Η ομορφιά βρίσκεται στα απλά

Ξυπνάς και πίνεις τον καφέ σου μέσα σε τέσσερις τοίχους. Αναρωτιέσαι πώς θα περάσεις τη μέρα σου, σήμερα, που ρεπάρεις. Κοιτάζεις έξω, λιακάδα. Το θερμόμετρο αρχίζει σιγά-σιγά να δείχνει τις αγαπημένες σου ανοιξιάτικες θερμοκρασίες. Ούτε η κάψα του καλοκαιριού ούτε η παγωμάρα του χειμώνα. Οι λογαριασμοί άδειοι, το πορτοφόλι το ίδιο. Θ’ αράξεις μέσα σκέφτεσαι, πού να πας χωρίς χρήματα…

Δεν έμαθες ακόμη; Τα πιο ωραία  πράγματα δεν κόστισαν ποτέ και σε κανέναν! Οι πιο ωραίες βόλτες δε χρειάζονται χρήματα, όρεξη χρειάζονται. Ξεχασμένος στη ρουτίνα σου, σταμάτησες ν’ απολαμβάνεις απλά πράγματα, που όμως είναι αναζωογονητικά. Μια βόλτα στην κοντινή παραλία, ένα επιτραπέζιο παιχνίδι με φίλους, ένα οικογενειακό πικ-νικ στο διπλανό δασάκι., μια βραδιά σ’ ένα καταφύγιο με το τζάκι αναμμένο και παρέες άγνωστες, που άπαξ και συναντηθούν, σμίγουν και ξανασμίγουν.

Γι’ αυτό, φόρεσε το καλύτερό σου χαμόγελο, φτιάξε ένα φραπεδάκι στο σέικερ, ετοίμασε και κανένα σνακ ή βάλε σ’ ένα τάπερ το φαγητό που σου περίσσεψε από χθες και λυπήθηκες να το πετάξεις, πάρε και το γνωστό καρό τραπεζομάντιλο και βγες έξω!

Έχεις την εντύπωση ότι αν δεν αδειάσεις ένα ντεπόζιτο, δε θα βρεις κάτι διαφορετικό, κάτι όμορφο. Η ομορφιά, όμως, βρίσκεται παντού! Βρίσκεται μέσα μας, βρίσκεται στον τρόπο που επιλέγουμε να ζούμε! Πριν κρυφτείς, λοιπόν, μέσα σ’ ένα δωμάτιο, βγες έξω και ζήσε! Ακόμα και μια τσιμεντούπολη έχει κάπου μέσα της κρυμμένες μικρές οάσεις.

Η Ελλάδα είναι η χώρα που ακούμπησε κάποια νεράιδα τυχαία, τη χάιδεψε με το μαγικό της ραβδί κι άφησε τη χρυσόσκονή της να σκορπιστεί πάνω της! Μπορεί να μην κάλυψε όλα τα σημεία, άφησε όμως τα ίχνη της παντού.

Η Ελλαδίτσα μας, δεν έχει μόνο μνημόνια, Πάοκ κι ανεργία. Έχει και κάτι που κανείς δεν μπορεί να το κλέψει ή να το χαλάσει, μόνο να το ζηλέψει μπορεί. Έχει ήλιο, θάλασσα, ποτάμια, ρυάκια, καταρράκτες, δάση, πλατείες, πάρκα, βουνά, λιβάδια∙ και το γρασίδι ακόμα την κάνει τη δουλειά του, μη νομίζεις!

Πάρε απ’ το χέρι το σύντροφό σου, το παιδί σου, τον κολλητό σου και βρες μια κοντινή σκιά. Άπλωσε το τραπεζομάντιλο, αράδιασε εκεί τις προμήθειές σου, βάλε και λίγη μουσικούλα. Καθώς θα τρως τα χθεσινά κεφτεδάκια με τις πατάτες φούρνου, οι μυρωδιές απ’ τα ανθισμένα λουλούδια γύρω σου, θα σου διδάξουν την ευτυχία!

Ένα πικ- νικ είναι πάντα μια καλή ιδέα! Και το βράδυ, το βράδυ σου γέμισέ το κι αυτό με απλά πράγματα. Ένα μπουκάλι ξινόμαυρο κρασί, μια παραλία, μια λίμνη, ένα κιόσκι ή ένα παρκάκι.

Ψάξε τη γειτονιά σου λίγο καλύτερα. Κάποιο όμορφο μέρος θα προσπέρασες μες στη βιασύνη σου. Άφησε τις αισθήσεις σου να το εντοπίσουν. Θα είναι τόσο φιλόξενο, που όταν υπερφορτώνεις από κούραση και μαύρες σκέψεις, αυτό θα γίνεται το καταφύγιό σου. Όλοι χρειαζόμαστε ένα μικρό καταφύγιο. Μια μικρή όαση έξω απ’ το σπίτι μας. Ένα δεντράκι, ένα παγκάκι…

Βάλε αγάπη σε ό,τι κι αν κάνεις. Ένα παιδί θα θυμάται το πικ-νικ που έκανε με τους γονείς του, αλλά δε θα θυμάται τις φορές που το πήγαν σε έναν παιδότοπο. Μια σχέση θα κρατηθεί πιο αγνή όταν τη βάλεις  να καθίσει αντικριστά  πάνω σε ένα τραπεζομάντιλο, στη φύση και τον καθαρό αέρα, παρά όταν τη βάλεις σ’ ένα μπαράκι, παρέα με ουίσκια και γεμάτα αποτσίγαρα τασάκια. Μια φιλία, θα γίνει πιο απολαυστική μ’ ένα επιτραπέζιο παιχνίδι, παρά με άραγμα στον καναπέ κι ανοιχτό εκείνο το χαζοκούτι.

Καιρός να σπάσεις το μισοάδειο ποτήρι και να κρατήσεις σε περίοπτη θέση το μισογεμάτο. Μόνο εσύ μπορείς ν’ αλλάξεις τη ζωή σου. Με απλά, όμορφα, τρυφερά πράγματα, που επιτρέπουν στο φως να εισβάλλει κι απ’ την πιο μικρή χαραμάδα.

Είναι ωραίο ν’ αναγνωρίζεις την ομορφιά ακόμα και του πιο άχαρου τόπου. Είναι ωραίο να βγαίνεις έξω απ’ το σπίτι σου και να επιτρέπεις σ’ εκείνο το γιασεμί που μοσχοβολάει να σε συνεπάρει. Να χορεύουνε τα χρώματα μπροστά σου, το άσπρο, το πορτοκαλί, το κίτρινο και το γαλάζιο κι αυτό το πράσινο, που όπου κι αν το βρεις σε κάνει καλύτερο άνθρωπο!

Άγγιξε και λίγο το χώμα και πού ξέρεις; Ίσως να βρεις μέσα του και λίγη απ’ τη χρυσόσκονη που άφησε η νεραϊδούλα, που σου ‘λεγα πριν. Γιατί, αν δε βάλεις και λίγη μαγεία, δε βγαίνει, μάτια μου, η ζωή! Κι η μαγεία, δεν είναι τρίχες, βατραχοπόδαρα και νυχτερίδες. Είναι εκείνο το δεντράκι που άπλωσε τη σκιά του για να δει ψυχές εκεί να ξαποσταίνουν. Είναι εκείνο το ρυάκι, που πλατσούρισε ένα παιδί και ξεσήκωσαν τον κόσμο τα γέλια κι οι χαρές του!

Είναι όμορφη η ζωή μας, για να μην τη ζούμε όπως της αξίζει!