσμο συντροφιά με εκείνον που ποθείς, που έχεις ερωτευτεί, αλλά δεν τολμάς να του το πεις. Φοβάσαι την απόρριψη, αλλά μήπως είναι καλύτερο να ανοιγόμαστε για να πάψουμε να ζούμε μες στα «αν»; Ο κόσμος που φτιάχνεις είναι όμορφος κι ιδανικός, βγαλμένος από παραμύθι που λείπει η κακιά μάγισσα και τα ξωτικά. Ένας κόσμος που θα θέλαμε να ζήσουμε, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει και το ξέρουμε καλά.

Τις πρώτες πρωινές ώρες σε ένα μαγαζί παρατήρησε εκείνους που έχουν πιει λίγο παραπάνω. Είναι κάποιοι που χορεύουν σε ξέφρενους ρυθμούς, είναι εκείνοι που γελούν σαν να τους λες το πιο αστείο ανέκδοτο. Υπάρχουν, όμως, κάποιοι λίγοι που το βλέμμα τους είναι καρφωμένο σε ένα σημείο, μα το μυαλό τους είναι αλλού. Ταξιδεύουν σε κόσμους που εκείνοι μόνο ξέρουν, το μυαλό σιωπά εκείνες τις ώρες κι η καρδιά μιλά πιο δυνατά. Δε σκέφτονται με τη λογική, αλλά με το συναίσθημα, τα ζύγισαν και για άλλη μια φορά κέρδισε η επιθυμία. Οι σκέψεις  δημιουργούν λαβύρινθους κι αν βρεις την άκρη και ξεμπλέξεις, είσαι τυχερός.

Να πίνετε καμιά φορά λίγο παραπάνω -αρκεί να μη γίνει η εξαίρεση κανόνας. Να αφήνετε το μυαλό σας να ταξιδεύει εκεί που το υποσυνείδητο μιλάει κι η λογική φοβάται να αγγίξει. Να αφήνετε ελεύθερο το στόμα να βγάλει συναισθήματα και λέξεις χωρίς περιορισμούς. Δοκιμάστε το μία φορά για αλλαγή. Κι αν δεν πετύχει, η ζωή συνεχίζεται. Στην υγεία μας, λοιπόν!